«Θέλω νὰ δῶ τὸν Ἄγγελό μου» - «Κ.Π.»

 «Θέλω νὰ δῶ τὸν Ἄγγελό μου» 

«Κ.Π.»

Μεγαλειῶδες τὸ ἱερὸ μυστήριο τῆς Βαπτίσεως. Στὴν πρώτη του πράξη οἱ εὐχὲς προετοιμάζουν γιὰ τὸ Βάπτισμα καὶ ἐξορκίζουν τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα. Στὴ δεύτερη πράξη του τελεῖται ἡ Βάπτιση καὶ τὸ βρέφος ἐντάσσεται στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας. Συγκλονιστικὲς οἱ στιγμὲς γιὰ ὅσους τὸ ζοῦν καὶ προσεύχονται μὲ τὴν καρδιά τους γιὰ τὸ νεοφώτιστο μέλος… Ἡ ἁγία Τριάδα εἶναι ἐκεῖ! Ὁ ἅγιος ποὺ τὸ παιδάκι παίρνει τὸ ὄνομά του εἶναι ἐκεῖ! Νέφη Ἀγγέλων εἶναι ἐκεῖ καὶ διακονοῦν τὸ Μυστήριο! Ἀσύλληπτη ἡ οὐράνια εἰκόνα στὸ κέντρο τοῦ Ναοῦ! Νὰ τὴ βλέπαμε καὶ μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματός μας…

Κάθε φορά ποὺ ἀναλογίζομαι τὴ δική μου Βάπτιση, καὶ μοῦ ἀρέσει νὰ τὸ κάνω συχνά, ποὺ ἔγινε στὴ γιορτὴ τῶν Ἀγγέλων στὶς 8 Νοεμβρίου, πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, νιώθω μεγάλη τὴν εὐλογία. Ἀλλὰ καὶ κάθε φορά ποὺ παρακολουθῶ Βάπτιση ἄλλων καὶ τὴν ἀπολαμβάνω μὲ τὴν ψυχή μου, ἡ σκέψη μου κολλάει στὴν ξεχωριστὴ καὶ ἀγαπημένη μου εὐχή: «Σύζευξον τῆ ζωῆ αὐτοῦ ἢ αὐτῆς Ἄγγελον φωτεινόν, ρυόμενον αὐτὸν ἢ αὐτὴν ἀπὸ πάσης ἐπιβολῆς τοῦ ἀντικειμένου, ἀπὸ συναντήματος πονηροῦ, ἀπὸ δαιμονίου μεσημβρινοῦ, ἀπὸ φαντασμάτων πονηρῶν». Καὶ τότε ξεχειλίζει ἡ ψυχή μου ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀσφάλεια γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς ὁρίζει συνοδοιπόρο, προστάτη καὶ φύλακα ἕναν Ἄγγελο!

Καθένας ἔχει τὸν δικό του ὁλοζώντανο Ἄγγελο! Δὲν εἴμαστε ποτὲ μόνοι. Μᾶς κρατάει ἀπὸ τὸ χέρι, μᾶς σκεπάζει μὲ τὶς μεγάλες του φτεροῦγες ὁ Ἄγγελός μας! Ὁ δικός μας Ἄγγελος. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι μία ἀθώα, παιδική, γλυκιά, ρομαντικὴ σκέψη. Εἶναι πραγματικὸ γεγονός. Εἶναι ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὅταν ἤμαστε μικρὰ, οἱ εὐσεβεῖς μας γονεῖς μᾶς ἔλεγαν: ὁ Ἄγγελός σας εἶναι ἄγρυπνος μαζί σας. Σᾶς φυλάει μέρα νύχτα, παντοῦ. Ὅταν κάνετε τὸ καλὸ, πόσο πολὺ χαίρεται! Καὶ ὅταν καμιὰ φορά σᾶς ξεφύγει τό κακό, λυπᾶται. Κάθε βράδυ νὰ τοῦ λέτε τὸ εὐχαριστῶ σας. Ἔτσι μεγαλώναμε, μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀγγέλου μας δίπλα μας καὶ μαζί μας. Καὶ ὅλο αὐτὸ δὲν ἦταν στὴν φαντασία μας. Ἦταν στὴ ζωὴ μας πραγματικὸ καὶ ἀληθινὸ θαῦμα τῆς πίστης μας. Μεγαλώναμε χωρὶς φόβους στὴν προστασία τῶν Ἀγγέλων.Νιώθαμε ἀσφαλεῖς!

 Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε: «Ὅταν πέφτετε στὸ δρόμο, νὰ βλέπατε τί «πλονζὸν» κάνει ὁ Ἄγγελός σας, γιὰ νὰ σᾶς προφυλάξει ἀπὸ τοῦ αὐτοκινήτου τὶς ρόδες, βέβαια ὑπάκουος πάντα στὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου του…».

Ἂν βλέπαμε μὲ πνευματικὰ μάτια τὶς οὐράνιες εἰκόνες γύρω μας, θὰ βλέπαμε εἰς διπλοῦν τοὺς ἀνθρώπους, ἀχώριστους μὲ τοὺς Ἀγγέλους τους. «Σύζευξον» λέει ἡ εὐχή. Δηλαδὴ ἐπὶ δύο στὸ δωμάτιό μας, στὸ τραπέζι μας, στὸ σπίτι μας, στὴν τάξη μας, στὸ γραφεῖο μας, στὴν παρέα μας, στὸ Ναό μας, στοὺς δρόμους, παντοῦ εἰς διπλοῦν ἄνθρωποι καὶ Ἄγγελοι μαζί! Ἂν κάναμε ἕνα γκάλοπ, πόσοι Ἄγγελοι θὰ εἶναι χαρούμενοι καὶ πόσοι λυπημένοι, καὶ τί ἀγῶνες δίνει ὁ κάθε Ἄγγελος ἀπὸ πάνω μας, γιὰ νὰ μᾶς προστατέψει! Ποιὸς δὲν θὰ ἤθελε νὰ δεῖ τὸν Ἄγγελό του, ποὺ δεινοπαθεῖ μαζί του καὶ τὸν γεμίζει μὲ τὴν ἀόρατη, ἀγγελικὴ παρουσία του. Θέλω νὰ δῶ τὸν φύλακα καὶ προστάτη μου Ἄγγελο… Ὅμως σκέφτομαι πὼς ἡ πρώτη φορὰ ποὺ θὰ τὸν δῶ θὰ εἶναι ὅταν μὲ τὸ καλὸ πάρει τὴν ψυχή μου ἀπὸ τὸ σῶμα μου, γιὰ νὰ τὴν ὁδηγήσει στὸν Κύριό μου. Μέχρι τότε; Ἂς χαίρομαι τὴν παρουσία του καὶ ἂς ἀγωνίζομαι νὰ μὴν τὸν στενοχωρῶ…

Ἀλήθεια, πόσο πονᾶμε γιὰ τὰ παιδάκια ποὺ δὲν βαπτίζονται, ποὺ δὲν ἐκκλησιάζονται, ποὺ δὲν προσεύχονται, ποὺ δὲν κοινωνοῦν, ποὺ δὲν ἔχουν οὔτε χριστιανικὸ ὄνομα! Καὶ ὄχι μόνο μὲ τὰ παιδιὰ ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς μεγάλους, τοὺς βαπτισμένους χριστιανούς, ποὺ δὲν ζοῦν χριστιανικὴ ζωή… Πόσο πονᾶμε. Τί δράματα ζοῦν τόσοι ἄγγελοι γύρω μας. Μεγάλη ἡ ἁμαρτία νὰ ταλαιπωροῦμε καὶ νὰ βασανίζουμε τὸν Ἄγγελό μας! Γιατί νὰ μὴν εἶναι ἀγγελικὴ ἡ ζωή μας; Γιατί; Μήπως νὰ ξαναγίνουμε παιδιά; Μέχρι τότε ἂς προσευχώμεθα: «Ἄγγελον εἰρήνης πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἠμῶν, παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα»!