TI
NA ΠΟΥΜΕ
γιὰ τὸν Ἀρχιμανδρίτη Βασίλειο Γοντικάκη ποὺ τὸν γνωρίσαμε ὡς ἡγούμενο τῆς Μονῆς Σταυρονικήτα; Ἀναπνέαμε δίπλα του. Σκόρπισε πόλεμο θλίψης τὸ ἐμβληματικὸ ἀριστούργημα ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ, καθὼς διαβάζαμε τὶς λέξεις καὶ ἦταν σὰ νὰ τὶς τρώγαμε. Φαγητὸ στέρεο γιὰ νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας. Τὸ ἄλλο ἐκπληκτικὸ κείμενό του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ μας; Μά, καὶ ἡ Δύση ξένως καὶ θεοπρεπῶς ἦταν ἀφομοιωμένη στὰ γραπτά του. Αὐτὴ ἡ ἀφομοίωση ἦταν ποὺ γινόταν δίαυλος πρὸς τὴ δική μας ταλαιπωρημένη καρδιά.
Οἱ ὁμιλίες / διαλέξεις σου στὰ Πανεπιστημιακὰ Ἀμφιθέατρα 1986-87, μᾶς ἄφηναν ἐνεοὺς καὶ μᾶς ἀποκάλυπταν τὴ χαρὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἄγνωστη κυριολεκτικῶς μέχρι τότε γιὰ μᾶς.
Πάτερ γλυκύτατε, νὰ μᾶς ἔχεις στὸ νοῦ σου. Τὴν εὐχή σου ζητοῦμε. Θὰ τὰ λέτε τώρα μὲ τὸν Αυστραλίας Στυλιανό, τὸν καρδιακό σου φίλο Νῖκο Πεντζίκη (εἰκονίζεστε οἱ τρεῖς σας παρακάτω στὴ μονὴ Σταυρονικήτα), ἀλλὰ καὶ τὸν Χρῆστο Γιανναρᾶ πού, βλέποντάς σε καὶ μόνο ντρεπόταν νὰ σοῦ μιλήσει καὶ νὰ σὲ ρωτήσει ὁτιδήποτε. Μᾶς παρέπεμπε συχνὰ σὲ σένα.
Εὐχαριστοῦμε.
Εὐχαριστοῦμε πάλιν καὶ πολλάκις.
Γιὰ τὰ κείμενά σου καὶ τὸ ἦθος τῆς "ἀνυπαρξίας" σου.
γιὰ τὸν Ἀρχιμανδρίτη Βασίλειο Γοντικάκη ποὺ τὸν γνωρίσαμε ὡς ἡγούμενο τῆς Μονῆς Σταυρονικήτα; Ἀναπνέαμε δίπλα του. Σκόρπισε πόλεμο θλίψης τὸ ἐμβληματικὸ ἀριστούργημα ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ, καθὼς διαβάζαμε τὶς λέξεις καὶ ἦταν σὰ νὰ τὶς τρώγαμε. Φαγητὸ στέρεο γιὰ νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας. Τὸ ἄλλο ἐκπληκτικὸ κείμενό του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ μας; Μά, καὶ ἡ Δύση ξένως καὶ θεοπρεπῶς ἦταν ἀφομοιωμένη στὰ γραπτά του. Αὐτὴ ἡ ἀφομοίωση ἦταν ποὺ γινόταν δίαυλος πρὸς τὴ δική μας ταλαιπωρημένη καρδιά.
Οἱ ὁμιλίες / διαλέξεις σου στὰ Πανεπιστημιακὰ Ἀμφιθέατρα 1986-87, μᾶς ἄφηναν ἐνεοὺς καὶ μᾶς ἀποκάλυπταν τὴ χαρὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἄγνωστη κυριολεκτικῶς μέχρι τότε γιὰ μᾶς.
Πάτερ γλυκύτατε, νὰ μᾶς ἔχεις στὸ νοῦ σου. Τὴν εὐχή σου ζητοῦμε. Θὰ τὰ λέτε τώρα μὲ τὸν Αυστραλίας Στυλιανό, τὸν καρδιακό σου φίλο Νῖκο Πεντζίκη (εἰκονίζεστε οἱ τρεῖς σας παρακάτω στὴ μονὴ Σταυρονικήτα), ἀλλὰ καὶ τὸν Χρῆστο Γιανναρᾶ πού, βλέποντάς σε καὶ μόνο ντρεπόταν νὰ σοῦ μιλήσει καὶ νὰ σὲ ρωτήσει ὁτιδήποτε. Μᾶς παρέπεμπε συχνὰ σὲ σένα.
Εὐχαριστοῦμε.
Εὐχαριστοῦμε πάλιν καὶ πολλάκις.
Γιὰ τὰ κείμενά σου καὶ τὸ ἦθος τῆς "ἀνυπαρξίας" σου.
π. Ἐφραὶμ
Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου