Αύτη ήτον αδελφή του βασιλέως Θεοδοσίου του μικρού· και διαδεξαμένη την του αδελφού βασιλείαν εν έτει υν’ [450], υπανδρεύθη μεν με τον ευσεβέστατον Μαρκιανόν γέροντα όντα, ίνα αυτός διοική την βασιλείαν καλώς. Την δε παρθενίαν αυτής, μέχρι τέλους άφθορον και καθαράν διεφύλαξεν. Αφ’ ου λοιπόν η μακαρία αύτη έζησε με ευσεβή και θεοφιλή πολιτείαν, και έκτισε πολλούς ναούς και νοσοκομεία και εσυγκρότησε την εν Χαλκηδόνι αγίαν και Οικουμενικήν Τετάρτην Σύνοδον· και απλώς ειπείν, αφ’ ου αυτή διέλαμψε με πολλά κατορθώματα, εν ειρήνη εξεδήμησε προς τον παρ’ αυτής ποθούμενον νυμφίον Χριστόν.
Τούτο και ο ιστορικός Ευάγριος βεβαιοί, ότι δηλαδή
η Πουλχερία μέχρι τέλους παρθένος διέμεινε, με το να μην έσμιξε με αυτήν ο
Μαρκιανός (βιβλ. β’, κεφαλαίω α’, της Εκκλησιαστικής Ιστορίας). Λέγει δε περί
της Πουλχερίας ο Μελέτιος εν τω β’ τόμω, ότι ήτον πεπαιδευμένη την ελληνικήν
και ιταλικήν διάλεκτον τόσον καλά, ώστε οπού και ωμίλει και έγραφεν ακωλύτως
και τας δύω. Αυτή εδίδαξε και τον αδελφόν της Θεοδόσιον τον μικρόν, πώς να
ενδύνεται, πώς να κάθηται, πώς να περιπατή, πώς να κρατή τον γέλωτα, και πώς να
ήναι σεμνός. Και όχι μόνον αυτά, αλλά και εις την ευσέβειαν τον ωδήγησε, και
εδίδαξεν αυτόν να εύχεται συνεχώς, και να πηγαίνη εις την Εκκλησίαν. Και πολλά
επάσχισεν εις καταφθοράν της αιρέσεως του Νεστορίου και Ευτυχούς. Όθεν δια τα
τοιαύτα κατορθώματά της, έγινε προσφιλεστάτη εις τον Μέγαν Λέοντα Πάπαν Ρώμης,
και εδέχθη παρ’ αυτού πολλάς επιστολάς.
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου