Λίγες σταγόνες Ιστορίας για το Πολυτεχνείο και ουχί ιδεολογίας (και μυθολογίας) - Παναγιώτης Ασημακόπουλος

α) Οι φοιτητές και πολλοί ακόμη που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο ήταν διχασμένοι για το εάν θα έπρεπε να μείνουν κι άλλο ή να φύγουν μετά από 3 ημερόνυχτα κατάληψης. Επιπλέον, είχε φτάσει η είδηση για επικείμενη, άμεση και βίαιη καταστολή της Κατάληψης από τη χούντα του Παπαδόπουλου. Μια ομάδα φοιτητών ήρθε σε συνεννόηση με τον διοικητή των πέντε (5) τανκς (και όχι ένα) που ήταν απέξω. Η παρουσία των τανκς εντάσσεται στη λογική της φανφάρας και της επίδειξης δύναμης, σε συνδυασμό με την έλλειψη μέτρου και την απώλεια του ελέγχου, που διέκρινε τη Χούντα. Όπως και η εντολή για την εισβολή του ενός τανκ στο χώρο του Πολυτεχνείου.

β) Κανέναν δεν πολτοποίησε το τανκ εκτός από την πόρτα και μια ...Mercedes (μάλλον του πρύτανη) που είχαν βάλει οι φοιτητές πίσω από την πόρτα. Από τα θραύσματα που εκτινάχθηκαν τραυματίστηκε η Πέπη Ρηγοπούλου, η οποία τώρα είναι ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο.

γ) Μέσα στο Πολυτεχνείο έπεσε πολύ ξύλο, κυνηγητό φοιτητών και έγιναν συλλήψεις. Δεν υπήρχαν θύματα ΕΝΤΟΣ του χώρου του Πολυτεχνείου, αλλά ΘΥΜΑΤΑ στις γύρω περιοχές εκείνο το βράδυ και τις επόμενες ημέρες κυρίως από ακροβολισμένους σε ταράτσες ελεύθερους σκοπευτές. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο φοιτητής Μυρογιάννης, ο οποίος πυροβολήθηκε στο κεφάλι από το διαβόητο ταγματάρχη Ντερτιλή στην οδό Πατησίων το πρωί της 18ης Νοεμβρίου 1973. Για τον αριθμό των θυμάτων εμπιστευτείτε τα επίσημα πορίσματα (Τσεβά και Καλλιβρετάκη) κι όχι τι γράφουν τα κάθε λογής κομματικά έντυπα.

Βέβαια, κάθε διαχωρισμός στην αξία νεκρών με βάση το αν ήταν μέσα ή έξω από τα κάγκελα είναι ανόητος και βέβηλος. Δεν γίνεται όμως να μην έχουμε όλοι μας ακούσει και διαβάσει για τους νεκρούς ΕΝΤΟΣ περιβόλου που δίνει πάσα στην ακροδεξιά ρητορική να πει ότι "δεν υπάρχουν νεκροί στο Πολυτεχνείο". Όταν τους στριμώχνεις, λένε "γιατί; υπήρξαν νεκροί ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο;". Τάχα μου, τάχα μου ότι εννοούν αυτό...

Είναι γνωστό ότι η μία βλακεία θρέφει την άλλη κι ότι το ένα άκρο πασάρει στο άλλο.

δ) Ηλένια Ασημακοπούλου: Όταν φτιασιδώνεις ένα σύμβολο με ψεύτικες ιστορίες, το γελοιοποιείς. Είναι ακόμη πιο γελοίο όμως να κάνεις ότι δεν συμβαίνει και κάτι. Το πιο γελοίο απ' όλα βέβαια είναι να υπερασπίζεσαι τέτοιους μύθους!

Έχει ανάγκη το Πολυτεχνείο, το πιο σημαντικό σύμβολο αντίστασης, ελευθερίας και αξιοπρέπειας κατά τη Μεταπολίτευση, από το μύθο της Ηλένιας, που δήθεν την έψαχνε ο φίλος της και στη "μνήμη" της έχει καταθέσει στεφάνι μέχρι και σύζυγος προέδρου της Δημοκρατίας; Ξεκάθαρα όχι! Υπάρχουν τόσα υπαρκτά βασανιστήρια και τόσα υπαρκτά θύματα που δεν χρειάζεται ένα ανύπαρκτο όνομα και μια φωτογραφία από σαμπουάν αγγλικής διαφήμισης!!! (Αυτή είναι η Ηλένια!!).

ε) Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα. Έγινε η εκμετάλλευσή του από τους εσωτερικούς αντιπάλους του Παπαδόπουλου για να πέσει ο (ήδη παραπαίων) δικτάτορας, που επεδίωκε την δήθεν φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος και να έρθει η χειρότερη χούντα του Ιωαννίδη με τη βοήθεια και των ΗΠΑ. Η χούντα έπεσε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.

9 ολόκληρους μήνες αργότερα.

στ) Το μπρούτζινο κεφάλι εντός του περιβόλου στο οποίο κάθε χρόνο κατατίθενται λουλούδια είναι του ακαδημαϊκού Νίκου Σβορώνου, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Εκείνες τις ημέρες ήταν στο Παρίσι! Μάλιστα, ο ίδιος κατέθετε λουλούδια για χρόνια στην προτομή του (παγκόσμια πρωτοτυπία)! Το πραγματικό σύμβολο του Πολυτεχνείου είναι η διαλυμένη πόρτα της φωτογραφίας.

Από το Πολυτεχνείο έχουν περάσει 50 χρόνια. Υπάρχουν βίντεο, κείμενα, φωτογραφίες, αξιόπιστες μαρτυρίες, ζωντανοί αυτόπτες μάρτυρες!

Άντε να δούμε πόσα χρόνια ακόμη θα περάσουν, ώστε να μην προβάλει ο καθένας όποια ιδεολογική πετριά τού γουστάρει και όποια σύγχρονα γεγονότα τον βολεύουν!!

ΥΓ: Ως φωτογραφία της ανάρτησης βάζω την πόρτα, που ήταν στο Πολυτεχνείο κι όχι το κεφάλι του Σβορώνου, που ήταν στο Παρίσι...