ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΔΟΦΙΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ  ΠΟΔΟΦΙΛΗΜΑ  ΣΤΟΝ  ΑΔΕΛΦΙΚΟ  ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟ 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       «Ο Φραγκίσκος ως προσωπικότητα έκανε κάποια βήματα προς εμάς, και εμείς προς αυτόν. Ο Φραγκίσκος ήταν ο πιο προοδευτικός. Θεωρούσε ότι ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι και καθολικοί ανήκουν στην ίδια θρησκεία. Αυτό το ένιωθε ο Πάπας. Και είναι ο πρώτος που τα είδε έτσι, γιατί αν πάρετε τον Βενέδικτο πριν από εκείνον, ήταν ακριβώς ο πιο συντηρητικός Πάπας. Οπότε εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ο καινούργιος Πάπας να είναι προοδευτικός. Και για να είναι προοδευτικός πρέπει να είναι συνέχεια του Φραγκίσκου. Η ίδια πάντως ξεχωρίζει τον Φιλιππινέζο Λούις Αντώνιο Τάγκλε, καθώς η Ασία είναι μια αναδυόμενη παγκόσμια δύναμη», δήλωσε η αειθαλής παρά ένα εκατό διαπρεπής Βυζαντινολόγος Καθηγήτρια κα Γλύκατζη Αρβελέρ-«Η Καθημερινή»,4.5.25.

      Θα αντικαταστήσω με τα, «θαρρετός», «τολμηρός», «έξω της παρεμβολής», το, «προοδευτικός», γιατί το έχουν ιδιοποιηθεί και μολύνει με ολοκληρωτικό ιό μαρξιστικό οι πάσης αποχρώσεως αριστεροί. Και θα γράψω την κρίσιμη φράση έξω και μακριά από δικές μας αιρεσιομανικές εκφράσεις κατά π. Θεοδόσιο Μαρτζούχο προσφυέστατα ως εξής. «Ορθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί, και Διαμαρτυρόμενοι ανήκουν στην ίδια θρησκεία, «ως μαλωμένοι αδελφοί» !  Με το κύριο βάρος, την ουσία του πράγματος να πέφτει ολότελα πάνω στο, «αδελφοί», ήτοι παιδιά του Θεού, που πώς να το κάνουμε, παντού κι απ’ όπου  κι αν τον δεις ή τον αγγίξεις, «Αγάπη  εστί» !

     Τέλος ως προς τον μέλλοντα να εκλεγεί Πάπα, «ο Κύριος οίδε, και ο Κύριος θα αποφασίσει» ως λέμε στα θεολογικά. Αλλά η μνεία και αναφορά της στον Φιλιππινέζο Καρδινάλιο Λούις Αντώνιο Τάγκλε, μου κίνησε την περιέργεια, και έψαξα, και διάβασα, και έμεινα ευχάριστα έκπληκτος και για την ευρύτητα της θεολογικής, φιλοσοφικής και άλλης μόρφωσης του κλπ. αλλά και για το πόσο μοιάζει του μακαριστού Φραγκίσκου, δική του άλλωστε εκλογή, και είναι στην έξοδό του στα κοινωνικά και κατανόηση στα ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα προβλήματα, αυτά που κάνουν, δείχνουν, και αναδείχνουν το χριστιανό του Χριστού, δικό του αντίγραφο εν πολλοίς ! Πλην και επαναλαμβάνω, Κύριος οίδε, και Κύριος γνωρίζει και το ποιος και το γιατί, όπως λέμε θεολογικά.

******   ***   ******

     Άλλη περιέργεια τώρα, ή δεν ξέρω άλλο τι, με πήγε στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του Καθηγητή Βασιλείου Στεφανίδη, όπου διάβασα  επιλεκτικά και έμεινα κάποια σχετικά με την ατυχή «Ενωτική» σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας, 1438-1439, δέκα και τέσσερα χρόνια πριν την Άλωση, πριν το ανείπωτα τραγικό επερχόμενο, όπου κατά το αρχαίο της εκστρατείας στη Σικελία. «Ουδέν εστίν ό,τι ουκ  απώλετο» ! Και αντιγράφω, σελ.359κε. «Εν Φεράρα ηγέρθησαν ζητήματα εθιμοτυπίας εις τα οποία υπεχώρησαν οι δυτικοί, φοβηθέντες μήπως ματαιωθεί σύνοδος, και οι ανατολικοί μεταβώσιν εις την σύνοδον της Βασιλείας της Ελβετίας, η οποία κυρίως απηρτίζετο εκ της αντιπαπικής Δύσεως, και είχεν επίσης καλέσει τους ανατολικούς. Δια τούτο ο πάπας-Ευγένιος Δ΄-δεν επέμεινεν, ο πατριάρχης Ιωσήφ να φιλήση τον πόδα αυτού …

     … Ως πρώτον ζήτημα συνεζητήθη η εν τω λατινικώ συμβόλω προσθήκη του “Filioque”-“Και εκ του Υιού”. Ο Εφέσου Μάρκος Ευγενικός εζήτησε να αναγνωσθώσιν οι όροι των οικουμενικών συνόδων … εξήγαγε δε το συμπέρασμα κατά της προσθήκης … διότι δεν ανεφέρετο εν αυτοίς … Είχε βεβαίως εν νω τον 7^ο Κανόνα της 3^ης Οικουμενικής Συνόδου. «Ετέραν πίστιν μηδενί εξείναι προφέρειν, ήγουν συγγράφειν  ή συντιθέναι παρά την ορισθείσαν παρά των αγίων πατέρων των εν τη Νικαέων συναχθέντων πόλει… Ο δε Γεώργιος Γεμιστός έκαμεν την επομένην ορθήν παρατήρησιν, αν ήτο γνήσιον, οι λατίνοι θεολόγοι από πολλού θα το είχαν μεταχειριστεί υπέρ εαυτών…»

     Δεν προσθέτω άλλο τι, είναι τα πάντα γνωστά, και όποιος θέλει μπορεί να τα διαβάσει στη συνέχεια του ίδιου βιβλίου, ως και στο, «Η Ορθόδοξη Εκκλησία» του Κάλλιστου Γουέαρ όπου και γίνεται χαρακτηριστικός λόγος για τα «γεράκια» και τα «περιστέρια», γύρω από το θέμα αυτό. Μένω και κρατώ μόνο τούτο. «Εν Φεράρα ηγέρθησαν ζητήματα εθιμοτυπίας … Δια τούτο ο πάπας-Ευγένιος Δ΄-δεν επέμεινεν, ο πατριάρχης Ιωσήφ να φιλήση τον πόδα αυτού». Και βέβαια δεν επαναλαμβάνω το πώς και γιατί δεν επέμεινε. Πάω όμως πεντακόσια τόσα χρόνια μετά, όπου πρώτος ο μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, Γέροντας ψηλός και επιβλητικός έκλεισε στην ολόθερμη αγκαλιά του τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον 6^ο κλπ. Και θυμίζω απλώς πόσο άγρια άρχισαν τα εδώ «γεράκια» να τον τσιμπολογούν. Και δεν προσθέτω άλλο τι, παρά μόνο πόσες φορές τα τελευταία χρόνια οι Πάπας Φραγκίσκος και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν βρέθηκαν σε αμοιβαίο αδελφικό εναγκαλισμό και αμοιβαίο ασπασμό των χειρών αυτών !

        Άλλα χρόνια άλλη «εθιμοτυπία». Μάλλον άλλη αγάπη, άλλη καρδιά ! «Μαλωμένοι», βλέπετε, δε γίνεται αλλιώς, δεν το επιτρέπουν τα «γεράκια» των δύο πλευρών. Και είναι συνετοί, και δεν είναι για άλλο πιο δεινό. «Αδελφοί» όμως, μέσα καρδιά, αυτό που δεν καταλαβαίνουν τα αμφοτέρωθεν «γεράκια», αυτό που παραχωρούν «τα περιστέρια», ως από καρδίας και προς άπαντες αδελφοί !

Άλλη εθιμοτυπία προς το «ίνα πάντες εν ως και ημείς πάτερ και αυτοί ώσιν», και προσμονή σε αγρύπνια και προσευχή ώσπου να δείξει κάτι ο Θεός.

Αθανάσιος Κοτταδάκης