Εμείς τι κάνουμε; "καθεύδουμε ... ο αγώνα θα γίνει από τα παγκάκια"

Είχα προγραμματίσει προχθές Κυριακή να φύγω από το Ελευθέριος Βενιζέλος -εννέα ημέρες ήταν πολλές για απραξία στην Πάτρα- αλλά παράτεινα λίγο την παραμονή μου.

Για να διασκεδάσω την μοναξιά μου, αφού για μένα η Πάτρα έγινε ξένη πόλη με ελάχιστους που χαίρομαι να βλέπω. Για κάποιους άλλους.... μακριά και αγαπημένοι (;)

Σήμερα κατά το μεσημέρι, βγαίνοντας για περίπατο στον πεζόδρομο της Αγίου Νικολάου, είδα αυτό που δυστυχώς συναντώ στην Λάρνακα και την Λευκωσία. Τα ίδια σταντ -εδώ όπως και εκεί- με δυο τρεις χιλιαστές από πίσω, σιωπηλά να περιμένουν να πλησιάσεις για να σου πλασάρουν τα φυλλάδιά τους.

 Σήμερα όπως είχα κουραστεί, είδα ένα από τα μαρμάρινα παγκάκια αδειανό και κάθισα ως μεγαλωμένος πλέον να ξαποστάσω. Απέναντί μου δυο καλοσυνάτες κυριούλες να είναι πίσω από ένα σταντ με περιοδικά χιλιαστικά και να μιλούν οι δυο τους. Δεν τους έδωσα σημασία, ούτε που τις κοιτούσα. Με το που κάθισα, σε τέσσερα λεπτά τα μαζεύουν και φεύγουν. Μπορεί να με αναγνώρισαν, και να σκέφτηκαν ότι κάθισα απέναντι για κάποια αντιπαράθεση. Αλλά για μένα πλέον αυτά είναι παρελθόν, καμιά διάθεση για κουβέντες με κανένα και για τίποτα. 

Αυτά τα σταντ τα βλέπω στην Πάτρα εκτός από Αγίου Νικολάου, σε πλατεία Βασιλέως Γεωργίου, Υψηλά Αλώνια κλπ.

Στην Λάρνακα στη Λεωφόρο Αθηνών (Φοινικούδες),   στη Λεωφόρο Τάσου Μητσόπουλου (Πιαλέ Πασά) κλπ.

Στην Πάτρα παλαιότερα, την Κυριακή το απόγευμα στην Αγίου Νικολάου και Μαιζώνος ήταν ένα καλό παιδί "Ευαγγελικός", που έδινε δωρεάν Καινές Διαθήκες της Βιβλικής Εταιρίας, με αυτόν έπιανα πολλές φορές φιλική κουβέντα. Ήταν εκλεκτός άνθρωπος, γλυκομίλητος, ευγενικός, καλλιεργημένος, και γνώστης των Γραφών, και έδινε με αυτό τον τρόπο την μαρτυρία του. Διαφωνούσα μαζί του, αλλά τον θαύμαζα.

Εμείς τι κάνουμε;  καθεύδουμε όπως έλεγε ο μακαριστός Μιχαήλ Αγγελίδης προσθέτοντας ο αγώνα θα γίνει από τα παγκάκια.

Α.Κ.Κ.

Η φωτογραφία από το διαδίκτυο