Ο Ιούδας κατάλαβε ότι αυτό ήταν λάθος, ότι ήταν
αθώος ο Χριστός, ότι δεν έπρεπε να Τον προδώσει. Από εκεί και μετά όμως, γιατί
δεν έγινε αυτό μετάνοια; Αν χρησιμοποιήσουμε αυτό το κριτήριο ίσως να
μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι έλειπε η αγάπη.
Δηλαδή η μετάνοια προϋποθέτει κάποιο βαθμό αγάπης
για να γίνει. Αναγνωρίζω το λάθος μου, αλλά δεν αγαπώ αρκετά ώστε η ενοχή να
μετατραπεί σε μετάνοια, να αλλάξω πραγματικά τη ζωή μου.
Το ξέρει ο διάβολος πολύ καλά πόσο κακός είναι.
Αλλά δεν αγαπάει για να μπορέσει να μετανοήσει. Η μετάνοια είναι συνυφασμένη με
την αγάπη άρρηκτα. Όταν ο Χριστός αποκατέστησε τον Πέτρο ρώτησε τρεις φορές:
«Με αγαπάς;». Δηλαδή η αγάπη οδήγησε στη μετάνοια.
Για τον πραγματικό Χριστιανό δεν υφίσταται ενοχή.
Υφίσταται μία λύπη επειδή με την αμαρτία του λύπησε Αυτόν ο Οποίος τον αγαπάει,
τον Χριστό. Αυτό είναι άλλο πράγμα από την ενοχή.
π. Βασίλειος Θερμός
Για να με κερδίσει ο Θεός- Εκδόσεις Επιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου