Πώς σώθηκε ο γνωστότερος Έλληνας ομοφυλόφιλος της δεκαετίας του ’80.

Πώς σώθηκε ο γνωστότερος Έλληνας ομοφυλόφιλος της δεκαετίας του ’80.

Dr Γρηγόρης Βασιλειάδης

Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής

Ίσως κάποιοι παλαιότεροι να θυμάστε ένα πρόσωπο, ένα ωραίο παλικάρι. Ήταν ομοφυλόφιλος, σχεδιαστής μόδας, ο πασίγνωστος κάποτε Billy Bo.

Έτυχε να ακούσουμε από τα χείλη του πνευματικού του ποια ήταν η πορεία του, που δεν την λένε πολλοί, ούτε γράφτηκε ιδιαιτέρως στα βιβλία που εκδόθηκαν για αυτόν. Γράψανε όλοι για τις βόλτες που έκανε στη Μύκονο με διασημότητες, τις περιπέτειες που είχε ως άνθρωπος. Δίψαγε για τη ζωή, δίψαγε για την αγάπη. Μα δεν ήξερε πού να την βρει και την έψαχνε σε λάθος μονοπάτια.

Κάποια στιγμή τον επισκέφτηκε η ασθένεια (σ.σ. ο Billy Bo ήταν το πρώτο διάσημο θύμα του AIDS στην Ελλάδα). “Κακό πράγμα η ασθένεια”, λένε οι περισσότεροι.

Κοιτά όμως που καμιά φορά είναι για καλό… Και όταν ήρθε η ασθένεια και χτύπησε ένα πνευματικό καμπανάκι, αυτός άκουσε το καμπανάκι. Άλλοι δεν το ακούνε καθόλου. Και πεθαίνουν με την ασθένεια, την όποια ασθένεια και δεν έχουν πάρει πνευματικό χαμπάρι τίποτα.

Αυτός το άκουσε το καμπανάκι, που σημαίνει ότι είχε καλά στοιχεία μέσα του.

Και διηγείται ο πνευματικός: “Βλέπω ένα παιδί, ένα παλικάρι, σαν άγγελος ήταν, με τα ωραία τα δερμάτινα πάνω-κάτω. Μπαίνει στην εκκλησιά και λέει “πάτερ, θέλω να εξομολογηθώ”. Και κατέβαλα προσπάθεια να δω αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ήταν ψηλός, αλλά είχε και μια άλλη ομορφιά που έμοιαζε με τη γυναικεία…”

Ξεκίνησε λοιπόν και εξομολογήθηκε με μετάνοια. Άρχισε να έρχεται, μετά από έναν κανόνα που του έβαλε ο πνευματικός, να κοινωνάει, να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται, ώσπου σιγά-σιγά κατέπεσε και αναγκαζόταν ο ιερέας να πηγαίνει να τον εξομολογεί και να τον κοινωνεί στο σπίτι του, στο Κολωνάκι.

Όταν ο ιερέας πρωτοπήγε στο σπίτι, νόμιζε ότι μπήκε σε κανένα μουσείο! Ήταν ένας χώρος διακοσμημένος μόνο με μοντέλα, με φωτογραφίες από επιδείξεις μόδας κ.λπ. Κάθε φορά που ερχόταν μετά, έφευγε καμιά φωτογραφία και έμπαινε μια εικόνα στη θέση τους… Στο τέλος νόμιζες ότι έμπαινες σε μοναστήρι.

Όταν έφυγε στην Αμερική για να πάει να ψαχτεί για θεραπείες, παρήγγειλε ένα σιδερένιο σταυρό, μεγάλο, σπαστό για να χωράει στην βαλίτσα, για να τον βάλει πίσω από την πόρτα του δωμάτιου του στο νοσοκομείο, για να βλέπει τον Σταυρό του Χριστού και να προσεύχεται.

Δεν πέτυχαν οι θεραπείες, γύρισε πίσω, και άρχισε η μεγάλη κατηφόρα, η φθορά, ο δρόμος προς τον θάνατο. Τον ευλογημένο θάνατο, θα λέγαμε. Γιατί αν δεν πεθαίναμε, παιδιά, θα ταλαιπωριόμασταν για πάρα πολλά χρονιά! Και τι γίνεται;

Και διηγείται ο πνευματικός: “Κάποια στιγμή, πήγα Σάββατο πρωί και τον κοινώνησα. Έρχεται η ώρα που είναι να φύγω και μου λέει ο Βασιλάκης:

Πάτερ, κάνε μου μια χάρη, έλα και μετά τα μεσάνυχτα σήμερα να με κοινωνήσεις. Γιατί θα φύγω πριν ξημερώσει, με ειδοποίησε η Πανάγια!

Είπα να τον πιστέψω, να μην τον πιστέψω; Ας του κάνω το χατίρι, αφού ο άνθρωπος να κοινωνήσει ζητάει”.

Πήγε, λοιπόν, ο ιερέας κατά τη 1-2 μες τη μαύρη νύχτα και τον κοινώνησε τον Βασιλάκη. Και όντως ο Θεός τον πήρε πριν ξημερώσει, ξημερώνοντας Κυριακή, όπως τον είχε πληροφορήσει η Παναγία! Μας τα διηγούταν αυτά ο ιερέας και μας λέει: “Ευχηθείτε, παιδιά μου, να έχω τα τέλη του Βασιλάκη”.

Να ποιος είναι ο Χριστός! Να ποια είναι η εκκλησία, που δεν μπερδεύει τους ανθρώπους. Δεν τους λέει “καλά πας”, ενώ πηγαίνουν στον γκρεμό. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Αλλά από την άλλη πλευρά η Εκκλησία δεν απογοητεύει και κανέναν. Και προβάλλει μπροστά στους ανθρώπους τον δρόμο για την θέωση.

Έτσι και ο Billy Bo. Δεν σώθηκε απλώς, αλλά για να πάει και η Παναγία να του πει “ετοιμάσου, έρχεσαι”, αυτό σημαίνει ότι ο Βασίλης πήγε και σε καλή θέση! Και έχουμε άπειρα τέτοια παραδείγματα, από τα αρχαία χριστιανικά χρόνια μέχρι και σήμερα…

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του π. Γεωργίου Σχοινά.