Στράφου μιαν νύχτα Θεόφιλε. - Γιάννης Πεγειώτης

Ένας εξ αυτών των εκλεκτών ήταν και ήταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης είχε μια συνάντηση αντικατόχων στο αμφιθέατρο της Φιλοξενίας. Ένα ρωμαλέο παιδί. Ένας ηρωικός άντρας. Υπήρχαν τότε αρκετοί στη Λευκωσία που ακόμα αντιστέκονταν .Δεν τον είχα συναντήσει κι διάβαζα συχνά. Ήταν ο Θεόφιλος. Με έναν τρόπο αναλυτικό και επίμονον ανοίγει δρόμους πραξης, αντιστάσεις και συνέχεια. Ηταν από τα πιο καθαρά, πρακτικά και επίμονα μυαλά της νησου.

Πολύ τον χάρηκα κι ας ψιθυρίζανε πολλά μας αδέρφια τοτες. Εν υπερβολικός ο Θεόφιλος. Εν πολλά επίμονος ο Θεόφιλος. Ηταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης. Ο καταδρομέας, ο βαθύς γνωστός, ο άνθρωπος της Κύπρου που πρώτος ξεκαθαρίζει την όντως ουσιώδης αποκρίθηκε στον Τομέα. μας ήθελε απομονωμένους, νοσηρούς, αυταρεσκούς στους αντικατόχους μας αγώναν. Μας ήθελε πρωτοπόρους, πρώτους στις συμμαχίες, μπροστάρηδες σε Πρωτοβουλίες στηρίξης των συμμάχων μας,αρχές ασφαλείας ΔΥΤΙΚΩΝ κρατών.

Οραματίζονταν συμμαχίες λαών κατά του παντουρκισμού και των ανήθικων επεκτατιστών. Αγάπησε το Αντάρτη των Κούρδων. Τους ατίθασους λαούς της Ανατολής. Τα κινήματα ελευθερίας. Αυτά που ανακάλυψαν οι Δυτικοί όταν κατερχόταν απειλητικός το Ισλαμικόν Κράτος.

Ήταν δεκαετίες μπροστά ο Θεόφιλος. Αυτός ο ανθρωπος του χώρου μας που εχει για ενα μονοστηλο της εφημεριδας για να διαψευσει την Τουρκικη προπαγανδα.

Αυτος ο δρομεας ο κυπους ο συνεχως εν γραφει. "Πηρες το φαξ για τους Κουρδους μαχητές. Σε παρακαλω γραψε κατι για τους βουλευτες μας που πηγαν μαρτυρες υπερασπισης στη δικη των Κουρδων στη Γερμανια."

Ο Θεόφιλος που πολύ τον κούραζαν οι έριδες μας,η αναβλητικότητα μας. Ο Θεόφιλος της πρωτήνης αγάπης . Ο Θεόφιλος που οσμιζόταν το κακό που θαρρώ από τις πρεσβείες και τους χλιαρούς και τους εύκολους στον εμμεσο χρηματισμό,στην τρυφήλη ζωή.

Ο Θεόφιλος που δεν ήθελε να ανταλλαξουμε την ελευθερίαν με την πρωτοεμφανιζομενην τότε η έννοια εκτρωμαν " επανένωση"

Μια νέα μελέτη των κειμένων και του βιου του που καταδείχθηκε που καταντήσαμε,που μας καταντήσαμε...

Ο Θεόφιλος θυσιάστηκε για να έχει η Κύπρος μιαν καντήλαν φωτός από εκεινη την λαμπαδαν του Καλουλου στον Μασιααιραν. Ειχεν την αγωνιστικητητα του Γρηγορη, τον ερωταν την ελευθερια του,την ανυποχωρητην αποφαση του για μιαν πορεια φωτος που ολοι χρωστουσαμεν στο νησι μας μα ολιγοι την ακολουθησαν μεχρι τέλους.

Ένας εξ αυτών των εκλεκτών ήταν και είναι ο Θεόφιλος Γεωργιάδης ο καταδρομέας της πανανθρωπίνης ελευθερίας.

Τέσσερα χρόνια μετά την θρήνουσα μόνον στη Λεμεσόν. Ηταν Μάρτης και οι αντικατόχοι που ορφανεύαν ξανά.

Και τότε θα μας κατακλύσει θλίψη και αυτοκριτική.Γιατι δεν τον προσέχαμεν όσο έπρεπε. Ποσες φορές τον αφησαμεν μόνον. Γιατι δεν επιμέναμε να προστατεύσει. Γιατι χρειάστηκε η φωνή ΜΙΤ για να καταλάβουμε τον κορυφαίο και σημαντικός Έλληνας καθόταν δίπλα μας στις αντικατοχές.

Στράφου μιαν νύχτα Θεόφιλε. Βαλε μιαν φωνήν να ξυπνήσει η Χώρα ούλλη . Η νησος Κύπρος κατά παντού.

Γιάννης Πεγειώτης