Κύπρου Οδύσσεια - Σωτηρούλας Βασιλείου

Ένα ποίημα, για τη μαύρη επέτειο της 20ής Ιουλίου 1974.

Της Δρος Σωτηρούλας Βασιλείου

Επιστημονικής Λειτουργού Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄

 

Κύπρου Οδύσσεια

Γ΄ Βραβείο στον 10ο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου με θέμα «ΚΥΠΡΟΣ 20 Ιουλίου 1974, η μέρα που δάκρυσε ο ελληνισμός» (Ιούνιος 2024)

 

Μηνός Απριλίου 1η, εξήντα εννέα έτη πριν,

Πλώρη βάλαμε για την Ιθάκη

Με πυξίδα όνειρα ελευθερίας γαλανά

–είμαστε, ως γνωστόν, από άριστη γενεά – .

 

Η Ιθάκη που φτάσαμε, ταπεινή μας φάνηκε

–μπορεί και να ήταν–

Και άφρονες κάποιοι, αντί να την στεριώσουν,

Άρχισαν να πελαγοδρομούν ξανά,

Με ανίδωτο προορισμό.

 

Μηνός Ιουλίου 15η, πενήντα έτη πριν,

Προσάραξαν στων Σειρήνων το νησί.

Και ακόμη τυφλοί

Το είπαν Ιθάκη αληθινή.

 

Μηνός Ιουλίου 20ή, μισό αιώνα πριν,

Μας ξύπνησαν όλους οι ιαχές των βαρβάρων,

Τα ουρλιαχτά, ο θρήνος και τα αποκαΐδια

Της λεηλατημένης Ιθάκης μας.

 

Τα χρόνια πέρασαν,

και η Ιθάκη έμαθε να ζει

με σίδερα μπηγμένα στο κορμί·

και εμείς μάθαμε να ζούμε στο ημίφως

άνευ του πόθου του φωτός.

 

Μισό νησί· μισή ζωή· μισή πνοή· μισή ψυχή·

Και ας στέλνει ο Ονήσιλος μυριάδες τις μέλισσες.

Και ας ρωτά, στ’ ακρογιάλια,

Η ανεράδα Κύπρις:

«Ζει; ζει της Αναστάσεως η ελπίς;»

«Ζει, ζει η ελληνική ψυχή;».