Ερώτημα αναπάντητο - Στάχυς

Ερώτημα αναπάντητο

 

Σαν άλλος Πέτρος θέλησα κι εγώ

να υπερβώ τον εαυτό μου

και πάνω στα μανιασμένα κύματα του βίου μου να περπατήσω.

Κι Εσύ, μειδιώντας ενδόμυχα – ήξερες γαρ- συμφώνησες.

Κι ευθύς κατέβηκα κι άρχισα να περπατώ

και κάπως σαν να υψώθηκε ολίγον το εγώ μου.

Μα ευθύς τα κύματα με έπνιξαν

κι αλαφιασμένος έκραξα βοήθεια.

Μια απορία όμως μέσα μου με τυραννά

κι ενίοτε με βασανίζει.

Αν, λέω αν, την ύστατη στιγμή

δε φώναζα βοήθεια,

τι θα γινόταν Κύριε;

Τι θα ‘χα απογίνει;

Δεν θέλω Κύριε απάντηση

ούτε βέβαια να δοκιμάσω!

Την  πίστη μόνο στήριξε

κι ελέησέ με.

 

Στάχυς