Ένας απλός στρατιώτης, ο Δαβίδ, έγινε στρατιώτης του Χριστού. - Touhey John

Ένας απλός στρατιώτης, ο Δαβίδ, έγινε στρατιώτης του Χριστού.

Touhey John

Αφού υπηρέτησε ως στρατιώτης στο Ιράκ, ο David Santos επέλεξε να αφιερώσει την ζωή του στον Χριστό και την Εκκλησία γινόμενος ιερέας για την σωτηρία των ψυχών των αδελφών του, στο New Jersey. Χειροτονήθηκε το 2012.

Το 2005, ο David Santos, ως Αμερικανός στρατιώτης, όταν μια αυτοσχέδια βόμβα εξερράγη δίπλα στο όχημά του, βρισκόταν σε περιπολία στο Ιράκ,. Τα όπλα αυτά, ήταν τεράστια απειλή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του πολέμου στο Ιράκ, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας αμέτρητους στρατιώτες. Η αποστολή των ανδρών της μονάδας του David ήταν να παρατηρούν και να εμποδίζουν τους αντάρτες να τοποθετούν αυτές τις βόμβες στους δρόμους, συχνά με κίνδυνο της ζωής τους.

Εκείνη την εποχή, ήταν μέλος μιας μονάδας που είχε ως αποστολή τη συλλογή πληροφοριών για τις αντίπαλες δυνάμεις. Το να βρίσκεσαι κοντά στον εχθρό και να παίρνεις ρίσκα είναι κάτι συνηθισμένο για αυτή την ομάδα των έξι ανδρών. Ανά πάσα στιγμή, θα μπορούσαν να δεχθούν εχθρικά πυρά, να βρεθούν παγιδευμένοι σε ενέδρα ή να πυροδοτηθεί ξαφνικά δίπλα τους ένας αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός. Ο Ντέιβιντ θυμάται μια τέτοια έκρηξη. Καθώς οδηγούσαν, οι στρατιώτες άκουσαν ξαφνικά έναν δυνατό κρότο και είδαν το Humvee τους να γεμίζει σκόνη. Ευτυχώς, η βόμβα ήταν θαμμένη βαθιά κάτω από το έδαφος, και γλίτωσαν χωρίς να προκληθούν θύματα. Από εκείνη την ημέρα, ωστόσο, ο David κρατάει ένα κομμάτι θραύσμα από τη βόμβα και αυτό το περιστατικό του υπενθύμισε την ευθραυστότητα της ζωής.

Ένα διακριτικό τηλεφώνημα

Πριν καταταγεί στον στρατό, ο David ένιωθε ότι είχε έρθει στη γη,  στον κόσμο για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Οι γονείς του, Πορτογάλοι μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες, του μετέδωσαν την αίσθηση της οικογένειας και της υπηρεσίας.

Έχουν πίστη, αλλά δεν είναι τακτικοί εκκλησιαζόμενοι. Το ταξίδι του Ντέιβιντ προς την Εκκλησία ξεκίνησε όταν γνώρισε μια κοπέλα που τον πήγε στη λειτουργία. Άρχισε να συμμετέχει στην ομάδα νέων της ενορίας και γνώρισε έναν ιερέα που είχε βαθιά επίδραση στη ζωή του και τον δίδαξε να αγαπάει τον Ιησού.

Κατά τη διάρκεια μιας εξομολόγησης, ο ιερέας ρώτησε τον Ντέιβιντ τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. “Θυμάμαι να λέω: “Θέλω να γίνω στρατιώτης του Χριστού””. “Και όταν το είπα αυτό, αναρωτήθηκα τι σημαίνουν όλα αυτά. Ήξερα ότι ήθελα να γίνω στρατιώτης, ειδικά μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, και σκεφτόμουν πολύ το στρατό εκείνη την εποχή. Ο ιερέας με κοίταξε και είπε: “Αυτό ακούγεται σαν ιερέας”. Του απάντησα: “Πάτερ, ελάτε τώρα, ξέρετε ότι έχω κοπέλα. Δεν ενδιαφέρομαι. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν”. Ο στρατός παρέμεινε η προτεραιότητα του Ντέιβιντ. Ωστόσο, ένας σπόρος είχε μόλις φυτευτεί στην ψυχή του, ένας σπόρος που μερικές φορές αναδύεται με απροσδόκητους τρόπους.

Λίγο αργότερα, ο David άρχισε εντατική εκπαίδευση και τελικά στάλθηκε στο Ιράκ, όπου παρέμεινε για έντεκα μήνες. Αυτός και οι άλλοι στρατιώτες αποτελούν μια συνεχή απειλή για τον εχθρό, εν μέσω μιας υπερβολικά επικίνδυνης αποστολής. Για την εκτέλεση της αποστολής τους απαιτείται μια ορισμένη επιμονή, και τα μέλη της μονάδας του μπορούν να κινητοποιηθούν έως και 96 ώρες τη φορά – κάτι ανήκουστο! Μεταξύ αυτών των ανδρών, ο David ξεχωρίζει για την ακεραιότητα και τη βαθιά του πίστη.

Με το ένα πόδι σε αυτόν τον κόσμο και με το άλλο πόδι αλλού

Αφού επέστρεψε από το Ιράκ, ο Ντέιβιντ συνέχισε τις πανεπιστημιακές του σπουδές, αλλά το ερώτημα για την αληθινή του κλίση έγινε όλο και πιο έντονο. Διχασμένος μεταξύ της καθημερινής του ζωής και της αυξανόμενης δέσμευσής του στην Εκκλησία, μπήκε τελικά στο ιεροδιδασκαλείο για να διακρίνει την κλίση του: “Ήταν κάτι σταδιακό”, δήλωσε. “Ακόμη και όταν μπήκα στη σχολή, δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γινόμουν ιερέας. Αλλά είπα στον εαυτό μου ότι αυτή ήταν μια πολύ πραγματική πιθανότητα που ο Κύριος μου ζητούσε να εξετάσω”. Όταν ο Ντέιβιντ ανακοίνωσε τελικά ότι ήθελε να γίνει ιερέας, η οικογένειά του θορυβήθηκε. Ο πατέρας του ήταν ιδιαίτερα δυσαρεστημένος και οι κοντινοί του άνθρωποι του έκαναν πολλές ερωτήσεις και του διατύπωσαν πολλές αντιρρήσεις, πολύ περισσότερες απ’ ό,τι όταν είχε ανακοινώσει ότι θα καταταγεί στο στρατό. Όταν η αδελφή του τον ρώτησε γιατί έκανε μια τέτοια επιλογή, εκείνος απάντησε απλά: “Ο κόσμος είναι ρευστός και θορυβώδης και έχω ανάγκη να ακούσω τον Θεό να μου λέει τι θέλει να κάνω”. Τελικά, όλοι αποδέχθηκαν αυτή του την απόφαση, η οποία τελικώς ενίσχυσε την πίστη όλων και οδήγησε σε μια πραγματική σύσφιξη των οικογενειακών δεσμών.

Ο David χειροτονήθηκε τελικά ιερέας στις 26 Μαΐου 2012 και τώρα υπηρετεί στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου του Αποστόλου στο Springfield του New Jersey. Λέει: “Ακριβώς όπως ένας στρατιώτης, πρέπει να καθοδηγώ τους ανθρώπους, να τους συνοδεύω, να τους αγαπώ, να εργάζομαι μαζί τους, να τους υπηρετώ”.

Ανάμεσα στα δισκοπότηρα που του δωρήθηκαν για την χειροτονία, ένα το οποίο είχε δωρίσει ένας συνταξιούχος ιερέας της ενορίας, τράβηξε την προσοχή του David. Διαβάζοντας την επιγραφή στη βάση του δισκοπότηρου, είδε έκπληκτος τις λέξεις “Στρατιώτης του Χριστού”. Όλα αυτά τα χρόνια ο David εξακολουθεί να εκπλήσσεται με το πώς ο Θεός μπορεί να εργαστεί τόσο δημιουργικά, τόσο στενά και τόσο προσωπικά στη ζωή μας.

Πηγή: Aleteia.org

Ενοριακό info