Παρουσίαση του βιβλίου Αιώνιος Άνθρωπος - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Παρουσίαση του βιβλίου Αιώνιος Άνθρωπος

  π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος  

Εγένετο άνθρωπος από Θεού όνομα αὐτῷ Μελέτιος… ήρθε και αυτός, όπως εκείνος ο παλαιός… εἰς μαρτυρίαν… ἵνα μαρτυρήσει περί τοῦ Φωτός… Προφανέστατα δεν ήταν αυτός το Φως, αλλά ήταν (γι’ αυτό μπορώ να μαρτυρήσω ολοψύχως και… ενόρκως) κάτοπτρο Φωτός διαυγές και αντανακλαστικό!!! Όχι για να κάψει αλλά για να φωτίσει. Πάνω του έλαμπε το φως του Χριστού και αντανακλώνταν σε εμάς και σε καθένα που τον πλησίαζε.

Ακολούθησε και εκείνος δυο κληρικούς, ένα σοφό, τον π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο, και ένα ελεήμονα, τον π. Αγαθάγγελο Μιχαηλίδη, και οι δυο άγιοι σε ποιότητα χαρακτήρα και ψυχής!!

Από αυτούς έμαθε αυτό που γράφει ο Chesterton στον «Αιώνιο Άνθρωπο», που θα μας παρουσιάσουν σε λίγο οι φίλοι κυρία Ελένη Κασσελούρη, Διδάσκουσα στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας, Υπεύθυνη Σπουδών και Έρευνας Ε.Κ.Δ.Δ.Α. και o κύριος Πάρις Παπαγεωργίου, Εκπαιδευτικός, Διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. και Πρεσβύτερος της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Κατερίνης, τους οποίους οι εκδόσεις ΙΩΝΑΣ ευχαριστούν από καρδιάς για τον κόπο και την θυσιαστική αγάπη.

Έμαθε, λοιπόν, ο π. Μελέτιος και μας έμαθε κι εμάς ότι, το ότι ο κόσμος πάει στραβά, αποδεικνύει μάλλον ότι η Εκκλησία έχει δίκιο! Και έχει δίκιο, όχι επειδή τα παιδιά της δεν αμαρτάνουν, αλλά ακριβώς επειδή αμαρτάνουν.

Το ότι η κοινωνία μας βέβαια έχει ακόμα κάτι από την σκιά της πίστης, δεν αναιρεί την θλιβερή πραγματικότητα, ότι έχει χάσει την πίστη!

Πίστευε ο π. Μελέτιος, όντας καλός γνώστης των συνθηκών,  ότι κάθε βιβλίο είναι μια χειροβομβίδα. Μια χειροβομβίδα που μπορεί να μένει σε ένα ράφι βιβλιοθήκης πολλά χρόνια «άχρηστη» και ξαφνικά να βρεθεί «στα χέρια» κάποιου και να ανατινάξει τα πάντα. Όταν το βιβλίο–χειροβομβίδα έχει αλήθεια και ποιότητα μπορεί να ζωντανέψει πεθαμένους. Όταν είναι ψέμα και σαβούρα αθλιότητας συνήθως θα σκοτώσει ζωντανούς.

Με τέτοια τοποθέτηση όσο ζούσε εξέδωσε πολλά (έγραψε 67 βιβλία και έχει μεταφράσει 33) βιβλία για προώθηση της αλήθειας του Χριστού και της ποιότητας της χριστιανικής ζωής. Όταν πέθανε άφησε σε εμάς τον κόπο τού ενός εκ των δυο φίλων του κληρικών, του π. Αγαθάγγελου Μιχαηλίδη, και στήσαμε τις εκδόσεις ΙΩΝΑΣ πιστεύοντας ότι στην εποχή μας η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η βοήθεια να γίνει κάποιος… διδακτός Θεού.

Το βιβλίο «Αιώνιος Άνθρωπος» το μετέφρασε ο φίλος Γιάννης Ιωαννίδης σε Ελληνικά ρέοντα και όμορφα και τον ευχαριστούμε, γιατί έσωσε το… πνεύμα του συγγραφέα.

Υπό έκδοση έχουμε τα βιβλία του Chesterton: «Ορθοδοξία» και «Η σφαίρα και ο Σταυρός», κείμενα ιδιαιτέρως ευφυή και ουσιαστικού περιεχομένου.

Ονομάσαμε τις εκδόσεις μας ΙΩΝΑΣ γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι το σύγχρονο πρόβλημα: η διδαχή αφ’ ενός η οποία ρίχνει φως στη συλλογική μας κακία, και αφετέρου ατυχώς η υπεκφυγή απ’ αυτή την αρμοδιότητα–ευθύνη των κληρικών! Κάποιοι δεν ξέρουν και αμαρτάνουν και εμείς οι εκ θέσεως αρμόδιοι υπεκφεύγουμε, φοβούμενοι και την αντίδραση των άλλων και… την αγάπη του Θεού, που συγχωρεί και μας… εκθέτει!!

Όπως γράφει ο φίλος συγγραφέας Θεόδωρος Ζιάκας στο κείμενο του με τίτλο «Μια ανάγνωση», που υπάρχει στο φυλλάδιο παρουσίασης των εκδόσεων ΙΩΝΑΣ: «Είναι η συλλογική κακία το εκάστοτε “άθροισμα” των ατομικών κακιών; Ώστε, αν μετανοήσει ο άνθρωπος χωριστά, οι ατομικές μετάνοιες θα “αθροιστούν” (σε κάποια επουράνια αριθμομηχανή) και αυτομάτως θα σωθεί η Νινευή;!»

Όχι βέβαια. Το συλλογικό κακό έχει ιστορία, της οποίας πολλοστημόριο είναι το εκάστοτε «άθροισμα» των ατομικών κακιών. Ακόμα κι αν υποθέσουμε, ότι η συλλογική κακία παράγεται αθροιστικά-σωρευτικά, τότε φτιάχνει -συν τῷ χρόνῳ– κάτι σαν την κόπρο του Αυγεία; Έτσι, που ακόμα και αν όλα τα φτυάρια της ατομικής μετανοίας προστεθούν, το βουνό θα μείνει βουνό. Κι αν δεν στρέψουμε «δυο ποταμούς» καταπάνω του, κάποια στιγμή θα μεγαλώσει τόσο που θα πέσει και θα μας πλακώσει. Όπως έχει συμβεί άλλωστε με τόσους πολιτισμούς στην ιστορία, του δικού μας περιλαμβανομένου.

Οι «δυο ποταμοί» δεν είναι, για μας τους χριστιανούς, ο Πηνειός και ο Αλφειός, αλλά η συλλογική μας μετάνοια και η συνεργούσα του Θεού Χάρη. Με το να μετανιώσουμε ο καθένας μόνος του, κλεισμένος στο σπίτι του, δεν κάνουμε τίποτα. Πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, να σκάψουμε τα κατάλληλα κανάλια, για να ρίξουμε τα δυο ποτάμια στη βάση του βουνού.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν οι προσωπικές μας μετάνοιες «διασταυρωθούν» στην κυριολεξία και αλληλογονιμοποιηθούν. Ώστε μέσα από την συζήτηση, τη διαμάχη και τη συνέργεια, να συστήσουν Κοινό Λόγο. Να γίνουν δηλαδή μέλη του ενός σώματος, της Εκκλησίας, της οποίας Κοινός Νους και Λόγος όντας ο Χριστός, θα τους κάνει «καινή κτίση».

Όταν γίνουμε «καινή κτίση» τότε θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε το θέμα που ο Chesterton πανέμορφα περιγράφει στις δυο, κατά κυριολεξία, τελευταίες γραμμές του «Αιώνιου Ανθρώπου». Λέει εκεί ότι:

«...κάποιοι περισσότερο ειδήμονες από τον μέσο όρο, είναι σε θέση να διακρίνουν ίχνη, εκεί που εγώ βλέπω μόνον άμμο.»

Σήμερα ήρθαμε εδώ προκειμένου να μάθουμε να διακρίνουμε και να ακολουθούμε τα ίχνη της Ζωής και να μη βλέπουμε παντού άμμο!!

Σας ευχαριστούμε όλους.