Οι Άγιες Μάρτυρες Σοφία, Πίστις, Ελπίς, και Αγάπη (17 Σεπτεμβρίου) - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Αύται ήτον κατά τους χρόνους Αδριανού του βασιλέως, εν έτει σκβ’ [222], από γένος περιφανές και λαμπρόν της χώρας Ιταλίας. Ευσεβείς μεν ούσαι εκ προγόνων, πολιτευόμεναι δε θεοφιλώς με πίστιν και ελπίδα και αγάπην και σοφίαν, καθώς και τα ονόματά των φανερόνουσιν. Αύται λοιπόν πηγαίνουσαι μίαν φοράν εις την Ρώμην, επειδή και ήτον φημισμέναι και περιβόητοι δια την λαμπρότητα του γένους, και δια την εις Χριστόν ευσέβειαν, εδιαβάλθησαν εις τον βασιλέα Αδριανόν. Και ευθύς φέρονται έμπροσθέν του δια μέσου των προτικτόρων. Ιδών δε αυτάς ο βασιλεύς, εθαύμασεν. Όθεν χωρίσας την μητέρα Σοφίαν από τας θυγατέρας της, εδιαλέχθη με μόνην αυτήν περί πίστεως. Γνωρίσας δε αυτήν άφοβον, φέρει έμπροσθέν του και τας τρεις ομού θυγατέρας της. Και άρχισε να τας κολακεύη με διαφόρους τρόπους. Επειδή δε εγνώρισε, πως ήτον από κάθε κολακείαν ανώτεραις, δια τούτο εδοκίμασε την κάθε μίαν χωριστά χωριστά.

Όθεν παραστέκεται εις τον τύραννον η Πίστις, η πρώτη από τας άλλας. Ήτις ήτον δώδεκα χρόνων κατά την ηλικίαν. Και επειδή ήλεγξε με γενναιότητα τας κακοτεχνίας και μηχανάς του τυράννου, δια τούτο έγδυσαν αυτήν και έδεσαν οπίσω τας χείρας της. Είτα την έδειραν με ραβδία βαρύτατα. Μετά ταύτα έκοψαν τα βυζία της, και αντί να ευγάλουν αίμα, εύγαλαν γάλα. Ύστερον άπλωσαν αυτήν επάνω εις μίαν σκάραν πυρακτωμένην. Και επειδή έμεινεν αβλαβής με την θείαν βοήθειαν, δια τούτο έβαλον αυτήν μέσα εις ένα τηγάνι αναμμένον και γεμάτον από πίσσαν και άσφαλτον. Φυλαχθείσα δε αβλαβής και από την βάσανον ταύτην, δια τούτο κατεδικάσθη να θανατωθή με το ξίφος. Πηγαίνουσα δε εις τον τόπον της καταδίκης, επροπέμπετο από την μητέρα της Σοφίαν, ήτις επαρακίνει αυτήν και επαραθάρρυνε να δεχθή μετά χαράς τον υπέρ Χριστού θάνατον. Και έτζι αποκεφαλισθείσα η μακαρία, έλαβε τον στέφανον της αθλήσεως.

Έπειτα παραστέκεται εις τον τύραννον η Ελπίς, η δευτέρα αδελφή, ούσα χρόνων δέκα. Και επειδή έδειξε τον εαυτόν της στερεόν και αμετάθετον εις την πίστιν, δια τούτο δέρνεται με ραβδία και αύτη ως η πρώτη. Είτα βάλλεται μέσα εις αναμμένον καμίνι, το οποίον ευθύς έδειξεν ανενέργητον με την θείαν δύναμιν. Έπειτα κρεμασθείσα επάνω εις ξύλον ξέεται με σιδηρά ονύχια. Μετά τούτο βάλλεται μέσα εις αναμμένον καζάνι γεμάτον από πίσσαν και ρετζίνην. Και αυτή μεν, αβλαβής διαφυλάττεται. Πολλοί δε από τους απίστους εθανατώθησαν, με το να εχύθη αιφνιδίως έξω του καζανίου η πίσσα και η ρετζίνη. Τελευταίον δε και αυτή αποκεφαλίζεται, και λαμβάνει του μαρτυρίου τον στέφανον.

Έπειτα παραστέκεται εις τον τύραννον η τρίτη αδελφή Αγάπη, εννέα χρόνων ούσα κατά την ηλικίαν. Και επειδή με φρονιμάδα μεγάλην ωμολόγησε την ευσέβειαν, τον δε τύραννον εξέπληξεν εν ταυτώ και εις θυμόν εκίνησε· δια τούτο κρεμάται επάνω εις ξύλον, και δέρνεται με λωρία τόσον πολλά, έως οπού διεχωρίσθησαν αι αρμονίαι του σώματός της. Υγιής δε πάλιν γενομένη δια της θείας χάριτος, βάλλεται μέσα εις καμίνι, το οποίον εκάη από διαφόρους ύλας. Με επιστασίαν δε θείου Αγγέλου, την μεν Αγίαν διεφύλαξεν η κάμινος αβλαβή, τους δε παρεστώτας και αυτόν ακόμη τον τύραννον, χυθείσα εις τα έξω η φλοξ, άρπασε και μισοκαημένους αυτούς εποίησεν. Ο δε αφρονέστατος Αδριανός, και μόλον οπού ήτον μισοκαημένος, πάλιν δεν έπαυσεν ο απανθρωπότατος. Αλλά επρόσταξε να διατρυπήσουν με περόνην το σώμα της μάρτυρος. Έπειτα απεκεφάλισε και αυτήν, ως και τας άλλας δύω της αδελφάς.

Η δε μήτηρ αυτών Σοφία, ευφρανθείσα μεγάλως, διατί εγέννησε τοιαύτα ευλογημένα τέκνα, και ευχαριστήσασα υπέρ τούτου τον Κύριον, εκήδευσε τα των θυγατέρων της τίμια λείψανα, και μεγαλοπρεπώς αυτά ενταφίασεν. Έπειτα μετά τρεις ημέρας, περιχυθείσα και εναγκαλιζομένη τον τάφον των θυγατέρων της, παρεκάλεσε τον Θεόν δια να αποθάνη και αυτή. Και έτζι παρέδωκε την μακαρίαν ψυχήν της εις χείρας Θεού. Όθεν κοντά εις τας θυγατέρας επροστέθη και η μήτηρ, τόσον κατά τας ψυχάς, όσον και κατά τα σώματα. Κοντά γαρ εις τους τάφους των θυγατέρων της ενταφιάσθη και αυτή η αοίδιμος.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης