Θερμοκοιτίδες με μωρά σε λούνα παρκ

Ο Μάρτιν Κούνεϊ δεν ήταν ποτέ γιατρός. 
Ποτέ του δεν απέκτησε άδεια. 
Ποτέ του δεν πάτησε το πόδι του σε ιατρική σχολή.
 
Αλλά έσωσε πάνω από 7.000 ζωές.
 
Στις αρχές του 1900, όταν ο κόσμος έβλεπε τα πρόωρα μωρά ως λάθη της φύσης - πολύ αδύναμα για να αξίζουν ένα μέλλον - ο Κούνεϊ αντίκρυσε την ελπίδα.
 
Ενώ οι ευγονιστές έλεγαν "αφήστε τα να πεθάνουν", αυτός είπε "ας πολεμήσουμε".
 
Έκανε μια παράσταση στο Κόνι Άιλαντ.
Ένα πάρκο ψυχαγωγίας.
 
Εκεί, ανάμεσα στο μαλλί της γριάς και στις ρόδες του λούνα παρκ, εξέθετε πρόωρα μωρά σε θερμοκοιτίδες, ως μέρος μιας παράστασης.
 
 Έκανε το σόου επειδή ήταν ο μόνος τρόπος που είχε διαθέσιμο να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η φροντίδα τους.
 
Τα νοσοκομεία δεν τα ήθελαν. Η ιατρική τα αγνόησε.
 
Αλλά ο Κούνεϊ τα αντιμετώπισε με φροντίδα, ζεστασιά και ανθρωπιά - και ολο αυτό το έργο κατάφερνε να το διατηρεί από τις εισόδους των περίεργων επισκεπτών.
 
Η έμπνευση του προήλθε από την Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγο, όπου είδε θερμοκοιτίδες σε κοτόπουλα. 
 
Μέσα σε αυτό που πολλοί ονόμαζαν τρέλα, εκείνος είδε το μέλλον.
 
Και είχε δίκιο.
 
Μέχρι το τέλος της παράστασής του το 1943, σχεδόν κάθε νοσοκομείο στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούσε ήδη θερμοκοιτίδες.
 
Αυτό που η επιστήμη αρνήθηκε, μια  παράσταση το αγκάλιασε.
 
Αυτό που η ελίτ και η κοινωνία ονόμαζε φρικιά, εκείνος το μετέτρεψε σε σωτηρία.
 
Ο Μάρτιν μπορεί να μην είχε πτυχίο.
Αλλά είχε θάρρος.
Είχε όραμα.
 
Και πάνω απ' όλα, είχε συμπόνια για εκείνους που ο κόσμος επέμενε να ξεχνάει.
 
Σήμερα, χιλιάδες ζουν επειδή ένας «απατεώνας» τόλμησε να αψηφήσει τον θάνατο.
 
Όχι με κάποιο προστατευτικό δίκτυ ασφαλείας.
Αλλά με Ανθρωπιά.
 
Γιατί Ένας Αρκεί να κάνει την Αλλαγή

Web