Παναγια μου Παναγια μου - Γιάννης Πεγιειώτης

Παναγια μου Παναγια μου .Αυτή ήταν η επικληση των μαναων στου Χαρακη σε κάθε δυσκολία σε κάθε αναποθκια.Του έμεινε του φτωχόυ ρακοσυλλεκτη ριζωμενο στην καρδιά και το μυαλό του.Τις κρυες νύχτες μες τα σκουπιδια στους κάδους αν εκοβε το χέρια με γυαλλί με κανένα παλλιο μαχαιρι.Φωναζε στη Μάνα των Ουρανων μιας και μάνα δεν είχε.

Πενταρφανος από τα δύο.Τον αναγιωσε .μια θκεια του.Ο Θεός να την έσιει καλά στους ουρανους.Ο πατερας εφυγε για τον Πόλεμο και δεν εστραφειν.Λεν πως εζησε χρόνια στην Αυστραλία.

Παναγια μου Παναγια μου  φωναξε όταν βρηκε τον θησαυρό με τα πολύ παλλιά βιβλία και τον πηρε με το ντατσουν φορτηγακι του στα φτωσικα του βοηθητικα.Εζησε ένα χρόνο πουλωντας τα σιγά σιγά.

Όταν εφυγε η θεία του για τους ουρανους τον γυρευες ένας χωρκανος του δικηγορος.Τον πηρε στο χωρκόν του έδειξε την φραχτη το στιασμένο της σπιτουιν με ούλλα τα χρειάζουμε να.Τωρα εν δικό σου κληρονομιά με χαρκια κανονισμενα που τζιαιρό ν .Η θκεια σου στου Χαρακη ευεργετησεν με τζιαι μένα.Αφησεν μου ορισμον.Ηξερεν γράμματα.Να σε φέρω να σου το δείξω.Με δεσμεσην γραπτην να μεν το πουλησεις ώσπου ζεις..

Τωρά  έσιει τη φωλιά του.Στο χωρκόν πον όμορφο.Αφτει την καντηλαν τους Αγιους της Μεγαλοχαρης.Παναγια μου λαλεί τζιαι καθετε στη νησκιαν  του.Σαζει τες καπηρουες με το λάδι τζιαι ψιθυριζει στον Αργον του το λαγωνικον του.Εν αφήνει κανέναν ο Θεός Ρε φίλουιν.Εν αφήνει.Τα ξύλα σιγοπερνουν αργά όμορφα όπως τότε στο φτωχικον της θκειας του της Ιουστιανης.

Γιάννης Πεγιειώτης