Λίγα λόγια καρδιάς για τον αγαπημένο μου θείο
Εκοιμήθη ο Γέροντας Ισίδωρος. Ένας άνθρωπος που δεν έζησε τη ζωή του μέσα στον κόσμο, αλλά πάνω από αυτόν κυριολεκτικά και πνευματικά. Πάνω στον ιερό βράχο των Μετεώρων, όπου ο ουρανός ακουμπάει τη γη, εκεί άφησε την τελευταία του ανάσα, όπως και όλες τις προηγούμενες δοσμένες στον Θεό.
Ήταν ένας ήσυχος στρατιώτης του Χριστού. Δεν κραύγασε ποτέ· δεν ζήτησε τίποτα για τον εαυτό του. Κρατούσε μόνο το κομποσχοίνι και έλεγε την ευχή αδιάκοπα:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
"Δόξα σοι ο Θεός"
Μέρα και νύχτα, για χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες.
Αναστήλωσε το μοναστήρι του όχι μόνο με τα χέρια, αλλά με την καρδιά. Με δάκρυα και με νηστεία. Με υπομονή και αμέτρητες μετάνοιες. Εκεί ψηλά, που φυσά ο άνεμος κι όλα παγώνουν, ο Γέροντας ζέσταινε τον κόσμο με την προσευχή του.
Ήταν ταπεινός σαν ταπεινός καλόγερος. Πράος σαν παιδί. Γλυκός σαν παρηγορητικός λόγος. Αγαπούσε βαθιά, χωρίς πολλά λόγια. Συγχωρούσε πριν του ζητήσεις συγχώρεση.
Η κοίμησή του δεν είναι τέλος, αλλά πέρασμα.
Για μας, που μείναμε πίσω, είναι πόνος — αλλά και χαρά, γιατί ξέρουμε πως ένας ακόμα άγιος άνθρωπος στέκεται τώρα μπροστά στον Θεό και εύχεται για όλους εμάς.
Αιωνία σου η μνήμη, άγιε Γέροντα Ισίδωρε.
Πρέσβευε υπέρ ημών.
Εκοιμήθη ο Γέροντας Ισίδωρος. Ένας άνθρωπος που δεν έζησε τη ζωή του μέσα στον κόσμο, αλλά πάνω από αυτόν κυριολεκτικά και πνευματικά. Πάνω στον ιερό βράχο των Μετεώρων, όπου ο ουρανός ακουμπάει τη γη, εκεί άφησε την τελευταία του ανάσα, όπως και όλες τις προηγούμενες δοσμένες στον Θεό.
Ήταν ένας ήσυχος στρατιώτης του Χριστού. Δεν κραύγασε ποτέ· δεν ζήτησε τίποτα για τον εαυτό του. Κρατούσε μόνο το κομποσχοίνι και έλεγε την ευχή αδιάκοπα:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
"Δόξα σοι ο Θεός"
Μέρα και νύχτα, για χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες.
Αναστήλωσε το μοναστήρι του όχι μόνο με τα χέρια, αλλά με την καρδιά. Με δάκρυα και με νηστεία. Με υπομονή και αμέτρητες μετάνοιες. Εκεί ψηλά, που φυσά ο άνεμος κι όλα παγώνουν, ο Γέροντας ζέσταινε τον κόσμο με την προσευχή του.
Ήταν ταπεινός σαν ταπεινός καλόγερος. Πράος σαν παιδί. Γλυκός σαν παρηγορητικός λόγος. Αγαπούσε βαθιά, χωρίς πολλά λόγια. Συγχωρούσε πριν του ζητήσεις συγχώρεση.
Η κοίμησή του δεν είναι τέλος, αλλά πέρασμα.
Για μας, που μείναμε πίσω, είναι πόνος — αλλά και χαρά, γιατί ξέρουμε πως ένας ακόμα άγιος άνθρωπος στέκεται τώρα μπροστά στον Θεό και εύχεται για όλους εμάς.
Αιωνία σου η μνήμη, άγιε Γέροντα Ισίδωρε.
Πρέσβευε υπέρ ημών.
Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
Πρόδρομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου