Μάνα θησαυρός - Γιάννης Πεγειώτης

Από τότε πού μετακομίσαμε μαζί στα μπροστινά μια και ερχόταν ο Χριστος μας. Από τότε έχω πολύ καθαρές μνήμες. Ο πατέρας βάρδιες, η Άννα μικρή. Απο τότε λίγο πάνω από τα τέσσερα έμαθα κοντά της να δουλεύκω να κοπιάζω μα και να γελώ, να χαμογελώ, να φιλοξενώ να αγαπώ το κατά δύναμιν. Δεν έφτασα πότε τα μετρά της.

Η μάνα μας στους ουρανός πλέον ξεκουράζεται από μια ζωή με χαρές πολλές μα και δοκιμασιες σχεδόν απροσμέτρητες. Τις αντιμετώπισε με θάρρος, με κρυμμένο δάκρυ, με αγκαλιές αγαπης στα εγγόνια τα παιδιά της.

Μαζί πορευτήκαμε σε πολλές καταιγίδες μετά τον πρόωρο  θάνατο του πατέρα. Μας στήριξε όλους με πλήθος τρόπους για να επιβιώσουμε.

Σήμερα μέρα της μητέρας, σε γυρεύουμε. Ξέρουμε πως πρεσβεύεις για μας που παλεύουμε ακόμη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ μάνα γλυκύτατη.. μάνα πρωτινη χαρουσιμη...

Γιάννης Πεγειώτης