Ο Άγιος Πρεσβύτερος Δημήτριος Γκαγκαστάθης

 Ο Άγιος Πρεσβύτερος Δημήτριος Γκαγκαστάθης, ένας αληθινός άνθρωπος του Θεού, διηγείται ένα προσωπικό θαύμα πού έζησε από τον Μέγα Αρχάγγελο Μιχαήλ στην εποχή του εμφυλίου πολέμου:

«…Στις 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωΐ, μόλις κτύπησα την καμπάνα της Εκκλησίας, περικύκλωσε το χωριό αντάρτικος στρατός με εντολή εκκαθαρίσεων.Άρχισαν να ρίχνουν πυρά προς εκφοβισμό.

Εγώ μόλις είχα μπει στην Εκκλησία, έκανα τον σταυρό μου, παρακάλεσα τον Άγιο Νικόλαο να μας φυλάξει και σηκώθηκα να φύγω. Μου ρίχνανε με το πυροβόλο ταμπουρωμένοι σ΄ ένα φυλάκιο, όμως καμιά σφαίρα δεν με χτύπησε.Τον Απόστολο Κατσιμπίρη πού ήταν δίπλα μου τον έριξαν κάτω. Έμεινα μόνος και ακολουθώντας ένα ρέμα με έχασαν.

Όμως, κοντά στα σύνορα των χωριών Ριζώματος - Βασιλικής με έφτασαν πάλι.

Ήσαν 10 άτομα και με τον αρχηγό 11, τρέχοντας πάνω σε άλογα για να με πιάσουν. Έβριζαν καθώς με κυνηγούσαν, και έριχναν με τα Στεν, χωρίς να μπορούν να με σκοτώσουν.

Οι σφαίρες τρύπαγαν τα ράσα μου, τις καταλάβαινα, αλλά κυλούσαν στο χώμα χωρίς να με τραυματίζουν.

Με πλησίασαν στα 50 μέτρα γύρω γύρω, με περικύκλωσαν φωνάζοντας, "κερατά τράγο, πού θα μας πας ; " βρίζοντάς με χυδαία.

Και τότε εγώ, βρισκόμενος στη μέση κινδύνου ζωής και θανάτου, σταμάτησα, σήκωσα τα χέρια μου προς τον ουρανό, και από το βάθος της ψυχής μου φώναξα, «Μιχαήλ Αρχιστράτηγε των Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω !»

Και ω, του θαύματος !

Σαν αστραπή παρουσιάσθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στον αρχηγό. Είδε έναν νέο με σπαθί, όπως ομολογούσε κι ο ίδιος αργότερα, που κόβοντας με μια σπαθιά τα σχοινιά από την σέλα του, τον έριξε κάτω σπάζοντας την σπονδυλική στήλη του.

Οι υπόλοιποι δέκα, έμειναν ακίνητοι, κεραυνόπληκτοι !

Οι ενορίτες του χωριού Βασιλική φύγανε από την Εκκλησία και βγαίνοντας έξω κοιτάζανε τί θα γίνει. Ακούω μια φωνή. Ήταν του αρχηγού τους,

«Να μας συγχωρέσεις παπά μου, είπε, και να πας στο καλό. Έχεις όριο ζωής και υψηλούς προστάτες...»

Ευχαριστώ, τους απάντησα. Τους συγχώρεσα, και τους ευχήθηκα ο Θεός να τους φωτίσει, να μετανοήσουν και να γίνουν καλοί άνθρωποι. Να λέτε την αλήθεια, τους είπα, και να έχετε τον Θεό βοήθεια. Πήραν τον τραυματισμένο σύντροφό τους και έφυγαν μαζεμένοι.

(Ο παπά – Δημήτρης Γκαγκαστάθης γεννήθηκε το 1902 στον Πλάτανο Τρικάλων, χωριό που για 42 ολόκληρα χρόνια, (1931-1973) υπηρέτησε ως εφημέριος. Εκοιμήθη στις 29 Ιανουαρίου, 1975)

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

***

Saint Presbyter Demetrios Gagastathis, a true man of God, recounts a personal miracle he experienced through the Great Archangel Michael during the time of the Greek Civil War:

“On October 20, 1945, Sunday morning, just as I rang the church bell, the village was surrounded by a rebel army under orders for a cleansing operation. They began firing shots to intimidate us.

I had just entered the Church, made the sign of the Cross, prayed to Saint Nicholas to protect us, and got up to leave. They were shooting at me with a machine gun from a fortified post, yet not a single bullet struck me. Apostolos Katsimpiris, who was next to me, was shot down. I was left alone, and by following a small ravine, they lost sight of me.

However, near the borders of the villages Rizoma and Vasiliki, they caught up with me again.

There were ten of them, and with their leader, eleven, all rushing on horseback to capture me. They cursed as they chased me and fired their Sten guns, but they could not kill me.

The bullets pierced my cassock—I could feel it—but they fell harmlessly to the ground without injuring me.

When they were about fifty meters away, they surrounded me, shouting, ‘You damned goat, where do you think you’re going?’ hurling obscene insults.

Then, standing between life and death, I stopped, raised my hands to heaven, and from the depths of my soul cried out, ‘Michael, Great General of the Angels, save me! I am in danger!’

And behold, a miracle!

Like lightning, the Archangel Michael appeared before their leader. As he later confessed himself, he saw a young man with a sword, who with a single stroke cut the straps from his saddle and hurled him to the ground, breaking his spine.

The other ten were frozen where they stood—thunderstruck!

The parishioners of the village of Vasiliki, who had come out of the Church, were watching to see what would happen. Then I heard a voice—it was their leader’s:

‘Forgive us, Father,’ he said. ‘Go in peace. You have a destined lifespan and mighty protectors...’

‘Thank you,’ I replied. I forgave them and wished that God would enlighten them, that they might repent and become good men. ‘Speak the truth,’ I told them, ‘and may God be your helper.’ They took their wounded comrade and quietly departed.”

(Fr. Demetrios Gagastathis was born in 1902 in the village of Platanos, Trikala, where he served as parish priest for 42 years (1931–1973). He fell asleep in the Lord on January 29, 1975.)