«… Πρέπει να πω ότι δεν μ’ αρέσει η αναμνησιολογία.
Την απεχθάνομαι.
Είναι χειρότερη και από μνημόσυνο.
Τι πάει να πει μνημόσυνο;
Κάποιον που δεν θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ.
Τους ανθρώπους που έχουν φύγει, αλλά παραμένουν ζωντανοί, τους έχουμε τοποθετημένους καθημερινά μέσα μας και τους κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή.
Η αναμνησιολογία σχετίζεται με το θάνατο και τον απεχθάνομαι.
Σκοτώστε τη μνήμη!
Ξεκινείστε απ’ την αρχή!
Άλλα δεν έχω να σας πω, προς το παρόν.
Ίσως ξαναβρεθούμε, αν δεν βυθιστώ κι εγώ ζαλισμένος σε κάποιο κίτρινο ποτάμι, προσπαθώντας ν’ αγκαλιάσω ένα φεγγάρι…»
Την απεχθάνομαι.
Είναι χειρότερη και από μνημόσυνο.
Τι πάει να πει μνημόσυνο;
Κάποιον που δεν θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ.
Τους ανθρώπους που έχουν φύγει, αλλά παραμένουν ζωντανοί, τους έχουμε τοποθετημένους καθημερινά μέσα μας και τους κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή.
Η αναμνησιολογία σχετίζεται με το θάνατο και τον απεχθάνομαι.
Σκοτώστε τη μνήμη!
Ξεκινείστε απ’ την αρχή!
Άλλα δεν έχω να σας πω, προς το παρόν.
Ίσως ξαναβρεθούμε, αν δεν βυθιστώ κι εγώ ζαλισμένος σε κάποιο κίτρινο ποτάμι, προσπαθώντας ν’ αγκαλιάσω ένα φεγγάρι…»
Μάνος Χατζιδάκις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου