Μέσα στις πιο σκοτεινές νύχτες της ζωής, όταν η σιωπή γίνεται η μόνη
μας συντροφιά και οι σκιές βαραίνουν την ψυχή μας, υπάρχουν εκείνοι που δεν
ξεχνούν. Είναι αυτοί που, ακόμα κι αν δεν ακουστείς, νιώθουν την ανάγκη σου.
Είναι οι άνθρωποι που στέκονται δίπλα σου, αθέατοι, αλλά σταθεροί σαν τα
θεμέλια ενός σπιτιού.
Αυτοί που θυμούνται την ύπαρξή σου όταν ο κόσμος
γύρω μοιάζει να σε έχει ξεχάσει, είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Είναι εκείνοι που
θα σε αναζητήσουν στο σκοτάδι, όχι από περιέργεια, αλλά από αγάπη. Θα
ψιθυρίσουν το όνομά σου στη σιωπή σου, όχι για να σε αναγκάσουν να μιλήσεις,
αλλά για να σου θυμίσουν ότι δεν είσαι μόνος.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι θησαυροί κρυμμένοι στις στιγμές της απουσίας. Δεν απαιτούν την παρουσία σου, αλλά η δική τους παρουσία είναι αμετακίνητη. Σε καταλαβαίνουν χωρίς λέξεις, σε αγαπούν χωρίς όρους, σε περιμένουν χωρίς χρονοδιάγραμμα.
Μην ξεχνάς, λοιπόν, αυτούς που σε θυμούνται όταν
είσαι κρυμμένος. Είναι αυτοί που βλέπουν τη φλόγα μέσα σου ακόμα κι όταν εσύ
δεν τη βλέπεις. Είναι αυτοί που στέκονται δίπλα σου για να σου δείξουν τον
δρόμο πίσω στο φως, όχι για να σε σώσουν, αλλά για να σε βοηθήσουν να βρεις
ξανά τη δύναμη να περπατήσεις.
Κράτα τους κοντά στην καρδιά σου. Γιατί οι
άνθρωποι που δεν φοβούνται το σκοτάδι σου, είναι οι μόνοι που αξίζουν να είναι
μαζί σου στο φως σου.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα στην αδελφή Πορφυρία!
Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου