Κωνσταντίνος ο Μέγας και Ισαπόστολος, πρώτος
ανάμεσα εις τους βασιλείς της παλαιάς Ρώμης, εδέξατο τον Χριστιανισμόν. Ούτος
λοιπόν έχωντας πόλεμον, καθώς μεν λέγουσί τινες, εν τη Ρώμη κατά Μαγνεντίου·
καθώς δε άλλοι λέγουσιν, εν τω ποταμώ του Δουνάβεως κατά των Σκυθών· βλέπωντας
δε το στράτευμα των εχθρών, πως ήτον περισσότερον από το εδικόν του, ευρίσκετο
εις απορίαν και φόβον. Όθεν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου, εφάνη κατά το
μεσημέριον τύπος Σταυρού εις τον ουρανόν, σημειούμενος δι’ αστέρων. Και τριγύρω
εις τον Σταυρόν εφάνηκαν γράμματα, τυπούμενα και αυτά δι’ αστέρων με ρωμαϊκά,
ήτοι λατινικά στοιχεία, τα οποία έλεγον ούτω· «Εν τούτω Νίκα».
Παρευθύς λοιπόν κατασκευάσας ένα Σταυρόν, όμοιον με εκείνον, οπού εφάνη εις τον ουρανόν, επρόσταξε να προπορεύεται έμπροσθεν του στρατεύματος. Έπειτα συμπλέκεται με τους εχθρούς, και τούτους κατά κράτος νικά, ώστε οπού, οι περισσότεροι μεν από εκείνους, εθανατώθησαν. Οι δε άλλοι, έφυγον από τον φόβον τους. Όθεν εκ του θαύματος τούτου εννοήσας την δύναμιν του Σταυρωθέντος, και πιστεύσας, ότι ούτος μόνος είναι αληθής Θεός, εβαπτίσθη με την μητέρα του.
Τότε λοιπόν στέλλει την αυτού μητέρα Ελένην εις
Ιεροσόλυμα, ένα μεν, δια να προσκυνήση και λαμπρότατα να τιμήση τον ζωοποιόν
Τάφον του Κυρίου, και τους λοιπούς Αγίους Τόπους. Και άλλο δε, δια να ζητήση με
σπουδήν να εύρη τον τίμιον Σταυρόν του Θεανθρώπου Σωτήρος. Δια τον οποίον με
πόθον ζέοντα ερευνήσασα, εύρεν αυτόν κεκρυμμένον. Ομοίως ευρήκε και τους άλλους
δύω σταυρούς, εις τους οποίους εσταυρώθησαν οι δύω λησταί. Εύρε δε προς τούτοις
και τους ήλους. Επειδή δε η βασίλισσα ευρίσκετο εις απορίαν, ποίος από τους
τρεις είναι ο Σταυρός του Κυρίου. Τούτου χάριν δια του θαύματος, οπού έγινεν
εις την αποθανούσαν χήραν γυναίκα, ήτις ανέστη ευθύς οπού ήγγισεν εις τον
Σταυρόν του Κυρίου, δια τούτου, λέγω, εγνώρισεν αυτόν. Οι γαρ άλλοι δύω σταυροί
των ληστών, ουδέν τοιούτον θαύμα εποίησαν .
Τότε λοιπόν ησπάσατο και προσεκύνησε τον τίμιον
Σταυρόν μετά πολλής ευλαβείας και πίστεως, τόσον η βασίλισσα Ελένη, όσον και
όλη η μετ’ αυτής σύγκλητος των αρχόντων. Επειδή δε εζήτει και όλος ο λαός των
Χριστιανών να προσκυνήση και να ασπασθή αυτόν, δεν ήτον δε δυνατόν να επιτύχη
του ποθουμένου δια το πολύ πλήθος: τούτου χάριν εζήτησαν κατά δεύτερον λόγον,
καν να ιδούν μόνον την γλυκυτάτην θεωρίαν του τιμίου Σταυρού, και έτζι δια
μόνης της θεωρίας να ευχαριστήσουν τον προς αυτόν πόθον τους. Όθεν ο τότε μακαριώτατος
Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Μακάριος, ανέβη επάνω εις τον άμβωνα, και σηκώσας
υψηλά με τας δύω του χείρας τον τίμιον Σταυρόν, έδειξεν αυτόν φανερώς εις όλους
τους υποκάτω ευρισκομένους Χριστιανούς. Οίτινες ευθύς οπού τον είδον, εφώναξαν
από καρδίας όλοι ομού το «Κύριε ελέησον». Από τότε λοιπόν επρόσταξαν οι
θειότατοι και θεόπνευστοι Πατέρες της Εκκλησίας, να εορτάζουν όλοι οι
Χριστιανοί κατά την σήμερον ημέραν, την τιμίαν ταύτην και παγκόσμιον Ύψωσιν του
θείου Σταυρού, εις δόξαν του εν αυτώ προσηλωθέντος Χριστού του αληθινού Θεού
ημών.
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου