«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ
μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος
κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ' ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας
κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.»
Το χωρίο αυτό, από το σημερινό ευαγγελικό
ανάγνωσμα, διαλύει πολλές πλάνες.
Ο Κύριος για τον παράδεισο και την κόλαση
χρησιμοποιεί μία έκφραση: βασιλεία των ουρανών. Μην σας φαίνεται παράδοξο αυτό.
Ο Παράδεισος και η Κόλαση δεν είναι τόσο τόποι αλλά τρόποι ύπαρξης.
Ο Χριστός χρησιμοποιεί την φρασεολογία της εποχής του για να μας εξηγήσει αυτή την πραγματικότητα. Οι ακροατές του είχαν στο μυαλό τους την εικόνα και το μοντέλο διοικήσεως του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Στην κοσμική αυτοκρατορία ποιός ονομάζεται «Μέγας»; Αυτός που λαμβάνει το προνόμιο από τον Αυτοκράτορα να είναι μέλος της Αυτοκρατορικής αυλής. Αυτός που έχει το προνόμιο να βλέπει και να συναναστρέφεται τον Βασιλέα.
Ποιός είναι ο «ελάχιστος»; Αυτός που θεωρείται από τον Βασιλέα ανάξιος να είναι μέλος της Αυτοκρατορικής αυλής.
Ο Κύριός μας λοιπόν μας λέει: Αυτός που θα κάνει
πράξη τις εντολές μου, αυτός θα λάβει από εμένα το προνόμιο να ζει μαζί μου. Να
θεάται την δόξα μου. Να απολαμβάνει την αιώνια μακαριότητα και το ανέσπερο φως.
Αυτός θα απολαμβάνει την ευλογημένη κατάσταση ζωής
του Παραδείσου.
Αυτός που δεν θέλει να εναρμονίσει την ζωή του με
τις εντολές του Θεού, αυτός τοποθετεί τον εαυτό του μεταξύ των αναξίων που
προτίμησαν να ζουν μέσα στο σκοτάδι και μακριά από το Θεό. Αυτοί θα βιώνουν την
τραγική κατάσταση ζωής της Κολάσεως.
Ας πάψουμε λοιπόν να θεωρούμε τον Παράδεισο και
την Κόλαση ως δύο αντίπαλα «Βασίλεια» ή «στρατόπεδα». Δεν υπάρχουν πολλοί
Κύριοι και Βασιλείς. Ένας υπάρχει και αυτός είναι μόνο ο Χριστός. Σε αυτόν
δόθηκε κάθε εξουσία. Η σωτηρία μας, η απελευθέρωσή μας από τίς συνέπειες της
φθοράς, έγκειται πλέον στην προσωπική σχέση μας με τον Χριστό.
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
