Αποθερίζοντας… - Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Αποθερίζοντας…

 

Αποθερίζοντας τον αγρό

της ψυχής μου σταμάτησα

μια στιγμή να σκεφτώ

πού χρωστώ και δεν έδωσα.

 

Καθώς των χαμένων

ναυτικών οι μανάδες

που όρθιες πάνω απ’ τους βράχους

σού πετάνε λουλούδια –

λάβε λοιπόν: Ένα στίχο,

δυο στίχους, τρεις στίχους.

 

Ανεβαίνοντας στις κορφές

να πλησιάσω τον ουρανό

και μιλώντας διαρκώς

για τα βουνά σε αδίκησα.

Νικηφόρος Βρεττάκος