Κραυγές σιωπής 1974…

Κραυγές σιωπής 1974…

Ανδρούλα Ταραμουντά

 Τούτος ο επίγειος παράδεισος στο άκρο της ανατολικής Μεσογείου, γεωστρατηγικό «μαργαριτάρι» για τους ισχυρούς της γης έμελλε το 1974 να γίνει κόλαση για τουςκατοίκους  του… η προδοσία, το ξεπούλημα , η τουρκική εισβολή, η τραγωδία,  δημιούργησαν συνθήκες τραγικές , δοκιμασίες ασήκωτες που ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα μεγάλες ομάδες του πληθυσμού. Με τις φωτογραφικές ψηφίδες του αεικίνητου φωτορεπόρτερ Ανδρέα Μανώλη,  γίνεται μια καταγραφή των πληγών που παραμένουν ανοιχτές στο κορμί της Κυπριακής Δημοκρατίας… η βεβήλωση των ιερών θρησκευτικών χώρων από τους Αττίλες, η εξαφάνιση εκατοντάδων ατόμων που συνελήφθηκαν από τον κατοχικό στρατό των οποίων η τύχη παραμένει αδιευκρίνιστη μέχρι και σήμερα.

Ο αγώνας των οικογενειών τουςνα μάθους τι απέγιναν, πώς εξαφανίστηκαν από προσώπου γης ατελείωτος… Γονείς, σύζυγοι φεύγουν από αυτή τη ζωή με την πίκρα ότι δεν έμαθαν ποτέ τι απέγιναν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Τραγική φιγούρα η Μυροφόρα με τη φωτογραφία του μικρού Χριστάκη που «εξαφανίστηκε» από το πρόχειρο νοσοκομείο στο κατεχόμενο Δίκωμο, όπου είχαν  μεταφερθεί για νοσηλεία… παρούσα πάντα όπωςκαι η οικογένεια Μάντολες άλλο ένα σύμβολο του αδικαίωτου αγώνα για τη διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους προσώπων.

Ψηφίδες φωτογραφικές από τη φυγή προς το άγνωστο για λίγες μέρες για να σωθούν από τους βομβαρδισμούς που κρατά 51 τόσα χρόνια. Μια φυγή προς το άγνωστο που ποτέ δεν έγινε τόσο οικείο όσοη πατρώα γη που έμεινε στα χέρια του Αττίλα.

 Η εγκατάσταση σε συνοικισμούς μιας υποτιθέμενης άνετης προσωρινότητας που δεν κάλυψαν την θαλπωρή και τη ζεστασιά του χωριού, της γειτονιάς, των περβολιών που έμειναν πίσω…

Οι πορείες και οι διαδηλώσεις κατά του Τούρκου εισβολέα στη γραμμή Αττίλα προκάλεσαν μια κάποια ανάταση … και μια έκρηξη οργής όταν τον Αύγουστο του 1996 δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ ο Ισαάκ Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, όταν ο τελευταίος επιχείρησε να κατεβάσει από τον ιστό την τουρκική σημαία μπροστά στουςπάνοπλους  Τούρκους στρατιώτες…

Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν. Η μνήμη μαςκραυγάζει να μην επαναλάβουμε τα λάθη μας. Να μάθουμε από τα παθήματά μας. Να γίνουμε όλοι σοφότεροι. Αποτελεσματικότεροι, λιγότερο τοξικοί και με μπούσουλα ως προςτο πού πάμε, τι θέλουμε, πώς θα φτάσουμε σε ένα ξέφωτο που να κρατήσει  το νησί μας, σε αυτή την ταλαιπωρημένη εσχατιά τηςανατολικής Μεσογείου αλώβητο στιςμπόρες και τιςκαταιγίδες  που ξεσπούν με ταχείς ρυθμούς γύρω μας. Χρειαζόμαστε ένα όραμα – σωσίβιο που να κρατήσει την Κύπρο πάνω από τα νερά της Μεσογείου, αβύθιστη και φιλόξενη για τουςντόπιους και όσους την επιλέγουν ως προορισμό τους… Κι αυτή η ευθύνη δεν βαραίνει όσους είναι στην όποια εξουσία, πολιτειακή, πολιτική, κομματική, οικονομική, επιχειρηματική. Βαραίνει από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο πολίτη που αγαπά τούτον τον τόπο. Γιατί αυτό είναι το πατριωτικό καθήκον.

Εκκλησάκι στο χωριό Βουνό κάτω ακριβώς από την σημαία που βεβηλώνει τον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο.

Μήνυμα στον Πενταδάκτυλο με το περιστέρι της ειρήνης!

Από την εγγονή του ήρωα Σωτήρη Μιχαήλ

Η Μαρίσα Μιχαήλ, μαθήτρια της Γ ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Περνέρα Λευκωσίας, εγγονή του αγνοούμενου για 41 χρόνια ήρωα έφεδρου ανθυπολοχαγού της 181 Μ.Π.Π,  Σωτήρη Μιχαήλ από την Αγκαστίνα, καθηγητή Μαθηματικών στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου, στέλλει με το περιστέρι της ειρήνης επιστολή – μήνυμα στον Πενταδάκτυλο.

Το κείμενο του μηνύματος της Μαρίσας είναι το ακόλουθο:  

Αγαπημένε μου Πενταδάκτυλε,

Σε κοιτάζω και νιώθω θλίψη…Εκεί ψηλά, χάθηκε ο παππούς μου ο Σωτήρης που δεν γνώρισα ποτέ! Για 41 ολόκληρα χρόνια τον θεωρούσαμε αγνοούμενο, μέχρι που μάθαμε  ότι κοντά σου  άφησε την τελευταία του πνοή. Δεν τον γνώρισα ποτέ αλλά μακάρι να ήταν εδώ, να με αγκαλιάσει, να μου πει  ιστορίες, να με βοηθήσει στα μαθηματικά. Ο παππούς μου ήταν καθηγητής μαθηματικών και από μαρτυρίες πληροφορηθήκαμε πως σκοτώθηκε αρνούμενος να εγκαταλείψει τους νεαρούς στρατιώτες που ήταν και μαθητές του.

Σου υπόσχομαι να τον θυμάμαι πάντα, να αγαπώ την πατρίδα μου όπως την αγάπησε και εκείνος και να μη σταματήσω ποτέ να πιστεύω σε μια Κύπρο ειρηνική και ελεύθερη. Και ποιος ξέρει, ίσως εμείς τα παιδιά καταφέρουμε να σταματήσουμε τους πολέμους.

Αυτή την υπόσχεση τη στέλνω σε σένα με το περιστέρι της Ειρήνης.

Με αγάπη

η εγγονή του Σωτήρη

Μαρίσα

Πηγή: Φιλελεύθερος