Ο Θωμάς… «κατηχούμενος» και σύντομα βαπτιζόμενος!!

 Ο Θωμάς… «κατηχούμενος» και σύντομα βαπτιζόμενος!!

«Ο Θεός τοποθετεί τον εαυτό του σε ανθρώπινο επίπεδο».

«Ήρθα στην πίστη μέσω του σκεπτικισμού». Καθηγητής φιλοσοφίας που διδάσκει στο Στρασβούργο, έχει μια προτίμηση στον προβληματισμό, στη μετάδοση και στην αναζήτηση της αλήθειας. Ο 43χρονος Thomas θα βαπτιστεί στις 19 Απριλίου στην εκκλησία Saint-Urbain στο Neudorf (Bas-Rhin). Φανατικός αναγνώστης, με πάθος για την ιστορία, την αρχαιολογία, την επιστήμη και τις τέχνες, είναι παντρεμένος και έχει έναν γιο 5 ετών. Γεννημένος σε μια οικογένεια που περιγράφει ως «εν μέρει πολιτισμικά καθολική αλλά στην πραγματικότητα μάλλον αγνωστικιστική, και εν μέρει σφοδρά εχθρική προς τη θρησκεία και τον καθολικισμό», η επικείμενη βάπτισή του είναι ο καρπός «ενός μακρού διανοητικού ταξιδιού». Πάντα υποκινούμενος από χίλιες και μία ερωτήσεις, η περιέργειά του τον οδήγησε επί πολλά χρόνια στη μελέτη των θρησκειών, από τον Ιουδαϊσμό έως το Ισλάμ, συμπεριλαμβανομένου του Βουδισμού και του Ταοϊσμού. Εκείνη την εποχή, θεωρούσε ακόμη τη χριστιανική πίστη «μια πολύ ωραία φιλοσοφία ζωής», υποβιβάζοντας τον Ιησού στην κατηγορία του «μεγάλου σοφού ή φιλοσόφου» – πράγμα καθόλου ευκαταφρόνητο! «Για μένα ήταν μια πνευματικότητα ανάμεσα σε πολλές, όπως ακριβώς μια φιλοσοφία μπορεί να συγκριθεί με άλλες», παραδέχεται. Μέσα από την ανάγνωση σκεπτικιστικών θεωριών ανακάλυψε τον Χριστιανισμό. Αλλά ο νεαρός φιλόσοφος δεν είχε πειστεί σχεδόν καθόλου. «Συνειδητοποίησα ότι πολλές από αυτές τις θεωρίες ήταν πολύ κακές, σαν να ήθελαν να παρακάμψουν την αλήθεια. Βρήκα τις εναλλακτικές υποθέσεις πολύ πιο αδύναμες από αυτές που συνήθως παρουσιάζονται.

Υπήρχαν πολλές συγκλίνουσες ενδείξεις που έδειχναν κάτι πραγματικό. Συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ πιο στέρεο από ό,τι μου είχαν παρουσιάσει και ότι υπήρχε μια ιστορική πραγματικότητα στην αρχή του Χριστιανισμού, ότι δεν ήταν απλώς μια συλλογή θρύλων». Ο ίδιος συνεχίζει: «Καθοριστικό ήταν το γεγονός ότι αναρωτήθηκα ποια ήταν η καρδιά του Χριστιανισμού, το σημείο πάνω στο οποίο στηριζόταν όλο το οικοδόμημα. Και αυτό είναι η Ανάσταση. Σε αυτό βασίζεται ο χριστιανισμός». 

Η περιέργειά του κεντρίστηκε, διάβασε και καταβρόχθισε βιβλία για τη χριστιανική απολογητική, από τον Gary Habermas μέχρι τον Matthieu Lavagna και τον Pinchas Lapide. «Δεν θα μπορούσα ποτέ να εισέλθω στην πίστη μόνο συναισθηματικά: δεν εμπιστεύομαι αρκετά τη διαίσθησή μου και χρειάζομαι επιβεβαιωτικές αποδείξεις». Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσής του, ανακάλυψε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο του Θεού, που απέχει πολύ από την μεγαλοπρέπεια του μακρινού, απρόσιτου θεού. Έναν θεό συμβατό με τη φιλοσοφική του σκέψη. «Συνειδητοποίησα ότι η εικόνα που είχα για τον Θεό είχε ακυρωθεί. Ο Θεός που εκδηλώνεται μέσα από το πρόσωπο του Χριστού είναι απείρως πιο αληθινός, πιο όμορφος και πιο άξιος να αγαπηθεί από όλες τις καρικατούρες που μεταφέρουν οι άθεοι και οι ίδιοι οι χριστιανοί», εξηγεί. Και συνεχίζει: «Ανακάλυψα ένα ον που δεν ήταν υπερβατικό και απόμακρο, αλλά που ενώθηκε μαζί μας στην ανθρωπιά μας. Πάντα έλεγα στον εαυτό μου ότι ο μόνος Θεός μπροστά στον οποίο θα μπορούσα να γονατίσω και στον οποίο θα μπορούσα να αποτίσω φόρο τιμής θα ήταν εκείνος που θα έβαζε τον εαυτό του στο επίπεδο της ανθρωπότητας. Και τον βρήκα μόνο στον Χριστιανισμό». 

Πίστη με καρδιά και λογική

Για τον Θωμά, το συναίσθημα έρχεται αργότερα, όταν κατανοεί τις συνέπειες της Ενσάρκωσης και των Παθών. «Δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω την καρδιά μου αν η λογική μου διαφωνούσε, και δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω τη λογική μου αν η καρδιά μου διαφωνούσε». Και για να παραθέσω μια φράση του Αγίου Αυγουστίνου που φαίνεται να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του: «Πρέπει να καταλάβεις για να πιστέψεις· και να πιστέψεις για να καταλάβεις». Κατακτημένος, αλλά ακόμα γεμάτος ερωτήματα, βυθίστηκε στα Ευαγγέλια, τις επιστολές και τα σχόλια, οδηγούμενος από μια και μόνη σκέψη: «Πρέπει να είμαι συνεπής. Έτσι, αν ανακαλύψω ότι κάτι είναι αληθινό, αν το γνωρίζω και το νιώθω, πρέπει να το φτάσω μέχρι τέλους. Ορμώμενος από την πεποίθηση ότι είχε βρει την Αλήθεια, ζήτησε το βάπτισμα και εντάχθηκε σε μια ομάδα κατηχουμένων, η οποία του έφερε και κάτι άλλο, σε ανθρώπινο επίπεδο αυτή τη φορά. 

Τι άλλαξε η πίστη στη ζωή του; 

«Τη σχέση μου με τους άλλους και με τη δική μου εσωτερική ζωή», λέει. «Δίνω μεγαλύτερη προσοχή στις προθέσεις μου και προσπαθώ να συμμορφωθώ με όσα υποστήριζε ο Χριστός. Είναι θέμα προσοχής. Πριν, ακολουθούσα τη φυσική μου κλίση, τις συνήθειές μου. Οι κοντινοί μου άνθρωποι μου λένε ότι έχω αλλάξει, ότι είμαι πιο διαλλακτικός, πιο κατανοητός». Για τον ίδιο, το βάπτισμα είναι «το μυστήριο, αλλά και η πράξη της μεταστροφής, η οποία πρέπει να γίνεται εκ νέου κάθε μέρα». Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της φιλοσοφικής αλήθειας και της χριστιανικής αλήθειας; «Στη φιλοσοφία, έγκειται στη διαλεκτική, δηλαδή στις ιδέες και τις έννοιες που μοιράζονται», απαντά ο μελλοντικός μας υποψήφιος βαπτιστής. Στον χριστιανισμό, είναι ένα πρόσωπο, ο ενσαρκωμένος Λόγος, ο Λόγος με σάρκα και οστά». Και φαίνεται ότι τελικά το βρήκε.

Πηγή: Ενοριακό Κέντρο