Ούτος ο Άγιος εκατάγετο από την Αντιόχειαν, ήτον δε στρατιώτης επί της βασιλείας Κώσταντος του Χλωρού, του πατρός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εν έτει τδ’ [304]. Έγινε δε χρόνων εκατόν δέκα, και έφθασεν έως εις τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου, ήτοι εν έτει τξα’ [361]. Διεπέρασε δε εις την στρατιωτικήν ζωήν χρόνους εξήκοντα. Ούτος λοιπόν παρασταθείς εις τον Ιουλιανόν, ήλεγξεν αυτόν, διατί επαρέβη την πάτριον ευσέβειαν και πίστιν του Χριστού, και την τιμήν και δόξαν, οπού έπρεπε να αποδώση εις τον Θεόν την εμετάθεσεν εις τα είδωλα. Ενθύμησε δε εις αυτόν και την αρετήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, και πώς δια θείας οπτασίας και αποκαλύψεως μετεβλήθη εκείνος εις την πίστιν του Χριστού.
Ταύτα λέγων ο Άγιος, εις μεν τους άλλους, εφάνη συνετός και φρόνιμος, και έμπειρος ιστοριών και υποθέσεων παλαιών, δια την μακροβιότητα και πολυζωΐαν του. Ο δε Ιουλιανός περιγελάσας αυτόν, επρόσταξε και τον αποκεφάλισαν, και ούτως έλαβεν ο μακάριος παρά Κυρίου τον στέφανον της αθλήσεως.Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου