Η Εκκλησία εκατό χρόνια μετά το 1925 Β΄ Μέρος - Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η Εκκλησία εκατό χρόνια μετά το 1925

Β΄ Μέρος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

                Στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας και με την αναφορά στην κατάσταση της Εκκλησίας το 1925, εμμέσως πλην σαφώς,  καταδείχθηκαν οι ομοιότητες της με την σημερινή κατάσταση. Στο ανά χείρας κείμενο θα αναφερθούμε στα  ζητήματα σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας, σε αναφορά με τα πριν εκατό χρόνια συμβάντα και με βάση την αναφορά προς τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο (Παπαδόπουλο) Επιτροπής Αρχιμανδριτών, την οποία ανέγνωσε ο μετά Μητροπολίτης Νευροκοπίου Γεώργιος Παπαγεωργιάδης.

                Μεταξύ των εξωτερικών εχθρών της Εκκλησίας της Ελλάδος ονοματίσθηκε τότε το Ελληνικό κράτος, το οποίο ( το 1925…) με διαφόρους τρόπους δήμευε την εκκλησιαστική περιουσία, παρείχε προστασία και υποστήριξη σε αθέους και υπονομευτές των ιερών και των οσίων στα σχολεία, κατέλυσε και εκμηδένισε τον χριστιανικό γάμο και έπαιρνε αποφάσεις για την Εκκλησία ερήμην της Εκκλησίας.

Έως και το 2024 εκ μέρους του ελληνικού κράτους η επιχείρηση αμφισβητήσεως τη εκκλησιαστικής περιουσίας συνεχίστηκε. Η εκπαίδευση στην πράξη έχει μόνο υλιστικό υπόβαθρο, με ελάχιστες αναφορές σε αξίες και ιδανικά και στην Ελληνορθόδοξη Παράδοση και Ταυτότητά μας. Ήδη, με επίνευση «προοδευτικών» κύκλων, έχουν αρχίσει να προωθούνται μαθήματα στους μαθητές και στις μαθήτριες, από την τρυφερή τους ηλικία, περί της ζωής των ομοφυλοφίλων.

Επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη το κράτος προχώρησε στην δια Νόμου καθιέρωση του ανύπαρκτου βιολογικά «γάμου» μεταξύ ομοφυλοφίλων. Πρόκειται για επιχείρηση κατάλυσης της οικογένειας, που αποτελεί το βασικό κύτταρο ζωής και επιβίωσης κάθε λαού και κάθε πολιτισμού από υπάρξεως επί της γης του ανθρώπου. Ουδείς από τους Έλληνες βουλευτές, που ψήφισαν το εν λόγω Νομοσχέδιο, έδειξε ότι σκέφθηκε και πως προβληματίσθηκε για τα παιδιά που θα υποχρεωθούν να ζήσουν με «τον ή την  γονέα  1 και  τον  ή την γονέα 2»… Ουδεμία σοβαρή και αντικειμενική μελέτη έχει γίνει για την ψυχολογική εξέλιξη αυτών των παιδιών. Είναι εντυπωσιακό πως στην Ελλάδα επιστημονικές εταιρείες σχετικές με θέματα βιολογίας, φυσιολογίας, κοινωνιολογίας και παιδοψυχολογίας δεν έχουν εκφράσει άποψη επί του ρήγματος που υπέστη η οικογένεια και, κατ’ επέκταση η κοινωνία, από την ψήφιση αυτού του Νόμου. Σημειώνεται ότι το 1982 η ΝΔ ήταν εναντίον του πολιτικού γάμου ακόμη και μεταξύ ετεροφύλων και αργότερα, το 2008, καθιέρωσε το Σύμφωνο Συμβίωσης μόνο μεταξύ ετεροφύλων…

Η εποχή Σημίτη αντιμετώπισε με σκληρότητα και αντιπαλότητα  την Εκκλησία. Ο ίδιος έχει γράψει περί της  ιδεολογίας του και περιβαλλόταν από φανατικούς ιδεολόγους της αθεϊστικής και αντιεκκλησιαστικής γαλλικής κουλτούρας, οι οποίοι επίσης έχυσαν το βιτριόλι τους σε βάρος της Εκκλησίας και επιδίωξαν την εκρίζωση από τους Έλληνες της Παράδοσης τους, της Ιστορίας τους και της Ιδιοπροσωπίας τους.

Η εποχή Τσίπρα φυσικά είχε τους αθέους και αντιεκκλησιαστικούς ιδεολόγους της, που ήσαν στο άμεσο περιβάλλον του. Ο ίδιος επιδίωξε τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας και είχε στην αρχή τη συναίνεση του Αρχιεπισκόπου, αλλά υπήρξε έντονη αντίδραση από την Ιεραρχία, ετέθησαν επίσης από επαΐοντες τα προβλήματα που θα προέκυπταν στη σχέση του Ελληνικού Κράτους και της Ελλαδικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο,  με το καθεστώς του Αγίου Όρους, με το ίδιο το Πατριαρχείο, όσον αφορά τη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλά και το ότι δεν πρέπει να καταστραφούν η συνέχεια του Ελληνικού κράτους και τα όσα καθιέρωσαν αυτοί που το ίδρυσαν και ο χωρισμός δεν προχώρησε. Πάντως υπάρχει στα υπόψη του συρρικνούμενου ΣΥΡΙΖΑ και άλλων Κομμάτων...

Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – σε συνεργασία με βουλευτές ανεξάρτητους και πρώην των ΑΝΕΛ, του «Ποταμιού»  και της ΝΔ -  πρωτοστάτησε και στην παράδοση στη γειτονική χώρα εθνότητας,  ονόματος και γλώσσας, που προκαλούν τη σημερινή θρασύτητα των ηγετών του γειτονικού μας κράτους και περιπλοκή στο ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας του. Η μέθοδος που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ για την ψήφιση από την Βουλή των Ελλήνων της Συμφωνίας των Πρεσπών, με 152 θετικές ψήφους επί 300, μένει στις μαύρες σελίδες της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.

Στην διακυβέρνηση της χώρας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη συνέβη για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού κράτους Νομοσχέδιο – αυτό του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων – να μην ψηφίζεται από  52 βουλευτές του κυβερνητικού Κόμματος, παρά τη με διαφόρους τρόπους «ζύμωση» εκ μέρους του πρωθυπουργού και των ανθρώπων του, και να βοηθιέται για την ψήφισή του από τα Κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Με δεδομένο  την ψήφιση του εν λόγω Νομοσχεδίου από τα Κόμματα των κυρίων Μητσοτάκη και  Κασσελάκη και όσους τα ακολούθησαν, πλέον  σε θέματα «προοδευτισμού» και επιβολής των απόψεων των ομοφυλοφίλων υπάρχει ταύτισή τους και όταν ψηφίζει ο Έλληνας πολίτης τον έναν είναι ως να ψηφίζει και τον άλλο… Στην περίπτωση ισχύει το «τί Μητσοτάκης, τί Κασσελάκης». Οι περίπου 1,5 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που πέρυσι ψήφισαν ΝΔ και φέτος, στις Ευρωεκλογές, είτε απέσχον, είτε ψήφισαν Συντηρητικά Κόμματα, έδειξαν ότι αντιλήφθηκαν την ταύτιση και αντέδρασαν. Η κυβέρνηση, με τα όσα συμβαίνουν, στην οικονομία με την ακρίβεια, την ανεργία των νέων και τους χαμηλούς μισθούς και στην κοινωνική πρόνοια, στα νοσοκομεία, στην εκπαίδευση, στην γραφειοκρατία,  και κυρίως στα εθνικά θέματα και στην διεθνή παρουσία μας δείχνει σε κατάρρευση. Ο Κυρ. Μητσοτάκης αποζήτησε στον Αρχιεπίσκοπο  σανίδα σωτηρίας. Του δόθηκε με την συνάντησή τους στο Δήλεσι Βοιωτίας, που βρίσκεται  πλησίον των Οινοφύτων, κωμόπολης – γενέτειρας  του κ. Ιερωνύμου, αλλά αποδείχθηκε αναποτελεσματική…

Αντιδεοντολογική ήταν και η επέμβαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας.  Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξυπηρετώντας τη γεωπολιτική των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, κατά απολύτως αντιεκκλησιαστικό τρόπο προχώρησε αυθαίρετα και μόνος στην αναγνώριση ως «Αυτοκέφαλης Ουκρανικής Εκκλησίας» κατασκευασμένης ολιγάριθμης κυβερνητικής ομάδας σχισματικών κληρικών, οι οποίοι στερούνται αποστολικής διαδοχής και, επομένως, ιερωσύνης.

Στην αρχή ουδεμία εκ των άλλων δεκατριών Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών ακολούθησε το Φανάρι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μαζί με άλλους ισχυρούς δυτικούς παράγοντες, επενέβησαν τότε και «έπεισαν» να ακολουθήσουν το Φανάρι στην αναγνώριση των σχισματικών της Ουκρανίας τρεις Ελληνορθόδοξες Εκκλησίες. Παρά λοιπόν τις πρώτες επιφυλάξεις τους ακολούθησαν τον κ. Βαρθολομαίο στην πράξη του το Πατριαρχείο  Αλεξανδρείας – αν και ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος ακόμη και λίγες ημέρες πριν, διαβεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τους σχισματικούς… -, και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες της Κύπρου και της Ελλάδος…

Έτσι και στον κ. Μητσοτάκη οφείλεται η πρόκληση βαθέος σχίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ενός εκ των μεγαλυτέρων στην ιστορία Της. Ουσιαστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο  με την πράξη του να ακολουθήσει πολιτικές αποφάσεις και να αναγνωρίσει τους σχισματικούς της Ουκρανίας έχει εκκλησιαστικά απομονωθεί. Η στήριξη του κ. Μητσοτάκη, οι συχνές επισκέψεις σε Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τα ένθερμα λόγια των αμερικανών παραγόντων και του Προέδρου της Ουκρανίας κ. Ζελένσκι δεν  εξουδετερώνουν το αρνητικό γεγονός του σοβαρότατου  εκκλησιαστικού σχίσματος που προκάλεσε ο 84χρονος Οικ. Πατριάρχης. Αν αυτό το σχίσμα παραμείνει, θα αποτελεί ένα ισχυρότατο πλήγμα στην ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας,  που θα αφήσει η πατριαρχία του.-

Θα ακολουθήσει και τρίτο μέρος.