Της μόδας έχει γίνει τον τελευταίο καιρό πολλές Μητροπόλεις
να διαθέτουν «Γραφείο κατά των αιρέσεων». Είπα και εγώ να διαβάσω μια από τις
ενημερώσεις που βρήκα στο διαδίκτυο, για να ενημερωθώ. Την διάβασα και
διαπίστωσα, ότι δεν μιλούσε η ανακοίνωση για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που
στήνουν σταντ σε πολλά κεντρικά σημεία των πόλεων, τα οποία σταντ διαθέτουν και
φωτισμό για να το ανάβουν όταν βραδιάζει. Ούτε για τόσες άλλες αιρέσεις που πολεμούν
την Εκκλησία μας.
Μιλούσε για κάτι που μου ήταν άγνωστο γράφοντας:
«Αν γνωρίζατε πόση ευλογία έρχεται κατά την Θεία Λειτουργία, θα μαζεύατε
μέχρι και τη σκόνη από το πάτωμα της Εκκλησίας, για να πλύνετε μ’ αυτήν το
πρόσωπό σας». Και συνεχίζει με τα τετριμμένα αντιεπιστημονικά κατά την
περίοδο του κορονοϊού «μέσα στους Ιερούς Ναούς δεν πρέπει να μας διακατέχει
κανένας φόβος μόλυνσης από ιούς ή μικρόβια με οποιονδήποτε τρόπο».
Και ω της εκπλήξεως!!! εντόπισα την νέα «αίρεση» «αμαρτία»: «Τα πλαστικά σκεύη μίας χρήσης μέσα στα οποία προσφέρονται τα κόλλυβα καταλήγουν πάντοτε στα σκουπίδια. Αυτή η πράξη είναι μεγάλη αμαρτία, αφού τα σκεύη αυτά έχουν διαβαστεί μαζί με τα κόλλυβα και θα έπρεπε κανονικά να καίγονται. Πολλές φορές από απροσεξία παραμένουν υπολείμματα κολλύβων μέσα στο σκεύος και τελικώς πετιούνται στο κάλαθο των αχρήστων!»
Αφελέστατα ερωτώ: τα μπουκάλια πλαστικά ή γυάλινα
που προσφέρουν στον Ναό με κρασί και λάδι στην Αρτοκλασία και τα ευλογεί ο
ιερέας τι τα κάνουν όταν τα αδειάζουν οι ιερείς και οι νεωκόροι; Ας μην αναφέρω
άλλα γιατί δεν θέλω να καταντήσω γραφικός και όπως έλεγε ο Μητροπολίτης Πατρών
Νικόδημος «ας μην πέσουμε τόσο χαμηλά»
Επιτέλους τα γραφεία αυτά να ασχοληθούν με την
ουσία και όχι με ανούσια που δημιουργούν αντί να πολεμούν αιρετικές συνήθειες
στην Εκκλησία.
Παραθέτω την Εγκύκλιο για την δική σας ενημέρωση
και συμμόρφωση.
Α.Κ.Κ.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια εσφαλμένη πρακτική στους Ιερούς Ναούς, και έχει να κάνει με την προσκόμιση κολλύβων μέσα σε πλαστικά σκεύη μίας χρήσης. Ως γνωστόν, η συνήθεια αυτή έχει προκύψει κατά το διάστημα του κορονοϊού, ένεκα της φοβίας των πιστών, μήπως μολυνθούν από τα κόλλυβα, όταν αυτά προσφέρονται μέσα από δίσκο. Είναι ανάγκη να ξεκαθαριστούν ορισμένα σημαντικά ζητήματα, που αφορούν πρωτίστως την Ορθόδοξή μας Πίστη.
1. Μέσα στον Ιερό Ναό αγιάζονται τα πάντα. Ιδιαίτερα κατά την τέλεση των Αχράντων Μυστηρίων, όλος ο Ναός πλημμυρίζει από την αγιαστική Χάρη και Ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Ακόμα και η σκόνη από το δάπεδο των Ναών είναι αγιασμένη. Έλεγε χαρακτηριστικά ο σύγχρονος άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός: «Αν γνωρίζατε πόση ευλογία έρχεται κατά την Θεία Λειτουργία, θα μαζεύατε μέχρι και τη σκόνη από το πάτωμα της Εκκλησίας, για να πλύνετε μ’ αυτήν το πρόσωπό σας». Συνεπώς, μέσα στους Ιερούς Ναούς δεν πρέπει να μας διακατέχει κανένας φόβος μόλυνσης από ιούς ή μικρόβια με οποιονδήποτε τρόπο.
2. Τα κόλλυβα που προσφέρονται από τους πιστούς εις μνήμην των κεκοιμημένων ή σε εορτή αγίου, από τη στιγμή που θα διαβαστούν, είναι αγιασμένα. Έχουν δεχτεί την αγιαστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Είναι αδύνατο να δεχθούμε, ότι αυτά μπορεί να αποτελέσουν αιτία μετάδοσης οποιασδήποτε ασθένειας.
3. Μόλις αγιάζονται τα κόλλυβα, πρέπει και να καταναλώνται. Εάν είναι αδύνατον να καταναλωθούν, τότε μπορούν κατ’ οικονομίαν να σκορπίζονται στους αγρούς ή σε θάλασσα δηλαδή σε σημεία όπου δεν θα είναι δυνατόν να πατηθούν από ανθρώπους ή ζώα.
4. Τα πλαστικά σκεύη μίας χρήσης μέσα στα οποία προσφέρονται τα κόλλυβα καταλήγουν πάντοτε στα σκουπίδια. Αυτή η πράξη είναι μεγάλη αμαρτία, αφού τα σκεύη αυτά έχουν διαβαστεί μαζί με τα κόλλυβα και θα έπρεπε κανονικά να καίγονται. Πολλές φορές από απροσεξία παραμένουν υπολείμματα κολλύβων μέσα στο σκεύος και τελικώς πετιούνται στο κάλαθο των αχρήστων!
5. Ο δίσκος με τα κόλλυβα των μνημοσύνων, συμβολίζει τον τάφο του κεκοιμημένου μας. Το σιτάρι συμβολίζει το σώμα του κεκοιμημένου μας. Κι ο ́πως ακριβώς το σιτάρι θα πέσει στην γη και μετά την πάροδο του χρόνου θα φυτρώσει και θα βλαστήσει, έτσι ακριβώς και τα σώματα των κεκοιμημένων μας θα αναστηθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
6. Αποτελεί συνήθεια να μη φέρνουμε κόλλυβα στις εορτές του Χριστού, της Παναγίας, των αρχαγγέλων και του προφήτη Ηλία.
7. Κόλλυβα για μνημόσυνα και εορτές γενικώς απαγορεύονται από Σάββατο του Λαζάρου μέχρι Κυριακή του Θωμά.
Λαμβάνοντας υπόψη μας τα παραπάνω, γνωρίζουμε πως ο φόβος μετάδοσης ιών ή μικροβίων από τα κόλλυβα, ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο εντός της εκκλησίας, είναι αδικαιολόγητος και δείχνει μεγάλη απιστία.
Καταλήγοντας, εφιστούμε την προσοχή στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της ιεράς μας μητροπόλεως, στο εξής να αποφεύγεται αυτή η συνήθεια και αντί αυτού να προσκομίζονται τα κόλλυβα σε δίσκο ή πιάτο ευπρεπισμένο, τιμώντας τις παραδόσεις που παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες και τις αγίες Μητέρες της εκκλησίας μας. Με αυτόν τον τρόπο δείχνουμε έμπρακτα την τιμή και την αγάπη μας για τους κεκοιμημένους μας, για τους οποίους οφείλουμε να προσευχόμαστε και να τελούμε τα μνημόσυνά τους με σεβασμό και ιεροπρέπεια.
12 σχόλια:
Με τον τρόπο σου Αναστάση καλά τα λες μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Τα πλαστικά τα ρίχνουν στους κάλαθους άχρηστων των ναών οι πιστοί. Οι εντεταλμένοι να τα παραλαμβάνουν να τα καθαρίζουν από τυχόν υπολείμματα κόλλυβων που θα ρίχνουν στον ειδικό χώρο στο χωνευτήρι για τα πλαστικά να γίνει μια Σύνοδος για να αποφασίσει.
Αλήθεια την σκόνη της Αγίας Τραπέζης που είναι ευλογημένη τι την κάνουν. Έχω δει να σκουπίζουν με χαρτί και να το πετούν στο καλάθι του ιερού. Μέγα θέμα. Να γίνει Σύνοδος και να μας πει.
Αφού τα πάντα αγιάζονται στον ναό τα ενδύματα που φορούν στην βάπτιση τα παιδιά ή οι νεόνυμφοι τι θα πρέπει να γίνουν μετά. Να γίνει Σύνοδος και να μας πει.
Και καταλήγω με το που καταντήσαμε Λοχία.
Στην ενορία μας πολλές φορές ο ιερέας μας δίδει προσφορά. Αυτά πρέπει να τα τρώμε, πρέπει να μας τα δίνει αφού είναι ευλογημένα και πέφτουν ψίχες πάνω στο τραπέζι και σε άλλα σημεία. Τι πρέπει να τα κάνουμε μετά αυτές τις ψίχες που πέφτουν στο τραπέζι; Στην ενορία μας ο ιερέας διπλώνη το ύψωμα μέσα σε ένα χαρτί. Βλέπω ότι ευλογεί υψώματα με αυτό το χαρτί που έχει το όνομα του ναού και το επίθετό μας. Αυτό το χαρτί πρέπει να το καίω;
Τα γράφουν σοβαρά; Είναι αυθεντικό; Βλέπουν την σκλήθρα και όχι τα δοκάρια.
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν
Ο Γέροντας Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός (1929-1995), πλήρης Χάριτος και αγιοπνευματικών χαρισμάτων, απολάμβανε μεγάλου σεβασμού στη Γεωργία.
Ρώτησαν τον Στάρετς αν μπορεί κανείς να κλέψει τροφή, όταν δε θα μπορεί να την αγοράσει. Απάντησε έτσι: «Αν κλέψεις, θα παραβείς μία από τις δέκα εντολές. Όποιος ενεργεί έτσι, ακόμη και έτσι δέχεται τον Αντίχριστο. Ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ελπίζει στο Θεό. Ο Κύριος στους έσχατους χρόνους θα ενεργεί τέτοια θαύματα, ώστε ένα φυλλαράκι από το δένδρο θα φθάνει για τροφή ενός μηνός.
Στ’ αλήθεια. Ο πιστός άνθρωπος θα σταυρώνει τη γή, και εκείνη θα του δίνει ψωμί. Αν βιάσουν ένα κορίτσι, το διακορεύσουν χωρίς τη θέληση του, αυτό ενώπιον του Θεού θα παραμείνει παρθένος. Έτσι θα γίνει και με το χάραγμα του Αντιχρίστου. Αν δώσουν το χάραγμα ενάντια στη θέληση του ανθρώπου, αυτό δεν θα ενεργεί επάνω του. Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι παντού θα γίνονται διωγμοί αλλά και θλίψη σε όποιον προδίδει το Ευαγγέλιο. Θα έρθει καιρός που θα είναι απαραίτητο να φύγετε στα βουνά, μόνο να μην το κάνετε ένας-ένας.
Ομαδικά να φεύγετε στα βουνά και στα δάση. Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό».
ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ
Τριμηνιαία Έκδοση Ορθοδόξου Διδαχής
Ιανουάριος – Μάρτιος 2012
Αν έχεις μεταδοτικές και μολυσματικές ασθένειες όπως γαστρεντερίτιδα, Μονοπυρήνωση, Ιλαρά, Κοκκύτη, Ανεμοβλογιά να πας στην Εκκλησία και δεν θα κωλύσει κανένας και τίποτα. Ο χώρος είναι άγιος. Αυτοί που τα γράφουν ξέρουν τι λένε; Θα άφηναν την οικογένειά τους μέσα στον ναό με ασθενείς αυτού του είδους. Τα χάσαμε τα μυαλά μας.
Τό πλαστικό κυπελλάκι κολύβων, που φαίνεται στη φωτογραφία, πρέπει να πετιέται στα σκουπίδια ;
Δέν είναι καλύτερα να καίγεται ο σταυρός με έναν αναπτήρα καί κατόπιν να πετιέται, ώστε να μήν καταλήγει ο σταυρός στον κάδο μαζί με τα άλλα απορρίματα ;
Εν επινείω πρωτευούσης υπάρχει γραφείο αιρέσεων και παραθρησκειών αλλά και " καθαιρέσεων " αιρετιζόντων κληρικών ,ποιές παραθρησκείες και αιρέσεις ,μέχρι πολιτικοκοινωνιολογικές αναλύσεις δημοσιεύονται.....
Καλά τα γράφει ο 4,34 να καίνε τον σταυρό στο πλαστικό ή στο χαρτί αλλά να προσέχει να μην περνά από σταυροδρόμια γιατί πατάει το σταυρό και να μην πατάει σε πλακάκια που κάνουν σταυρό, να μην πατάει σε χαλιά ταπέτα κλπ που έχουν σταυρό. Να προσέχει είναι αμαρτία. Να βγάλουν από ναούς τα δάπεδα που έχουν σταυρούς είναι αμαρτία και θα πάνε στην κόλαση. Ρε γέλια που έκανα διαβάζοντας την βαρυσήμαντη αυτή ενημέρωση του χριστεπώνυμου πληρώματος.
«ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι», Ματθ. κγ' 23
Έχω δει μπατονέτες με Άγιο Ευχέλαιο στο προαύλιο της Εκκλησίας πεταμένες, και μέσα στις γλάστρες μετά το Άγιο Ευχέλαιο...
Αν θέλεις να γελάσεις περισσότερο, αγαπητέ φίλε 7 - 09, να επισκεφθείς το Περιστέρι, που βγάζουν τους Σταυρούς από το Αγιον Βήμα.
Εκεί θα ξεκαρδιστείς στα γέλια.
Ποπό αμαρτία
ΛΟΓΟΙ Β΄ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Γέροντα, τί εἶναι εὐλάβεια;
– Εὐλάβεια εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ συστολή, ἡ πνευματικὴ εὐαισθησία. Ὁ εὐλαβὴς μπορεῖ νὰ σφίγγεται, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ σφίξιμο στάζει μέλι στὴν καρδιά του· δὲν τοῦ κάνει μαρτυρικὴ τὴν ζωή, ἀλλὰ τὸν εὐχαριστεῖ. Οἱ κινήσεις του εἶναι λεπτές, προσεγμένες. Αἰσθάνεται ἔντονα τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἁγίων. Νιώθει δίπλα του τὸν Φύλακα Ἄγγελο νὰ τὸν παρακολουθῆ. Ἔχει συνέχεια στὸν νοῦ του ὅτι τὸ σῶμα του εἶναι Ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ζῆ ἁπλά, ἁγνὰ καὶ ἁγιασμένα. Παντοῦ συμπεριφέρεται μὲ προσοχὴ καὶ συστολὴ καὶ νιώθει ζωντανὰ ὅλα τὰ ἱερά. Προσέχει λ.χ. νὰ μὴν εἶναι πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη του οἱ εἰκόνες. Δὲν βάζει ἐκεῖ ποὺ κάθεται, στὸν καναπὲ ἢ στὴν καρέκλα, τὸ Εὐαγγέλιο ἢ ἕνα πνευματικὸ βιβλίο κ.λπ. Ἂν δῆ μιὰ εἰκόνα, σκιρτᾶ ἡ καρδιά του, βουρκώνουν τὰ μάτια του. Ἀλλὰ καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νὰ δῆ κάπου γραμμένο, τὸ ἀσπάζεται καὶ αὐτὸ μὲ εὐλάβεια καὶ γλυκαίνεται ἐσωτερικὰ ἡ ψυχή του. Ἀκόμη καὶ ἕνα κομματάκι ἀπὸ ἐφημερίδα ἂν βρῆ κάτω πεταμένο ποὺ νὰ γράφη λ.χ. τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἢ μόνον «Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίας Τριάδος», σκύβει, τὸ μαζεύει, τὸ ἀσπάζεται μὲ εὐλάβεια καὶ στενοχωριέται ποὺ ἦταν πεταμένο.
– Γέροντα, ἄλλο εἶναι ἡ εὐσέβεια καὶ ἄλλο ἡ εὐλάβεια;
– Ἡ εὐσέβεια εἶναι κολώνια, ἐνῶ ἡ εὐλάβεια εἶναι θυμίαμα. Ἡ εὐλάβεια εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρετὴ γιὰ μένα, γιατὶ ὁ εὐλαβὴς προσελκύει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, γίνεται δέκτης τῆς Χάριτος, καὶ φυσιολογικὰ παραμένει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μαζί του. Τὸν προδίδει μετὰ ἡ θεία Χάρις, καὶ ὅλοι τὸν εὐλαβοῦνται, τὸν συμπαθοῦν, ἐνῶ τὸν ἀναιδῆ τὸν ἀπεχθάνονται μικροὶ–μεγάλοι.
.......
Παλιὰ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἀρρώσταιναν, ἔπαιρναν λαδάκι ἀπὸ τὸ κανδήλι τους, ἀλείφονταν καὶ γίνονταν καλά. Τώρα τὸ κανδήλι τὸ ἔχουν τυπικά, μόνο γιὰ νὰ φωτίζη, καὶ τὸ λάδι, ὅταν πλένουν τὸ κανδήλι, τὸ ρίχνουν στὸν νεροχύτη. Κάποτε πῆγα σὲ ἕνα σπίτι καὶ εἶδα τὴν νοικοκυρὰ νὰ πλένη τὸ κανδήλι της στὸν νεροχύτη. «Ποῦ πᾶνε τὰ νερά;», τὴν ρώτησα. «Στὴν ἀποχέτευση», μοῦ λέει. «Μὰ καλά, τῆς λέω, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος παίρνεις λαδάκι ἀπὸ τὸ κανδήλι καὶ σταυρώνεις τὸ παιδί σου, ὅταν εἶναι ἄρρωστο, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο ὅλο τὸ λάδι τῆς κούπας πάει στὴν ἀποχέτευση; Πῶς τὸ δικαιολογεῖς αὐτό; Πῶς νὰ ἔρθη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸ σπίτι σου;». Στὰ σημερινὰ σπίτια ἕνα ἱερὸ πράγμα, π.χ. τὸ χαρτάκι ποὺ τύλιξες τὸ ἀντίδωρο, δὲν ἔχεις ποῦ νὰ τὸ ρίξης. Θυμᾶμαι, στὸ σπίτι μας ἀκόμη καὶ τὰ νερὰ ποὺ πλέναμε τὰ πιάτα δὲν πήγαιναν στὴν ἀποχέτευση· πήγαιναν ἀλλοῦ, γιατὶ καὶ τὰ ψίχουλα εἶναι ἱερά, ἀφοῦ κάνουμε προσευχὴ πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητό. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν λείψει σήμερα, γι᾿ αὐτὸ ἔλειψε καὶ ἡ θεία Χάρις καὶ δαιμονίζονται οἱ ἄνθρωποι.
Ὅσο μποροῦμε, νὰ προσέχουμε σὲ ὅλα. Μετὰ τὴν Θεία Κοινωνία ἢ τὸ ἀντίδωρο ἢ τὸ Εὐχέλαιο, καλὸ εἶναι νὰ σκουπίζουμε τὰ χέρια μας μὲ λίγο βαμβάκι βρεγμένο μὲ οἰνόπνευμα καὶ νὰ καῖμε τὸ βαμβάκι. Ὅταν σκουπίζουμε τὸ Ἱερό, ὅσα μαζεύουμε νὰ τὰ ρίχνουμε στὴν θάλασσα ἢ νὰ τὰ καῖμε σὲ ἕναν καθαρὸ τόπο, γιατὶ μπορεῖ νὰ ἔπεσε ἀντίδωρο ἢ μαργαρίτης. Φυσικά, ἂν πέση κάτω ἕνας μαργαρίτης, ὁ Χριστὸς δὲν θὰ καθήση νὰ πατηθῆ, ἀλλὰ φεύγει ἡ Χάρις ἀπὸ ἐμᾶς. Στὸ ἐξωτερικό, στοὺς Ναοὺς δὲν ἔχουν οὔτε χωνευτήρια. Τὰ νερὰ τῆς Προσκομιδῆς πᾶνε μὲ τὰ ὄμβρια. «Μᾶς ἀπαγορεύουν, λένε, νὰ ἔχουμε χωνευτήρια, ἐπειδὴ δημιουργοῦνται μικρόβια». Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γεμίσει σωματικὰ καὶ πνευματικὰ μικρόβια καί, ἂν στάξη λίγο μύρο στὸ κεφάλι, σοῦ λένε «θὰ δημιουργηθοῦν μικρόβια»! Πῶς νὰ ἔρθη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ὁ δαιμονισμὸς στὸν κόσμο ἀπὸ ἐδῶ ξεκινάει. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν μερικὲς εὐλαβεῖς γυναῖκες, νέες καὶ ἡλικιωμένες, καὶ ἔτσι στηρίζεται ὁ κόσμος.
Γιά τή μεταφορά
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου