Πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκαμε μπροστά για «δικό μας» άνθρωπο;

Δεν μετράει τι έγινε στην φάση, μετράει ποιον είχαμε δίπλα μας!
Για εμένα η κορυφαία στιγμή του αγώνα Ελλάδα – Λιθουανία, ήταν όταν ο Βαλαντσιούνας έκανε αντιαθλητικό φάουλ στον Γιάννη. 
Πριν προλάβει να πέσει η μπάλα κάτω, ο Κώστας Αντετοκούνμπο ήταν ήδη εκεί για να «ζητήσει τον λόγο» για τον αδερφό του.
Μου άρεσε γιατί ήταν μια δυνατή συγκινητική εικόνα οικογένειας, μια εικόνα ενότητας.
Κάποιες στιγμές σαν αυτή θυμίζουν πως η ζωή δεν είναι μόνο fair play. Σίγουρα θα υπάρξουν και τα αντιαθλητικά φάουλ και τότε φαίνεται ποιος είναι δίπλα σου.
Θα το αντιμετωπίσουμε παντού, στην οικογένεια, στην δουλειά αλλά και στην ομάδα.
Έχουμε ποτέ σκεφτεί σε τέτοιες περιπτωσεις ποιος θα σηκωθεί πριν από εμάς, για εμάς και ποιος θα μπει μπροστά, όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί έτσι νιώθει;;
Κερδίσαμε τον αγώνα, αλλά για εμένα αυτή η σκηνή θα μου μείνει πολύ περισσότερο από το σκορ ακόμα και από την πρόκριση της Ελλάδας στους 4.
Θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου γιατί φέρνει στο μυαλό μια απλή ερώτηση:
Στην επιχείρηση, στην ομάδα ή στο γραφείο…πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκαμε μπροστά για «δικό μας» άνθρωπο;
Παναγιωτης Αδαμαντιάδης