Πάντας θέλει σωθήναι
Σε έναν κόσμο πλημμυρισμένο από φωνές και ταραχή,
μια στιγμή σιωπής γεννήθηκε μπροστά στην Εικόνα του Νυμφίου. Σήκωσα στην
αγκαλιά μου ένα μικρό παιδί έναν άγγελο επί της γης και το πλησίασα στο πρόσωπο
του Εσταυρωμένου Έρωτα. Η καρδιά του παιδιού δεν γνωρίζει πολλά, αλλά
διαισθάνεται. Και με εκείνο το αγνό του φιλί, σφράγισε μια αιώνια σχέση αγάπης
με τον Χριστό.
Δεν ήταν απλώς ένα προσκύνημα. Ήταν μια μύηση. Ήταν το πρώτο άγγιγμα της μικρής του ψυχής με τον Διδάσκαλο της ζωής. Ήταν το δώρο του Παραδείσου που αγκάλιασε την αθωότητά του. Κι εγώ, σαν άλλος Ιωσήφ, τον κράτησα και τον ύψωσα μπροστά στον Νυμφίο που «πάντας θέλει σωθήναι».
Αυτή η εικόνα γίνεται προσευχή μέσα μου: να μη
λησμονήσει ποτέ το παιδί αυτό το άγγιγμα της θείας τρυφερότητας. Και να αξιωθώ
κι εγώ να παραμένω πάντοτε μεσίτης της αγάπης, της ελπίδας και της σωτηρίας.
Γιατί κάθε φορά που ένα παιδί φιλά τον Χριστό, ο
ουρανός ανοίγει λίγο ακόμα.
Επίσκοπος
Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου