Ένα από τα παράδοξα της ποιμαντικής είναι να απαιτούμε από τους νέους
που δεν μετείχαν ποτέ στα μυστήρια, δεν γνωρίζουν τίποτα από το λόγο του Θεού,
να τηρούν τις εντολές Του, αλλιώς απορρίπτονται.
Χωρίς να γευτεί ο νέος το Θεό ως πατέρα –και αυτό είναι ευθύνη της Εκκλησίας- πώς
θα κατανοήσει και τις εντολές Του;
Όταν γευτούμε την αγάπη, γνωρίζουμε την αξία μας
και έχουμε τη δυνατότητα προσπάθειας και αγώνα.
Ίσως οι «εκτός Εκκλησίας» νέοι να ταράσσουν τη
βόλεψη και τον εφησυχασμό μας στα ατομικά ηθικά μας μέτρα.
Αγγίζει τα όρια του παραλόγου όταν εμποδίζεται ο νέος από τη Θεία Κοινωνία, γιατί είχε «ερωτικές εμπειρίες», τη στιγμή που η στέρηση αυτή δεν του λέει τίποτα, αφού έχει να μεταλάβει από τότε που βαπτίστηκε! […]
Κέντρο είναι ο άνθρωπος και όχι ο νόμος. Πολλοί
νέοι είναι μακριά από την Εκκλησία εξαιτίας μιας φαρισαϊκής και σκληρόκαρδης
ποιμαντικής, που δεν έχει διάθεση να αποδεχθεί φιλάνθρωπα την πραγματικότητα
για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη προκαλώντας φόβο και παγωμάρα.
Υπάρχει εμμονή της ποιμαντικής της Εκκλησίας στα σωματικά αμαρτήματα, τη στιγμή που κυριαρχούν τα πνευματικά πάθη της φιλαργυρίας, της φιλοδοξίας και κυρίως της απουσίας αγάπης για τον Χριστό και τον άνθρωπο.
π. Βαρνάβας Γιάγκου
«Ποιμαντική ευθύνη σήμερα», Σύναξη 115 (2010),
σελ. 20-21.
16 σχόλια:
Σωστές συμβουλές πρώτα τα πάθη της ψυχής και μετά και του σώματος
Καλά τα λέει ο π. Βαρνάβας.
Πρέπει να αναθεωρήσουν κάποια πράγματα κάποιοι ή μάλλον να μελετήσουν και να ερμηνεύσουν με σύγχρονο μάτι τα παλιά.
Η Θεία Κοινωνία είναι ιδιοκτησία κάθε κληρικού, ώστε να τήν μεταδίδει όπου αυτός νομίζει ;
Δέν υπάρχουν στην Εκκλησία αρχές καί κανόνες, που καθορίζουν ποιός Μεταλαμβάνει καί ποιός όχι ;
Δηλαδή, το Δώρον που λαμβάνουν άνθρωποι που λιώνουν στην Ασκηση και τον Πνευματικό Αγώνα, να το λαμβάνει καί ο κάθε νεαρός με την φιλεναδίτσα του ;
Καλή αρχή, η δημοσίευση απόψεων του πατρός Βαρνάβα στον αγαπημένο μας Αναστάσιο!! Μόνον που από τότε που εγράφη το κείμενο αυτό, κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Γουαδαλκιβίρ. Σήμερα, νομίζω, ότι εάν ερωτάτο ο έγκριτος πατήρ, πνευματικό τέκνο του πατρός Ανανία Κουστένη, ίσως να μην είχε ακριβώς τις ίδιες απόψεις...
Οι ιερείς που Κοινωνούν κάθε φορά που τελούν την θεία Λειτουργία δεν έχουν αμαρτίες;
Κατά τον Άγιο Εφραίμ το Σύρο αυτά που λένε τα κάνουν οι ιερείς μας:
«Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
Μας βάζουν δυσβάσταχτα φορτία χωρίς να κοιτάζουν την καμπούρα τους. Ο Κύριος Κοινώνησε και τον Ιούδα…
Με την ταπεινή και εφαμαρτη γνώμη μου πιστεύω ότι τη Θεία Κοινωνία αυτός που λιώνει στην άσκηση τη λαμβάνεις δώρο Θεού, ο άλλος ως φάρμακο για την ασθένεια του. Ας μη κρίνουμε.
Στο κάτω κάτω " ουδείς άξιος κλπ...."
ΕΥΓΕ στον 11:04 4/6. Το σχόλιό του αποτελεί όαση ανάμεσα στα άλλα που προκαλούν θλίψη για τον τρόπο του σκέπτεθαι των συντακτών τους.
Πολύ διασταλτικες απόψεις ...και επικίνδυνες...
Την καλύτερη απάντηση στο θέμα του άρθρου θα μπορούσε να δώσει ο π. Βασίλειος Μπακογιάννης, ο οποίος έχει δηλώσει επανειλημμένως, οτι χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία πρίν από την προσέλευση στη Θεία Κοινωνία.
ο κάθε ιερέας να μιλάει για τον εαυτό του. ο ένας μπορει να πει "κοινωνατε κάθε μέρα", ο άλλος κάθε μηνα...δεν μπορεις να κάνεις κουμάντο στον συνάδελφό σου...
Έχω λίγο διαφορετική άποψη από τον π.Βαρναβα.
Έχω συνομιλήσει με γειτονοπαιδα φοιτητές,νέους και πιο μεγαλύτερης ηλικίας που συζούν χρόνια κ μετά χωρίζουν και πάλι ξανά συζούν .
Έχω κατανοήσει την δυσκολία που υπάρχει ,όχι μόνο σε αυτους που αγωνίζονται ,αλλά και σε αυτούς που δεν αγωνίζονται ούτε θέλουν να αγωνιστούν.
Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
Οι παλαιότεροι ιερείς,είχαν τεφτέρι και σημείωναν τα ονόματα των προσερχόμενων στο πετραχήλι.
Μου είχε κάνει εντύπωση ότι μεριμνουσαν για τις ψυχές ,ακόμα και όταν έφευγαν από αυτούς κ πήγαιναν σε άλλους πνευματικούς.
Δεν είχε καμμία σημασία γιαυτους ,αυτοί προσεύχονταν για όλους αυτούς και το έχω δει κ το διαπίστωσα ,ότι αυτοί που έφυγαν από τους πνευματικούς κ πήγαν άλλου,προόδευσαν κιόλας,όχι γιατί έφυγαν αλλά επειδή ήθελαν να βρουν τον Χριστό και σιγά σιγά επανήλθαν .
Η κατανόηση του θέματος εγγειται για μένα, στην ενημέρωση.
Στην κατήχηση,στην διδαχή,επιτόπου στο εξομολογηταριο.
Πονώ,υποφέρω.
Πρέπει να γνωρίζω για ποιο λόγο υποφέρω.Για ποιο λόγο πρέπει να κάνω υπομονή.
Για ποιο λόγο πρέπει να έχω εγκράτεια.
Αρχή αγνείας ( αγνότητας) η Μη συγκατάβαση!
Πριν φθάσω εκεί,πρέπει να γνωρίζω αυτό απαγορεύεται.
Γιατί,για ποιο λόγο.
Για ποιο λόγο πρέπει να έχω πίστη,ελπίδα,αγάπη,όταν το αγ.Πνευμα θα οικοδομήσει την αγάπη,την χαρά,την ειρήνη,την υπομονή,την εγκράτεια,την πραότητα κλπ
Ξέπλυναμε τις αμαρτίες μας από κάθε ρυπο,με την Δωρεά Του Αγίου Πνεύματος και ενώ είμαστε άνθρωποι γίναμε άγγελοι.Και πως θα διατηρήσουμε την φύση μας με αγγελική συμπεριφορά (;!)
Έτσι σιγά σιγά να μάθουμε τι σημαίνει νηστεία.
Στην αρχή Τετάρτες κ παρασκευές...κ έναν μικρό κανόνα.
Μετά τις επόμενες νηστείες τις Σαρακοστες ,σιγά σιγά...
Κιεγω έτσι ξεκίνησα από παιδί.
Όταν εξομολογείται ο άνθρωπος ,ο Θεός του δείχνει πολλά που δεν είχε στο νου του ότι ήταν αμαρτήματα.Τα εξαγορευει με την θλίψη και την σκέψη ότι δεν είναι αναμάρτητος.
Όταν πια καθαρισθεί από τα παλαιότερα έρχεται σε κάποια συναίσθηση για τα επόμενα εφόσον ο διάβολος δεν σταματάει να εργάζεται και μπορεί Παν_ εύκολα να πλανηθη ο ανθρωπος.
Υπάρχουν και ψυχές που βάζουν όριο.
Βάζουν στο ψυγείο ταμπέλα.
***Έως την επόμενη εξομολόγηση κ Θ.Κοινωνια,προσέχω!!!***
Έτσι ώστε να πατήσουν σταθερότερα στο να μη τους κλέψει η λήθη κ ξεχάσουν τι υπόσχονται.
Δηλαδή χρειάζεται συνεργασία και ποιμένων κ ποιμενωμενων.
Και τα αποτελέσματα τα βλέπει κανείς στην πορεία,ωστόσο αυτό το λίγο που κάνει για τον Χριστό,του δίνει Ζωή,του δίνει χαρά να συνεχίσει,του δίνει έναυσμα να δώσει κ στον πλησίον του ένα μήνυμα σωτήριο.
Δεν εγγειται το ζήτημα να τους ξεπετάξει κανείς στην μοίρα τους,να συζούν και να κοινωνούν συχνά κ συχνότερα, είτε μια το Πάσχα κ μια της Παναγίας.
Εγγειται στην πληροφόρηση ,να κάνει το παν να τους κερδίσει στον Χριστό,στην σωτηρία,στην αγιότητα!!!
το να εξομολογηθεί είναι αρκετό διότι σώζεται. Ο αγιασμός, η θέωση που έρχεται με την θεία κοινωνία περιλαμβάνει προϋποθέσεις που δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑΣ να τις παραλείψει και τις όρισε το Άγιο Πνεύμα δια των Αγίων Του.
Προς τον αγαπητό σχολιαστή 4 Ιουνίου 2025 στις 1:19 μ.μ.
Οι ιερείς μας σαφώς και έχουν κι αυτοί αμαρτίες, κι αν είναι σοβαρές και μεγάλες που τους εμποδίζουν να μετέχουν στη Θεία Κοινωνία(!), θα λογοδοτήσουν κι αυτό όπως όλοι μας. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέγει: «γι αυτούς επιφυλάσσει ο Θεός ράβδο σιδηρά» !!
Ο Κύριός μας, κοινώνησε όχι μόνο τον Ιούδα, αλλά και τον Απόστολο Πέτρο. Και τι μ΄αυτό; Ποιο το όφελος; Ο μεν φιλάργυρος Ιούδας τον έστειλε στο Σταυρό, ο δε Απ. Πέτρος τον αρνήθηκε τρείς φορές με όρκο, κατά παραχώρηση Θεού, γιατί έπασχε από ηθική αυτάρκεια! Κοινώνησαν μεν αλλά ζημιώθηκαν δε. Άρα το θέμα δεν είναι να ανοίγουμε το στόμα μας όποτε θέλουμε να κοινωνούμε, αλλά φιλότιμα να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και να διορθώνουμε το βίο μας. Διαφορετικά την ψυχή μας κολάζουμε κι εμείς και οι ιερείς μας που είναι εύκολοι να μεταδίδουν απροϋπόθετα τα Άγια όπου λάχει…
Αν ξέραμε τι είναι η Θ. Κοινωνία ,φωτιά που καίει τους αναξίους, θα προσέχαμε τι λέμε, η. Θ. Κοινωνία σε όσουν συζούν γίνεται ζωή αιώνια ή φωτιά που τους κατακαίει;
Για ρωτήστε καί όσους πνευματικούς εφαρμόζουν την οικονομία για συμμετοχή στην θ. Κοινωνία, σε αρχάριους πνευματικά χριστιανούς,προκειμένου σιγά σιγά να εισέλθουν στα ενδότερα των μυστηρίων καί θα δείτε ότι δυστυχώς δεν αλλάζουν εύκολα τα χούγια όση θ. Κοινωνία καί αν λάβουν..!
11.55
"Με εκείνα που ο καθένας αμαρτάνει,με αυτά και τιμωρείται " Σοφ.Σολ11,16-17).
Η μη νέκρωση των παθών δεν επιτρέπει την άνθιση των αρετών που με την βοήθεια της ευχής,θα φθάσουμε στην καθαρότητα της καρδιάς ,τη τελειότητα της Αγάπης Θεού και ανθρωπου,
Το ότι δεν ,δεν γίνεται να μην έχουμε πειρασμούς,αυτό το λένε οι άγιοι Πατέρες.
"Ανήρ απειραστος,παντελώς αδόκιμος".
Αλλά έρχεται ο πειρασμός εις εκάστου τα μέτρα όμως!
Το θέλημα μας και η κατανόηση αυτού από τους άλλους ,δεν αμνηστευεται ,
διότι αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι το θέλημα Του Θεού,και το θέλημα Του Θεού είναι να γίνουμε άγιοι,καθώς όπως λέγει Κύριος ΕΓΩ Άγιος ειμί.Α Πέτρου 1-16).
Διαφορετικά,αντί να συνδεόμαστε με τον Θεό,όπως λέγει η Γραφή,συνδεόμαστε με τον διάβολο.
Όποιος δηλ.αμαρτανει συνδέεται με Τον διάβολο. Και παύει να συνδέεται με Τον Θεό. Α.Ιωαν 3,4-8).
Αυτή είναι η βαθύτερη κατανόηση και η μετάνοια.
Συνεπώς τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα για όλους μας και για να μην πούμε "δεν μπόρεσα",γιατί ναι μεν το να κοινωνούμε ανάξια,αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον σπαταλάμε άσκοπα δυνάμεις και σε πολλές περιπτώσεις έχει επιπτώσεις αυτό ασθενειών η κ θανάτου.
Αλλά Ο Θεός ,έδωσε την ευθύνη στον άνθρωπο,να κυβερνάει και να διοικεί τον εαυτόν του,με την βοήθεια Του,και δεν θα είχε Ο Θεός καμμία απαίτηση εάν δεν γνώριζε ότι υπάρχουν στον άνθρωπο,δυνάμεις Αντιστάσεως,πρωτίστως όμως με τον φόβο Του Κυρίου,και την γνώση Του Θεού!
Εκτός αυτού,δεν υπάρχει αντίθετη άποψη επειδή απαιτεί από τον άνθρωπο αυτό που μπορεί αλλά να μην μένει στάσιμος και να μετανοεί συνεχώς κυρίως όμως :
.... να είναι υπεύθυνος για την ζωή του και για την ψυχή του!
Δημοσίευση σχολίου