Για την παγκόσμια ημέρα ποίησης
Ο έρωτας του νόστου για
την ρίζα του Κάλλους
Καρπός πίκρας, φωτοχυσία
στον κλειστό αδιέξοδο ουρανό
Ο έρωτας και ο θάνατος
αυτό το αδιαίρετο ζευγάρι
Να περπατάς στον αέρα
και να περπατάς στο νερό
Να σε θερμαίνει, να σου
μακραίνει τη ζωή
Δεν κοιτάζεις, εξάλλου
ποιος νοιάζεται για τα φύλλα των δέντρων που πέφτουν
Κι αν κοιτάξεις δε βλέπεις τη θέα του κόσμου, το
υπερπραγματικό
γι αυτό ο ποιητής είναι
πράγμα ελαφρό, φτερωτό κι άγιο και δεν μπορεί να γράφει ποιήματα πριν γίνει ένθεος και βγει απ’ τις φρένες του
και το μυαλό δεν υπάρχει πια σε αυτόν
“Πάντες γάρ οι τε των
επών ποιηταί οι αγαθοί ουκ εκ τέχνης αλλ’ ένθεοι όντες και κατεχόμενοι πάντα
ταύτα τα καλά λέγουσι ποιήματα”. Πλάτων Απολογία, 7.
Οι ποιητές δεν μας τα
είπαν καλύτερα από Εκείνον που τα είπε πρώτος και δωρεάν
άναψε τα γράμματα για τους κλέφτες αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου