Σ’ ἕναν κόσμο πού τίποτα δέν ξέρει ἀπό φῶς

 

 Σ’ ἕναν κόσμο πού τίποτα δέν ξέρει ἀπό φῶς,

ἦταν βέβαιο πώς δέν θά μέ γνώριζαν.

Εἶχα ἔρθει ἀπ’ τό μέλλον μέ πρόσωπο

ἀλλιώτικο κ’ ἐκεῖ πού ὁ πόλεμος λεγόταν

εἰρήνη, δέν εἶχα τόπο. Ὡστόσο τό μέλλον

ἐκεῖνο θά ρθεῖ. Κ’ οἱ πύλες θ’ ἀνοίξουν,

συνοδευόμενη ἀπό παιδικές φυσαρμόνικες,

νά περάσει ἡ πομπή μέ τήν ποίηση-ἀγάπη

πού ἀπό αἰώνα σέ αἰώνα δέν θά πάψει

νά ραίνει τό χῶμα μέ φῶς

.

Νικηφόρος Βρεττάκος