Στην Αγία Μαρίνα Πατρών

 Σήμερα ευρισκόμενος μακριά από την Πάτρα, επιθύμησαν να εκκλησιαστώ για να ζητήσω την προστασία και τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας. Για μια μακρά περίοδο της ζωής μου,  κατέφευγα να εκκλησιαστώ στην Αγία Μαρίνα, στη περιοχή Μακρυγιάννη της Πάτρας. Ήταν ο πρώτος Ναός που θεμελίωσε ο δραστήριος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος όταν ήλθε στην Πάτρα ως Ποιμενάρχης μας. Διορίστηκε εκεί ως πρώτος εφημέριος της νέας ενορίας ο π. Παναγιώτης Θωμάς πρώην προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού και μετά αποσπασμένος στο παρεκκλήσιο «Άξιον εστί» στον οποίο κάθε Κυριακή και σε όλες τις αγρυπνίες πήγαινα αφού ήταν τέσσερες γωνίες από τον τόπο διαμονής μου.

Τον σεβαστό μου π. Παναγιώτη είχα γνωρίσει από τον καιρό της κατασκηνώσεως ως μικρό παιδί, που τον είχε στείλει με σύστασή του ο π. Δημήτριος Αθανασόπουλος με τα παιδιά του που είχαν φιλία. Μετά υπήρξε συνεργάτης μου στις κατασκηνώσεις ως ομαδάρχης με προσφορά μεγάλη. Σε μια περίοδο της ζωής του τόσο ήταν ο ζήλος για Ιεραποστολή όπου έκανε τέσσερα κατηχητικά κάθε εβδομάδα, συμμετείχε και στις ιεραποστολικές εξορμήσεις του π. Σωτηρίου Τσάφου στην Εκκλησία της Αλβανίας στις εορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Για εμένα π. Παναγιώτης είναι πολύτιμος φίλος και αδελφός και ας μην τον βλέπω πλέον συχνά, επικοινωνώ μαζί του τηλεφωνικά, πάντα με την μέριμνά του γιατί εγώ είμαι απόκοσμος μερικές φορές, και του ζητώ συγνώμη.

Πήγαινα τακτικά να  εκκλησιαστώ στην Αγία Μαρίνα, πρώτα στον υπόγειο ναό, και μετά στο μεγαλοπρεπή ναό που με φροντίδες δικές του και των εργατικών και φιλότιμων εκκλησιαστικών Συμβούλων του έφτιαξαν. Επί σειρά λοιπόν ετών η καταφυγή μου και η παρηγοριά ήταν η Αγία Μαρίνα και ο ναός της ή το σπίτι της όπως έλεγε ο π. Παναγιώτης.

Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι όταν η αδελφή μου ασθενούσε επί μήνες με πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και επτάμηνη παραμονή στο νοσοκομείο «Παναγία η Βοήθεια» το πανεπιστημιακό της Πάτρας, εκτός από τον σεπτό μας Ποιμενάρχη κ. Χρυσόστομο που πήγε και την ευλόγησε, ο σεβαστός μου π. Παναγιώτης κάποιο απόγευμα της πήγε τα λείψανα της Αγίας Μαρίνης στο νοσοκομείο και την ευλόγησε με αυτά. Δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι μόνιμος άγγελος προστάτης της, με την εξομολόγησή της και την Θεία Κοινωνία, ήταν ο π. Χαρίτων Αθανασόπουλος με πολλές παρεμβάσεις του στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, και βέβαια η αδελφή του ελέους που καθημερινά τρέχει πάντα για όλους τους ασθενείς με συμπαράσταση ουσιαστική και όχι λόγια η κ. Μαρία Γαλιατσάτου. Να τους έχει ο Θεός καλά τους χρωστάω ευγνωμοσύνη.   

Πάντα θα λάβω μήνυμα από τον π. Παναγιώτη όταν εορτάζουν οι κοιμηθέντες εν Κυρίω γονείς μου, για να μου πει ότι εκτός από την μνημόνευση στην Προσκομιδή στην Θεία Λειτουργία την οποία πάντα κάνει, μου υπενθυμίζει ότι τέλεσε και Τρισάγιο στην μνήμη τους.  

Έτσι σήμερα επιστρέφοντας από το Ναό έβαλα τον Λύχνο ώστε να παρακολουθήσω και να συμμετέχω νοερά από μακριά κι εγώ στην εορτή και πανήγυρη του ναού της Αγίας Μαρίνης που επί σειρά ετών με φιλοξένησε με αγάπη. Τα γράφω αυτά για να προλάβω  να μην ακούσω τα παράπονα του π. Παναγιώτη και για την φετινή απουσία μου.

Εύχομαι στον πατέρα Παναγιώτη να συνεχίσει να είναι δραστήριος με υγεία σε αυτόν και την αγαπητή μου οικογένειά του και πολλές υπομονές.

Χρεώστης πολλών.

Αναστάσιος Κωστόπουλος