Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Μαρτύρων Δημητρίου φιλοσόφου, της συζύγου του Ευανθίας, του υιού τους Δημητριανού και των Οσίων Ευφροσύνου του μαγείρου († θ΄ αι.), Θεοδούλου και Θεοδώρας η οποία καταγόταν από την Αλεξάνδρεια (†491).
Η Θεοδώρα ήταν στολισμένη με κάλλος και αφοσίωση στον ευσεβή σύζυγό της. Κάποια στιγμή όμως έπεσε στο σφάλμα να προδώσει το συζυγικό της κρεβάτι και να πέσει στη μοιχεία.
Όταν κατάλαβε το σφάλμα, μετάνιωσε, και ντροπιασμένη φορώντας ανδρικά ρούχα αποσύρθηκε σε ανδρώο μοναστήρι, για να μην τη βρει ο σύζυγός της. Το νέο της όνομα ήταν Θεόδωρος. Μετά από δύο χρόνια μετάνοιας, βρήκε έξω από την πόρτα του μοναστηριού ένα βρέφος αφημένο. Τότε, συκοφαντήθηκε ότι διέπραξε μοιχεία με τη γυναίκα η οποία γέννησε το μωρό. Η Οσία Θεοδώρα, για επτά χρόνια ζούσε εκτός μοναστηριού σ’ ένα καλύβι μαζί με το παιδί, μέχρι πού ξεσκεπάστηκε η συκοφαντία εναντίον της. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε, όταν η Θεοδώρα παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.
Ο σύζυγος εφόσον πληροφορήθηκε το θάνατό της, παρέστη στην κηδεία και παρέμεινε πλέον στο μοναστήρι, αφού πρώτα διαμοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς.
Το συναξάρι ενδεχομένως και δικαίως να δημιουργεί απορίες, ένεκα της μεταμοντέρνας κοινωνίας μας. Πόση προσοχή είναι αναγκαία για την αποφυγή των σφαλμάτων, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και τους αγωνιστές ανθρώπους σε μεγάλες και ανυπέρβλητες ατραπούς; Εντούτοις υπάρχει διέξοδος της μετάνοιας, της ιερής εξομολογήσεως και της προσευχής στον Ιησού. Μέγεθος του αγώνα μας, ο Σταυρός του φιλάνθρωπου Ιησού Χριστού.
Με θαυμαστή υπομονή ο Χριστιανός, με αφοσίωση στο θέλημα του Θεού, φέρει το σταυρό του μαρτυρίου στον καθημερινό αγώνα, εξαγοράζοντας τον καιρό. Έχει επίγνωση της παραίνεσης του Παύλου «να κερδίζουμε πάντοτε και να εκμεταλλευόμαστε για το τίμιο και αγαθό το χρόνο και τις ευκαιρίες της παρούσης ζωής, διότι οι ημέρες, εξαιτίας της αμαρτίας που επικρατεί, είναι γεμάτες πειρασμούς και πνευματικούς κινδύνους». (Εφ. 5, 16).
Του
Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου