ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΑΙ.
Νὰ ἀνατρέχεις στὴν προσευχή. Κακὸς δάσκαλος ἡ ἀπελπισία.
Ἐκεῖ ποὺ θὰ γεμίζεις μὲ χίλια δυὸ τὸ μυαλό σου, λογισμοὺς καὶ φαντασίες, ξεκίνα
τὴν εὐχούλα.
Ὅ,τι κι ἂν ἔκανες δὲν μπορεῖ νὰ νικήσει τὸ ἔλεος
τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴν ἀκοῦς τὶς "συμβουλὲς" τοῦ ἀντιπάλου ποὺ στόχο ἔχει
νὰ μαράνει τὴν ψυχή σου.
"Καὶ στὰ βάθη τῆς κόλασης νὰ βρεθεῖς μὴ
σταματήσεις τὴν ζωοποιὸ ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος. Ἔχει αὐτοϋπάρχουσα, ἀνορθωτικὴ
δύναμη", μᾶς λέει ὁ Προσκυνητής.
Λέει ὄμορφα ἕνας πνευματικὸς ἄνθρωπος : "Συνεχῶς πρέπει νὰ ξεπερνάει κανεὶς τὸν ἑαυτό του -σὲ ὅποια κατάσταση καὶ νὰ εἶναι καὶ γιὰ ὅποιους λόγους- καὶ νὰ εὐθυμεῖ". (π. Συμεὼν Κραγιόπουλος, Πνευματικὰ Μηνύματα 2024, σελ. 120)
Ὄχι δηλαδὴ νὰ θέλεις νὰ φαίνεσαι σκυθρωπός, βαρὺς
καὶ ἀσήκωτος γιὰ νὰ δείξεις... τί; Την λύπη σου γιατί έπεσες (νόμιζες πως δεν
θα πέσεις;), ή την "σοβαρή πνευματικότητά
σου", πράγμα ακόμη πιο επικίνδυνο; Καλύτερα κλάψε κρυφὰ καὶ
χαμογέλα φανερά.
π. Εφραὶμ
Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου