Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Νέστορος (27 Οκτωβρίου) - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Ούτος ο Άγιος Νέστωρ ήτον πολλά νέος κατά την ηλικίαν εκείνην, κατά την οποίαν αρχίζουν να φυτρόνουν αι τρίχες των γενείων, ήτον δε γλυκύς εις την θεωρίαν. Ωραίος εις το κάλλος, και γνώριμος του Αγίου ενδόξου Μάρτυρος Δημητρίου. Ούτος λοιπόν βλέπωντας, πως ο βασιλεύς Μαξιμιανός έχαιρε και ηγάπα ένα βάρβαρον, Λυαίον ονομαζόμενον· και πως εκαυχάτο μεγάλως εις την ανδρίαν του βαρβάρου εκείνου, και εις τας νίκας οπού έκαμνε με όσους επάλευε· ταύτα, λέγω, βλέπων ο μακάριος Νέστωρ, εμίσησε την τοιαύτην υπερηφάνειαν του Λυαίου. Βλέπων δε και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, έλαβε θάρρος, ότι αν μόνον αρματωθή με τας ευχάς εκείνου, και πολεμήση τον βάρβαρον Λυαίον, έχει βέβαια δια να τον νικήση. Όθεν προστρέχει εις τον μέγαν Δημήτριον. Και πεσών εις τους πόδας αυτού, δούλε του Θεού Δημήτριε, λέγει, εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με τον Λυαίον.

Δια τούτο εύξαι δια λόγου μου, επικαλεσάμενος το όνομα του Χριστού. Ο δε Άγιος σφραγίσας αυτόν με το σημείον του τιμίου Σταυρού, και τον Λυαίον, του είπε, θέλεις νικήσεις, και δια τον Χριστόν θέλεις μαρτυρήσεις. Τότε λοιπόν ο γενναίος Νέστωρ εμβήκεν εις το στάδιον χωρίς φόβον. Και αφ’ ου έκαμε τον Μαξιμιανόν να θαυμάση δια την ωραίαν του θεωρίαν, ο Θεός Δημητρίου, είπε, βοήθει μοι. Και πολεμήσας με τον Λυαίον, κτυπά τούτον κατάκαρδα με την μάχαιράν του, και θανατόνοι παρευθύς, εκείνον οπού εθανάτωσε πολλούς. Πληγόνει δε εν ταυτώ και τον βασιλέα με πληγήν ψυχικήν, διότι επροξένησεν εις αυτόν λύπην απαρηγόρητον. Όθεν εκ τούτου θυμωθείς ο τύραννος, επρόσταξεν, ότι ο μεν Άγιος Δημήτριος, να κατατρυπηθή με λόγχας, ο δε Άγιος Νέστωρ, να θανατωθή με ξίφος. Και έτζι έλαβον και οι δύω παρά Χριστού τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης