Ούτος ο Άγιος εμαθητεύθη κοντά εις τον Θεολόγον και Ευαγγελιστήν Ιωάννην, ομού με τον Θεοφόρον Ιγνάτιον. Έγινε δε Σμύρνης Επίσκοπος ύστερα από τον Άγιον Βουκόλον, ο οποίος επροφήτευσε δια την αρχιερωσύνην οπού έμελλεν ούτος να λάβη. Όταν δε εκίνησε διωγμόν εναντίον των Χριστιανών ο ασεβής Δέκιος (1) εν έτει ρμγ’ [143], τότε επιάσθη και ο θείος ούτος Πολύκαρπος, και επροσφέρθη εις τον ανθύπατον, ήτοι τον δεύτερον όντα του υπάτου, ο οποίος είναι ο νυν τουρκιστί λεγόμενος καϊμακάμης. Και ομολογήσας παρρησία τον Χριστόν, ετελείωσε με φωτίαν το μαρτύριον, και ούτως έλαβεν ο μακάριος παρά Κυρίου τον αμαράντινον στέφανον.
Ούτος ο Άγιος έλαβε και την χάριν των θαυμάτων παρά Κυρίου. Όθεν προ του μεν να γένη Αρχιερεύς, δια προσευχής του εγέμωσεν από σιτάρι τα αμπάρια της γυναικός εκείνης, οπού τον ανέθρεψε, τα οποία αμπάρια είχεν ευκερώσει προτίτερα εις τας χρείας των πτωχών αδελφών.
Αφ’ ου δε έγινεν Αρχιερεύς, εκράτησε την ορμήν μιας πυρκαϊάς, και δια προσευχής του έφερε βροχήν εις την γην εν καιρώ αβροχίας, και πάλιν εμπόδισε την αμετρίαν και υπερβολήν της βροχής. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εν τη αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία.(1) Ουχί ο Δέκιος, αλλ’ ο Αντωνίνος ούτος εστίν,
όστις και Πίος, ήτοι ευσεβής ωνομάζετο, καθώς και εν τω Ωρολογίω Αντωνίνος
γράφεται και ουχί Δέκιος. Ο μεν γαρ Αντωνίνος εβασίλευσεν εν έτει 139, ο δε
Δέκιος εν έτει 250, επί της αρχιερατείας δε, του επί του αυτού Αντωνίνου, όντος
Ανικήτου Πάπα Ρώμης, επήγεν ο Πολύκαρπος ούτος εις την Ρώμην, και εδιαλέχθη
περί της εορτής του Πάσχα, ως ιστορεί ο Ειρηναίος (βιβλίω γ’, κεφ. γ’, Κατά
αιρέσεων), μη συμφωνήσας δε τω Ρώμης δια το ζήτημα αυτό, ανεχώρησεν από την Ρώμην,
ως λέγει ο Βαρώνιος και άλλοι ιστορικοί. (Όρα σελ. 199 του α’ τομ. του
Μελετίου.)
Ο αποστολικός ούτος ανήρ Πολύκαρπος, δεινοπαθών
και λυπούμενος δια τους επί του καιρού του ασεβείς και ειδωλολάτρας, έλεγε το
αξιομνημόνευτον τούτο λόγιον· «Ω Θεέ μου, εις τίνα με καιρόν διετήρησας!» Περί
τούτου του Αγίου Πολυκάρπου, εβόων τα πλήθη των Ιουδαίων και των εθνών· «Ούτος
εστίν ο της Ασίας διδάσκαλος, ο πατήρ των Χριστιανών». Τούτον ο Ευσέβιος καλεί
αποστολικόν και προφητικόν άνδρα, και χαρακτήρα της πίστεως και της αληθείας
(Βιβλίω δ’, κεφ. ιδ’, ιε’). Σημείωσαι, ότι εις το βιβλίον το καλούμενον Νέον
Άνθος χαρίτων, και ταύτα τα αξιόλογα γράφονται περί της σταθερότητος του Αγίου
τούτου Πολυκάρπου. Ήγουν ότι ούτος επαραστάθη έμπροσθεν του ανθυπάτου. Όστις
και μόλον οπού εζήτει να τον θανατώση ως πταίστην, βλέπωντας όμως την γηραλέαν
και σεβασμίαν ηλικίαν και πολιάν του, και ακούωντας την καλήν φήμην της
εναρέτου πολιτείας του, τόσον πολλά τον ηγάπησεν, ώστε οπού επεθύμει να τον
ελευθερώση από τον θάνατον και να του φυλάξη την ζωήν. Όθεν εις όλον το ύστερον
είπεν εις αυτόν, ότι να βλασφημήση το όνομα του Χριστού μίαν μόνην φοράν, όχι
με την καρδίαν, αλλά καν μόνον με την γλώσσαν. Και αν τούτο κάμη, ευθύς έχει να
τον στείλη εις την επισκοπήν του, όχι μόνον ελεύθερον από κάθε ύβριν, αλλά και
γεμάτον από πολλά χαρίσματα. Εις τούτον δε τον διαβολικόν λόγον εφοβήθη και
ετρόμαξεν ο σεβάσμιος γέρων. Έπειτα σηκόνωντας τα ομμάτιά του εις τον Ουρανόν,
είναι, απεκρίθη, ογδοηκονταέξι χρόνοι, κατά τους οποίους, εγώ δουλεύω τούτον
τον καλόν αυθέντην μου τον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος δεν μοι επροξένησε καμμίαν
λύπην εις το τόσον διάστημα της ζωής μου, μάλιστα δε μοι εχάρισε μυρίας
ευεργεσίας. Και λοιπόν, πώς εσύ θέλεις τώρα να υβρίσω εγώ τοιούτον αγαθόν και
ευεργετικώτατόν μου αυθέντην; μη μοι γένοιτο τούτο πώποτε! Ου μόνον δε τα λόγιά
του εστάθησαν τοιαύτα σταθερά και γενναία, αλλά και τα έργα του εστάθησαν
σύμφωνα με τα λόγια. Διατί όταν ανάφθη η πυρκαϊά, και απεφασίσθη δια να βαλθή
εις αυτήν, τότε ο γενναίος της ευσεβείας αγωνιστής, όλος χαίρων και
αγαλλόμενος, μόνος έλυσε τα υποδήματά του, μόνος εκδύθη το επανωφόρι του, και
μόνος αναβαίνοντας επάνω εις την πυρκαϊάν, εξαπλώθη ήσυχα, όχι ωσάν πταίστης
δια να αφήση την ζωήν, αλλά ωσάν ο θρυλλούμενος φοίνιξ, δια να αλλάξη τα πτερά,
και να πετάξη εις τα Ουράνια. Τα αυτά γράφονται και εις τον ρηθέντα Βίον του με
ολίγην παραλλαγήν.
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου