«Έτι αυτού μακράν απέχοντος είδεν αυτόν
ο πατήρ αυτού»
Πόσο καταπληκτική αυτή η σκηνή! ο Πατέρας που αναμένει
την επιστροφή του παιδιού του. Η Αγάπη που περιμένει να δείξει όλη την αγάπη
και την στοργή. Βεβαιώνει ο Κύριος: «ου θελήσει θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού ως
το επιστρέψαι και ζην αυτόν»
Είναι πράγματι φοβερό πράγμα η ασωτία των άλλων. Όμως ας σκεφτούμε λίγο και τον εαυτό μας. Μήπως νομίζουμε ότι μόνον οι άλλοι παραστράτησαν και είναι οι άσωτοι. Ας κάνουμε μία αυστηρή αυτοκριτική και στον εαυτό μας. Μήπως και εμείς είμαστε άσωτοι κατά κάποιον τρόπο, στα τάλαντα και τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός. Αν στην ζωή μας ακολουθήσαμε τον Άσωτο της παραβολής στην πρώτη φάση του δράματός του, ας τον μιμηθούμε τώρα και στη δεύτερη, στη μετάνοια και στην επιστροφή στο σπίτι του πατέρα
Ας υπάρχει πάντα στο νου μας η σωτήρια απόφαση του
σεσωσμένου Ασώτου «Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου» και τότε η
πτώση θα γίνει ανόρθωση.
Καλή επιστροφή.
Α.Κ.Κ.
2 σχόλια:
Ας ότι είναι οι άλλοι…. ποτέ εμείς. Γι αυτό και οι άγιοι πατέρες μας όταν ομιλούν με το δάχτυλο δείχνουν τους άλλους ποτέ τον εαυτό τους. Εμείς είμαστε μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, είμαστε σωσμένοι. Δεν μας αφορά αυτή η παραβολή.
Ο ιησουιτισμός και ο ευσεβισμός στην πρώτη θέση.
Νομίζω πως πρέπει να προσέχουμε σε ο,τι διδάσκει Ο Χριστός !!!
Αν χαθεί κάποιος από αυτούς που διδάσκει,εσύ δεν πρέπει να χαθείς,αλλά εσύ μπορεί να γίνεις κάποτε και καλύτερος από τον διδάσκαλο,γιατί αυτός που διδάσκει επειδή απευθύνεται σε ένα μεγάλο ακροατήριο,στοχεύει γενικά σε ένα μακροπρόθεσμο πνευματικό συμφέρον .Αυτός δε που ήρθε η μπήκε τελευταίος ,μπορεί να γίνει πρώτος,επειδή Ο Δεσπότης δέχεται και όσους προσήλθαν την ενδέκατη ώρα!
Από τον κίνδυνο ομως της πτώσης,δεν πρέπει να εξαιρεί κανείς τον εαυτόν του!-
Δημοσίευση σχολίου