Μια «αταξία» χάριν της αγάπης δυο κεριών / A "Mischief" for the Love of Two Candles - Νίκος Κοσμίδης

Μια «αταξία» χάριν της αγάπης δυο κεριών 

 A "Mischief" for the Love of Two Candles

Νίκος Κοσμίδης

Πρέπει να ομολογήσω μια αταξία της νιότης.

Είναι παραμονή της θρονικής εορτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Βρίσκομαι μαζεμένος, σχεδόν κρυμμένος, σε ένα σημείο του πρόναου του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη, καθώς Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι και λοιποί κληρικοί, επίσημοι προσκεκλημένοι, προσκυνητές από όλον τον κόσμο, μα και όργανα ασφαλείας μπαινοβγαίνουν στον ναό. Επίκειται η άφιξη του Πάπα Φραγκίσκου.

Ένας Μητροπολίτης, ο οποίος με είχε βοηθήσει πολύ εκείνη την ημέρα, μου είπε: «Μείνε εδώ». Ήμουν ο μόνος που μπήκε στον ναό χωρίς την απαραίτητη διαπίστευση από τις αρχές χάριν στη δική του μεσολάβηση και κείνη του μακαριστού Μητροπολίτη Σασίμων Γενναδίου, παρά την άρνηση των τουρκικών αρχών. Η ευθύνη ήταν όλη δική μου πρέπει να πω.

Σε λίγο, λοιπόν, ο Πάπας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης μπαίνουν στον πρόναο και ανάβουν δυο κεριά. Βροχή τα φωτογραφικά φλας. Προσπαθώ κι εγώ στα γρήγορα να τραβήξω 3-4 φωτογραφίες, σκυμμένος χαμηλά, σχεδόν για να μη φαίνομαι.

Οι Προκαθήμενοι Παλαιάς και Νέας Ρώμης ανάβουν τα κεριά και εισέρχονται στον κυρίως ναό για να ξεκινήσει η ακολουθία του Εσπερινού. Τους ακολουθούν όλοι και όλες.

Μένω σχεδόν μόνος σε κείνη τη γωνιά, πίσω από τον κηροστάτη. Κοιτώ τα δύο κεριά και σκέφτομαι πόσα αυτά τα δύο μικρά μελισσοκέρια συμβολίζουν για την ιστορία ενός ολόκληρου κόσμου, με ιστορία 2000 ετών, αλλά και την πορεία σύνολης της ανθρωπότητας προς τα Έσχατα.

Δυο απλά αναμμένα κεριά, μαρτυρούσαν εκείνη τη στιγμή τη δύσκολη πορεία προς την παθοφόρα ενότητα εν Χριστώ, μέσα από αιώνες σχισμάτων, αλαζονείας, έχθρας, διώξεων, ιστορικών εγκλημάτων, πληγών. Σημεία όλα μιας αντι-ευαγγελικής άρνησης της προσευχής «ἵνα ὦσιν ἓν» που ο ίδιος ο Ιησούς μας έδωσε ως αποστολή και προσευχή για την αληθινή συμφιλίωση όλων.

Δεν ήθελα να χαθούν τελείως και να σβήσουν, σβήνοντας μαζί τους και ό,τι προσευχές κουβαλούσαν.

Με αρκετή συστολή αλλά και λαχτάρα, πριν τα «αναλάβουν» οι νεωκόροι και τα οδηγήσουν στην ανακύκλωση, τα πήρα στα χέρια μου. Τα πήρα και τα κράτησα.

Μέχρι σήμερα, κράτησα κρυφή αυτήν την «αταξία».

Αλλά όση ώρα βλέπω τις αναρτήσεις για την κοίμηση του Πάπα και τις φωτογραφίες φίλων από επίσημες ή προσωπικές συναντήσεις μαζί του σε όλον τον κόσμο, θυμήθηκα τα δύο αυτά κεριά και πήγα να τα βγάλω από τη σκιά όπου τα έχω φυλαγμένα.

Τα κρατάω στα χέρια μου τώρα που σας τα γράφω αυτά και νιώθω σα να κρατάω τα αγκαλιασμένα χέρια Ανατολής και Δύσης, Δύσης και Ανατολής.

 

I must confess a youthful mischief.

It is the eve of the thronal Feast of the Church of Constantinople. I find myself huddled in a corner of the narthex of the Patriarchal Church of St. George in Constantinople, almost hidden, as Orthodox and Roman Catholic bishops, other clergy, official guests, pilgrims from all over the world, and security personnel come and go in the church. Pope Francis's arrival is imminent.

A Metropolitan, who had been very helpful to me that day, told me, "Stay here." Thanks to his intervention and that of the blessed Metropolitan of Sassima, Gennadios, I was the only one who entered the church without the necessary accreditation from the authorities, despite the refusal of the Turkish authorities. The responsibility, I must say, was entirely mine.

Soon after, the Pope and the Ecumenical Patriarch entered the narthex and lit two candles. A flurry of photographic flashes. I too tried quickly to take 3-4 photos, crouched low, almost so as not to be seen.

The Primates of the Churches of Old and New Rome lit the candles and entered the main church to begin the Vesper service. Everyone followed.

I was almost left alone in that corner, behind the candleholder. I looked at the two candles and thought of how much these two small beeswax candles symbolized the history of an entire world, with a history spanning 2000 years, and the course of all humanity towards its ultimate fulfillment.

Two simple lit candles, at that moment, witnessed the difficult path toward the painful unity in Christ, through centuries of schisms, arrogance, enmity, persecutions, historical crimes, and wounds. All signs of an anti-Gospel rejection of the prayer “ἵνα ὦσιν ἓν” that Jesus Himself gave us as a mission and prayer for the true reconciliation of all.

I did not want them to be completely lost and extinguished, along with the prayers they carried.

With some shyness, but also with eagerness, before the sacristans could take them and send them for recycling, I took them into my hands. I took them and kept them.

Until today, I have kept this “mischief” secret.

But as I see posts about the passing of the Pope and photos from friends of official or personal meetings with him from around the world, I remembered these two candles and went to take them out of the shadow where I had kept them hidden.

I hold them in my hands as I write this, and I feel as though I am holding the united hands of East and West, West and East.

† Πάπας Φραγκίσκος / Pope Francis (1936–2025)

_________________

Αυτή την ευλογημένη ιστορική ημέρα ήμουν και εγώ εκεί.

Α.Κ.Κ