Ο Θεός με αξίωσε να λάβω την σύνταξή μου.

 

Ευλογημένη η σημερινή ημέρα, 

καθώς ο Θεός με αξίωσε να λάβω την σύνταξή μου.  

Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος δραστηριοτήτων.

Θυμάμαι το  πατέρα μου που τελειώνοντας την 3^η Γυμνασίου με ασφάλισε στο ΙΚΑ, διασφαλίζοντας το συνταξιοδοτικό μου δικαίωμα από τους αντεργατικούς Νόμους που ψηφίστηκαν από όλες τις Κυβερνήσεις. Έτσι τα ηλικιακά όρια δεν με επηρέασαν, σχεδόν δεν με άγγιξαν. 

Με ευγνωμοσύνη βαθιά, υψώνω την καρδιά μου στον Κύριο, που όλα αυτά τα χρόνια δεν με εγκατέλειψε ούτε για μια στιγμή. Νιώθω την παρουσία Του να με οδηγεί σε κάθε μου βήμα, και την πλούσια ευλογία Του σε κάθε μου ανάσα.

Εκείνος με κράτησε στην αγκαλιά Του, και μου χάρισε το προνόμιο εκτός από την ευλογημένη εργασία μου να έχω καλούς εργοδότες: 

Αδελφότης Ζωή (27 έτη με ένσημα  βαρέα και ανθυγιεινά), Ευαγγελισμός, Ταχριτζίδης, Κοσμάτος-Αμπάνης, Κανελλάκη, Λόης-Αδαμόπουλος, Κάλλιστρος.

Αυτός με αξίωσε, να Τον υπηρετώ παράλληλα με την εργασία μου, επί 20ετία ως άμισθος Διευθυντής Φοιτητικού Οικοτροφείου. Άμισθος Αρχηγός και Επόπτης Κατασκηνώσεων. Και τέλος μετά την απόλυσή μου από την Ζωή, επί 12ετία άμισθος Διευθυντής Ευγηρείου.

Ευγνωμονώ τους ανθρώπους που με βοήθησαν:
τον κατά σάρκα πατέρα μου Κωνσταντίνο, 

τον Κωνσταντίνο Καντζιούρα προϊστάμενό μου στην Ζωή, στον οποίο χρωστώ πολλά, και πάντα προσεύχομαι για την ανάπαυσή του, και κρατώ τις όμορφες στιγμές κοντά του σαν φυλακτό, 

τον Δημήτριο Τριανταφυλλόπουλο, 

τον μακαριστό Αρχιμανδρίτη π. Γαβριήλ Αθανασιάδη, τότε Πνευματικό μου, που με προέτρεψε να διαλέξω την εργασία στην Ζωή, και όχι άλλη καριέρα σε βιομηχανία που μου ανοιγόταν, 

τον Κωνσταντίνο Μενούνο, 

καθώς και τον Αρχιμανδρίτη π. Σωτήριο Τσάφο για την εμπιστοσύνη, την αγάπη του, και  για τις ηλιοφώτιστες και συνεφιασμένες στιγμές συνεργασίας δεκαετιών. Πάντα με νοσταλγία θα αναπολώ αυτά τα χρόνια κοντά του.

Όσο περνούν τα χρόνια, η καρδιά μου χτυπά με την προσμονή της ποθητής Ουράνιας Πατρίδας.

Κάθε στιγμή η προσευχή μου είναι: 

Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που είσαι πάντα δίπλα μου, 

και που στις δυσκολίες μου ανοίγεις δρόμους.

Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος