Ήταν Πρωτομαγιά του 1944, όταν οι Γερμανοί κατακτητές πήραν διακόσιους
Έλληνες από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, για να τους μεταφέρουν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής για εκτέλεση.
Όταν ο κρατούμενος και διερμηνέας Ναπολέων Σουκατζίδης διάβασε και το δικό του όνομα στην λίστα
των μελλοθανάτων, ο διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης Καρλ Φίσερ, του είπε
να παραμείνει στην θέση του.
Ο Σουκατζίδης ρώτησε τον διοικητή των εγκληματιών
αν θα εκτελούσαν άλλον αντί για αυτόν και όταν ο Φίσερ απάντησε ότι έχει εντολή
να σκοτώσει 200 Έλληνες, ο Σουκατζίδης αρνήθηκε να εκτελεστεί κάποιος άλλος στη θέση του και να σωθεί ο ίδιος και έτσι δολοφονήθηκε
μαζί με τους υπόλοιπους 199 .
Ο Ναπολέων Σουκατζίδης είχε γεννηθεί στον Πόντο το
1909 και είχε διασωθεί από τη Γενοκτονία. Η αναφορά στο γεγονός γίνεται ως
μνημόσυνο των 200 εκτελεσθέντων την Πρωτομαγιά του 1944, αλλά και ως υπενθύμιση
ότι κάποτε υπήρχαν και αυτοί οι Έλληνες...
Υ. Γ. Ο Σουκατζίδης όταν πήγαινε για εκτέλεση μαζί
με τους υπόλοιπους 199 Έλληνες, πέταξε σημειώματα από το φορτηγό μεταφοράς, με
μηνύματα προς τους αγαπημένους του. Το "τελευταίο
σημείωμα" είναι
ο τίτλος της καταπληκτικής ταινίας του Παντελή Βούλγαρη, η οποία αναφέρεται στη
μοναδική προσωπικότητα του Σουκατζίδη και στο πνεύμα θυσίας και προσφοράς που
υπήρχε κάποτε σ' αυτόν τον τόπο...
Θεοφάνης
Μαλκίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου