Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2025

Οἰκουμενισμός: Εἶναι αἵρεση; - π.Βασιλείου Μπακογιάννη

Οἰκουμενισμός:  Εἶναι αἵρεση;  

Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

        Ὑπάρχουν  ὀρθόδοξοι χριστιανοί  πού ὑποστηρίζουν, ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι αἵρεση· κάποιοι τόν θεωροῦν ὡς παναίρεση! Θά εἶχαν δίκιο, ἄν αὐτό πού ὑποστηρίζουν τό στήριζαν σέ ἀποφάσεις Συνόδων ἤ ἔστω σέ γνῶμες Ἁγίων Πατέρων. Ὅμως,  δέν ἔχουν τέτοια ντοκουμέντα....

         Λοιπόν. Τά πολλαπλά  σχίσματα πού προέκυψαν στόν Προτεσταντισμό, προβλημάτισαν ἀκόμα καί τούς ἴδιους τούς Προτεστάντες.  Καί  πῆραν τήν (καλή) πρωτοβουλία, νά βρεθεῖ μιά φόρμουλα, ὥστε ὅλοι  οἱ χριστιανοί, Προτεστάντες καί μή, νά ἑνωθοῦν, ἔχοντας ὡς κοινό σημεῖο τήν  κοινή πίστη, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεός καί σωτῆρας τοῦ κόσμου.

    Ἡ πρωτοβουλία αὐτή ἔγινε καλοδεχούμενη καί ἀπό τό  Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο· μέ τό σκεπτικό: οἱ δογματικές διαφορές δέν πρέπει νά στέκονται  ἐμπόδιο στήν ἐπικοινωνία, συνεργασία τῶν Ἐκκλησιῶν· καί τό Πατριαρχεῖο βοήθεσε, ὥστε ἡ πρωτοβουλία νά λάβει σάρκα καί ὀστᾶ. (Γ. Τσέτση. Οἰκουμενικά Ἀνάλεκτα. Συμβολή στήν Ἱστορία τοῦ Παγκοσμίου Συμβολίου  Ἐκκλησιῶν. Ἔκδόσεις «Τέρτιος».  Κατερίνη 1987, σελ. 74-75.).

  Τό 1948 ἱδρύθηκε τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.). Μέλος της ἔγινε καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος· κάτι πού σκανδάλισε μερικούς,ωἀκόμα καί Μητροπολῖτες. Καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔστειλε ἐπιστολή (ἀριθμ. Πρωτ. 810/1960) στόν Μητροπολίτη Κερκύρας καί Παξῶν Μεθόδιο: «Διερχόμαστε, ἀδελφέ, κρίσιμους ἐκκλησιαστικούς καιρούς, καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πρέπει νά κατέβει στόν στῖβο· ἔχει νά ὑποστηρίξει τήν ἡγεσία τῆς παγχριστιανικῆς κινήσεως, πού ἀποβλέπει στήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Χριστοῦ».

   Στό Π.Σ.Ε. εἰσῆλθαν (μετά τό 1961) ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες μέ τή δέσμευση νά δηλώνει (τό Π.Σ.Ε.,), ὅτι ἡ συμμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, δέν σημαίνει  ἀποδοχή τῆς Προτεσταντικῆς πίστεως.

   Τό 1986 συγκλήθηκε στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο  Πανορθόδοξη  συνδιάσκεψη μέ θέμα τό Π.Σ.Ε. Καί ἡ Σύνοδος ἐνέκρινε τήν συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στό Π.Σ.Ε.  Καί ὅμως ὑπάρχουν  Ὀρθόδοξοι  πού χαρακτηρίζουν ὡς αἱρετικούς τούς  Ὀρθοδόξους Θεολόγους, Ἱερεῖς, Ἀρχιερεῖς   πού συμμετέχουν στό Π.Σ.Ε! 

Λοιπόν;  Ὅταν  ἕνας Ὀρθόδοξος χαρακτηρίζει  ὡς αἱρετικό ἕναν Ὀρθόδοξο, χωρίς ὁ δεύτερος νά εἶναι αἱρετικός, ποιός ἀπό τούς δύο εἶναι αἱρετικός;

31 σχόλια:

Ἰ. Ἀ. Ἠ. είπε...

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ήταν αυτός που εισήγαγε τον όρο παναίρεση για τον οικουμενισμό, και όχι "κάποιοι".
Κατά σύμπτωση δε, όλοι ανεξαιρέτως οι σύγχρονοι Άγιοι της Εκκλησίας μας το ίδιο πίστευαν, ζούσαν και δίδασκαν.
Να έκαναν άραγε όλοι λάθος κι εμείς να ξέρουμε περισσότερα; Τί λέτε;

Ανώνυμος είπε...

Συνεπώς τα περί οικουμενισμού που απειλεί δήθεν την ορθόδοξη ενότητα είναι μπούρδες;

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι αίρεση αλλά παναίρεση...

Ανώνυμος είπε...

Ο πατήρ θα γνωρίζει κάτι περισσότερο από τούς Αγίους: Ιουστίνο Πόποβιτς ,Παΐσιο, Πορφύριο κλπ. που ομιλούν για ύπουλη αίρεση!

Ανώνυμος είπε...

Από ότι γνωρίζουμε, ο π. Βασίλειος έχει σπουδάσει Θεολογία στην Σερβία.
Θα πρέπει λοιπόν νά υπενθυμίσουμε ένα πολύ καλό κείμενο του Αγ'ιου Ιουστίνου Πόποβιτς με τίτλο "Αιρετικός Ουμανισμός Οικουμενισμός", το οποίο προέρχεται από το αντίστοιχο βιβλίο του Αγίου με τίτλο "Η Ορθόδοξος Εκκλησία καί ο Οικουμενισμός", το οποίο είναι πολύ αναλυτικό καί διαφωτιστικό για τό θέμα.

https://www.pigizois.gr/afieromata/oikoumenismos_kai_europi/02.htm

Ανώνυμος είπε...

SOS ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΣΗΜΕΊΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΏΝ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΌΣ ΜΕ ΤΟΎΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΈΣ ΤΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Αρκετοί μπορούν να μιλήσουν περί του οικουμενισμού να τον κρίνουν να τον επικρίνουν να τον αποδοκιμάσουν όμως ο Αγιος Ιουστίνος εάν έγραφε τα όσα έγραφε τα έγγραφε ευρισκόμενος εξόριστος απο ένα κόμουνιστικό καθεστώς σε ένα μοναστήρι που δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τα όσα συνέβαιναν στην θεολογία στην Ευρώπη και οπουδήποτε αλλού. Οπότε τα όσα έλεγε είναι από τις λιγοστές πληροφορίες που λάμβανε από αξιόπιστους ή αναξιόπιστους ανθρώπους. Μην προβάλουμε λοιπόν τον άγιο Ιουστίνο ως τον άνθρωπο εκείνον ο οποίος μπορεί να καταδικάσει τον οικουμενισμό από τη στιγμή που δεν γνώριζε τι συμβαίνει στο οικουμενιστικό κίνημα.
Άγιος σπουδαίος θεολόγος αλλάχωρείς γνώση των όσων συνέβαιναν στην εποχή του έξω από το μοναστήρι που τον είχε έγκλειστο το κομμουνιστικό κόμμα.

Ανώνυμος είπε...

ο οικουμενισμός μάς
έκανε να αποτειχισθούμε

Ανώνυμος είπε...

Αδελφοί και παληκάρια, ηρεμήστε.
Όταν υπάρξει ορθόδοξη σύνοδος που θα καταδικάσει τον οικουμενισμο τότε τα βλέπουμε ξανά.
Ορθόδοξη όμως, όχι μορφώματα ο

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Αιρετικοί νοούνται οι εκκλησιαστικώς κριθεντες και αποκηρυχθεντες. Τα δε μυστήρια των κεκρημένων αιρετικών, θ. Χάριν ουκ έχουσιν, λένε οι αγιοι- μας Πατέρες.

Η Εκκλησία εξαντλεί κάθε όριο ώστε να οδηγήσει τα μέλη της στη θεογνωσία, επειδή ακόμα μια μικρή προσθήκη , μπορεί να εισαχθεί ως αληθές ενα μη αληθές..

Η δικαιοσύνη δε που πρέπει να έχει κανείς , προϋποθέτει πνευματική θεώρηση , Ζωή, και χριστιανική συνείδηση.

Οι άγιοι Πατέρες, έχουν πει πως χωρίς την Γνώση της Αλήθειας, απορρίπτεται το μυστήριο της ευσέβειας, πράγμα το οποίον εγκληματει κατά της Πατρικής Αγάπης.

Η εκκλησιολογία του οικουμενισμού είναι αλλοτρια προς την ορθοδοξία, επίσης χρησιμοποιείται ομοειδης θεολογία για τους αλλόθρησκους και αλλοπιστους.

"Πίστιν δε ημείς ούτε παρ' άλλων γραφομενην ημίν νεότερα παραδεξομεθα, ούτε τα της ημετέρας διανοιας γεννηματα παραδιδωναι τολμωμεν, ίνα ανθρώπινα ποιησωμεν τα της ευσεβειας ρήματα , αλλ' απερ παρά την αγίων Πατέρων δεδιδαγμεθα, ταύτα τοις ερωτωσιν ημάς διαγγελομεν".

Επ. Μ. Βασιλείου προς Αντιοχείς.

Ανώνυμος είπε...

Είχε την πιο καλή πληροφόρηση. Ενωμένος με το Άγιο Πνεύμα, «ενχριστωμένος», έβλεπε τα πάντα και όπως ήταν στην πραγματικότητα. Και τις οικουμενικές κινήσεις, τους συμμετέχοντες ομιλητές, τις βαθύτερες σκέψεις τους, τα αίτια των κινήσεων και τα μελλοντικά τους αποτελέσματα. Τα οποία ήδη είναι ειδήσεις. Γι’ αυτό μίλησε για παναίρεση!
Μη λέμε ότι θέλουμε. Εντελώς αθεολόγητα.
Όπως και ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός, ο Άγιος Πορφύριος, ο Άγιος Ιάκωβος, ο πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ο Θεοδουροπόλεως Γερμανός, ο Ροδοστόλου Χρυσόστομος, ο πατήρ Αυγουστίνος Φλωρίνης, ο πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκι, και τόσοι άλλοι σύγχρονοι Άγιοι που έγραψαν με παρρησία το ίδιο πράγμα!
Υπάρχει καμιά αμφιβολία;
Ο Άγιος είναι πύρ του Αγίου Πνεύματος, φώς που ανοίγει δρόμους στην πραγματική όραση. Ο μόνος που καταλαβαίνει σε βάθος την εποχή του.
Δεν είναι δυνατόν να γράφοντσι τέτοια πράγματα.

Ανώνυμος είπε...

Πολλές Σύνοδοι, Οικουμενικές, Μείζονες και Υπερτελείς, έως και Προκαθημένων έχουν καταδικάσει τον Οικουμενισμό και τα παρακλάδια του. Και τους Παπικούς και τους Προτεστάντες.
Και μόνο η απάντηση των Πατριαρχών στον Πάπα το 1848 φτάνει. Μιλά ξεκάθαρα για αίρεση. Και ανάθεμα.
Όπως και η Σύνοδος του Αγίου Φωτίου του μεγάλου.

Ανώνυμος είπε...

«Λέγει ο άγιος Νεκτάριος: Οι όροι της ενώσεως (μεταξύ Ορθοδόξου και Λατινικής Δυτικής Εκκλησίας) είναι τοιούτοι, ώστε καθιστώσι την ζητουμένην ένωσιν αδύνατον. Διότι δεν έχουν ουδέν σημείον συναντήσεως. Ζητούσι δε εκάτερα τα μέρη παρά της ετέρας Εκκλησίας, ούτε πλείον ούτε έλαττον την άρνησιν εαυτής, την άρνησιν των θεμελιωδών αρχών, εφ' ων εδράζεται όλον το οικοδόμημα της.

Εμείς ζητούμε να αρνηθούν οι (Ρωμαιο-)Καθολικοί το πρωτείο, το αλάθητο, το Φιλιόκβε. Όμως επάνω στα δόγματα αυτά στηρίζεται ολόκληρη η (Ρωμαιο-)Καθολική Εκκλησία. Αν τα αρνηθούν, αρνούνται την Εκκλησίαν τους εκ θεμελίων κάτι που είναι γι' αυτούς πολύ δύσκολο, αν μη και αδύνατο!

Ομοίως εκείνοι ζητούν από εμάς να δεχθούμε το πρωτείο και το αλάθητο. Αλλά και εμείς, αν τα δεχθούμε αυτά, αρνούμεθα εκ θεμελίων την Εκκλησία μας, που στηρίζεται στην Συνοδικότητα. Άρα και αυτό είναι αδύνατο να γίνει! Προς τι λοιπόν ο διάλογος;

2. Και προχωρεί ο Άγιος σε μια ακόμη καταστατικής σπουδαιότητας διατύπωση. Λέγει:
Εν όσω τα μεν κύρια αίτια του χωρισμού μένωσι τα αυτά, αι δε εκκλησίαι αντέχωνται των εαυτών, η ένωσις είναι αδύνατος. Ίνα θεμελιωθή ένωσις, πρέπει αύτη να στηρίζεται επί των αυτών αρχών (δηλ. να έχουν τα δύο μέρη αποδεχθεί τις αυτές θεμελιώδεις αρχές). Άλλως πας κόπος μάταιος.

Τα λόγια αυτά του Αγίου ισχύουν βασικά για τον διάλογο με τους (Ρωμαιο-)Καθολικούς. Ασφαλώς τα ίδια ισχύουν και για τον διάλογο με τους Αντιχαλκηδόνιους. Αν οι Αντιχαλκηδόνιοι μένουν στην Εκκλησιαστική τους ταυτότητα, να αρνούνται την Σύνοδο της Χαλκηδόνος, δεν είναι πας κόπος μάταιος;»
Από κείμενο του Μητροπολίτου Πρεβέζης Μελετίου.
Μόνο με Αγάπη και ενωμένοι με το Άγιο Πνεύμα μπορεί κάτι να επιτευχθεί.
Όχι με δείπνα, τραπέζια, ξενοδοχεία, καθηγητάδες και δεσποτάδες.

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς επειδή ήταν έγκλειστος από τό καθεστώς, θα μπορούσε να είναι Οικουμενιστής, για να έχει την υποστήριξη όλων των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών για να επέμβουν θετικά στη δοκιμασία του. Αυτός όμως τους ασκούσε δριμεία κριτική, αδιαφορώντας για την κατάσταση του, ομολογώντας με αυτόν τον τρόπο Ορθοδοξία.

Ανώνυμος είπε...

Ο Οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα.
(Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεό, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.
Επίσης, ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως, δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χριστού και Αυτός την κυβερνάει.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Υπάρχει ένα κίνημα που λέγεται «Οικουμενισμός». Πρόσεχε μη σε πλανήσει το δόλιο αυτό κίνημα. Είναι μια μεγάλη αίρεση, είναι «παναίρεση». Η αίρεση αυτή θέλει να ενώσει την αλήθεια της πίστης μας με τα ψέμματα των άλλων θρησκειών, για αγάπη τάχα, για ενότητα τάχα. Αλλά, όπως το καταλαβαίνεις, δεν μπορεί το ψέμα να ενωθεί με την αλήθεια, ούτε το φως να ενωθεί με το σκοτάδι. Εμείς οι Ορθόδοξοι με το βάπτισμά μας ορκιστήκαμε ότι θα κρατήσουμε την πίστη μας, όπως μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ακόμη, αγαπητέ μου, και αν έρθουν χρόνια που μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό για την πίστη μας, εμείς να πούμε αυτό που έλεγαν οι άγιοι μάρτυρες: «Πιο βαθιά το μαχαίρι· δεν αρνούμαι την αγάπη μου στον Χριστό και την Ορθόδοξη Πίστη μου».
(Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

Ο Σατανάς, φθονών το μεγαλείον της Ορθοδοξίας, η οποία παρέμεινε παρθένος αγνή, άμικτος από τα μιάσματα πλανών και αιρέσεων, ετεχνούργησε το νέον τούτο σχήμα του Οικουμενισμού.
Υπό το πρόσχημα της αγάπης κρύβεται ο Απατεών, ο οποίος προτρέπει τους Ορθοδόξους ν’ ανοίξουν τας θύρας και να δεχθούν και να εναγκαλισθούν όλους τους αιρετικούς, και τους αλλοθρήσκους ακόμη, και να γίνουν όλοι μία συναλοιφή.
(Π. Αυγουστίνος Καντιώτης Επίσκοπος Φλωρίνης)


Τι άλλο να πούμε;;
Ομιλούν οι Γίγαντες

Ανώνυμος είπε...

Οι "νέο πατέρες"λένε άλλα!

jean alatzo είπε...

Πάντως για το μίσος, την κατάκριση μέχρις υβρεολογίου για καθολικούς, προτεστάντες κλπ ,ο Αγ.Νεκτάριος έχει γράψει: {Νεκταρίου Πενταπόλεως, Ποιμαντική, εκδ. Ν. Παναγόπουλος, Αθήνα 2010, σ. 73. } "Αἱ δογματικαὶ διαφοραὶ ὡς ἀναγόμεναι πρὸς μόνον τὸ κεφάλαιον τῆς πίστεως ἀφίενται ἐλεύθερον καὶ ἀπρόσβλητον τὸ τῆς ἀγάπης κεφάλαιον· τὸ δόγμα δὲν καταπολεμεῖ τὴν ἀγάπην, ἡ δὲ ἀγάπη χαρίζεται τῷ δόγματι, διότι “πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει”· ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη ἐστὶν ἀναλλοίωτος, δι’ ὃ οὐδ’ ἡ τῶν ἑτεροδόξων χωλαίνουσα πίστις δύναται νὰ ἀλλοιώσῃ τὸ πρὸς αὐτοὺς τῆς ἀγάπης συναίσθημα.Διὰ τῆς ἀγάπης ἐστὶ λίαν πιθανὸν νὰ ἑλκύσῃ πρὸς ἑαυτὸν καὶ τὴν ἐξ ἐσφαλμένης περιωπῆς κρίνουσαν δογματικόν τι ζήτημα ἑτερόδοξον ἐκκλησίαν.Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινος διαφορᾶς πρέπον νὰ θυσιάζηται. Παράδειγμα ἔστω ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὅστις ἐξ ἀγάπης καὶ πρὸς αὐτοὺς τοὺς σταυρωτὰς τοῦ Χριστοῦ ηὔχετο ἀνάθεμα εἶναι αὐτῶν.Ὁ μὴ ἀγαπῶν τοὺς ἑτεροδόξους ἐπίσκοπος, ὁ μὴ καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐργαζόμενος, ἀπὸ ψευδοῦς κινεῖται ζήλου καὶ ἐστερημένος ἐστὶν ἀγάπης· διότι ὅπου ἡ ἀγάπη, ἐκεῖ καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς, ὁ δὲ ψευδὴς ζῆλος καὶ ἡ πεπλανημένη δόξα ἐξελέγχονται ὑπὸ τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀγάπης καὶ ἀποκρούονται.Τὰ τῆς πίστεως ζητήματα οὐδ’ ὅλως δέον ἐστὶ νὰ μειῶσι τὸ τῆς ἀγάπης συναίσθημα. Οἱ διδάσκαλοι τοῦ μίσους εἰσὶ μαθηταὶ τοῦ πονηροῦ, διότι ἐκ τῆς αὐτῆς πηγῆς δὲν ἐξέρχεται γλυκὺ καὶ πικρόν. Ὁ διδάσκαλος τῆς ἀγάπης, οἷός ἐστιν ὁ ἐπίσκοπος, δὲν δύναται νὰ μὴ ἀγαπᾷ, ἀδυνατεῖ δὲ ὅλως νὰ μισῇ, διότι τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης ἐκδιώκει τὸ μῖσος”.

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλούμε τον π. Βασίλειο να μας πει τι εννοεί με τον όρο οικουμενισμό.

Ανώνυμος είπε...

Μα ποιός μιλάει για μίσος; Δεν μπορεί να είναι χριστιανός.
«Αγαπάτε τους εχθρούς σας» λέει ο Χριστός μας. Και αν αγαπάς αυτόν που σε αγαπάει, ποιό όφελος έχεις; Αυτόν που σε εχθρεύεται, σε μάχεται, σου προκαλεί κακό, αυτόν μπορείς να τον αγαπάς; Εδώ φαίνεται ο Χριστιανός.
Αν ένας άνθρωπος πεινάει, αν διψάει, είναι γυμνός, φυλακισμένος, θα ρωτήσει κανείς τι πιστεύει για τον βοηθήσει;
Παίζει ρόλο η θρησκεία ή το χρώμα ή το φύλο, για την ανθρωπιά;
Δείτε την παραβολή της τελικής κρίσης.
Ο πλησίον του Ευαγγελίου είναι ο συνάνθρωπος, όποιος και αν είναι, ακόμη και αν μας πολεμά.
Ο Χριστός μας ούτε αυτούς που τον Σταύρωναν δεν έβρισε.
Η Υπεραγία Θεοτόκος όσο έμενε δίπλα στο καϊάφειο, στο σπίτι του Αγ. Ιωάννη, κάθε μέρα άκουγε ύβρεις και προσβολές. Πάντα σιωπούσε και ευλογούσε.
Και όλα τα παραδείγματα των Αγίων μας.
Να θυμήσω αυτούς που προσεύχονταν για το διάβολο ως πλάσμα του Θεού.
Κανένας δεν μπορεί να αλλοιώσει την πίστη μας, αν εμείς δεν το κάνουμε. Μόνο επειδή κάποιος στέκεται δίπλα μας και έχει άλλη θρησκεία.
Αυτό είναι το πνεύμα των Ιερών Κανόνων και όλων των Αγίων μας.
Άλλο η πίστις, άλλο ο άνθρωπος.
Η πίστις των ετεροδόξων είναι αντίθετη με το Ευαγγέλιο, προσβάλει το Άγιο Πνεύμα, υβρίζει τους Αγίους, βρίθει δαιμονίων. Αδιαμφισβήτητα.
Μεγάλη αμαρτία η αίρεση. Ανάθεμα σημαίνει σε αναθέτω στο Χριστό.
Ο Άγιος Νεκτάριος που γιορτάζει, ο ταπεινός και μέγας, που του φέρθηκαν με το χειρότερο τρόπο οι αδελφοί του εν Χριστώ, και πέρασε τα πάνδεινα, είναι το καλύτερο παράδειγμα!
Τι αγάπη έδειξε! Πόσο μοιάζει του Χριστού!
Και τον πολέμησαν εκτός των αιρετικών, οι ίδιοι οι αδελφοί!
Στην Θεία Λειτουργία δεν μπορούν να μπούν, συμπροσευχή δεν επιτρέπεται - από Αγάπη- αλλά δε θα του προσφέρεις να φάει; Δε θα πάς στο νοσοκομείο, επειδή κάποιος είναι αλλόθρησκος ή αιρετικός; Δε θα τον φιλοξενήσεις;
Ποτέ δεν έγινε στην Εκκλησία μας αυτό.
Αντιθέτως με όσα τραβήξαμε από τους αιρετικούς κυρίως. Δολοφονίες, εξορίες, βασανιστήρια, και πόσα άλλα κακά…
Η πίστη μας είναι ανόθευτος και αυτό το καθορίζει το ίδιο το Άγιον Πνεύμα!
Μόνο αγάπη και στο Θεό και στον πλησίον.
Και δεν ευχόμαστε σε κανέναν την κόλαση.
Για όλους ευχόμαστε τη Σωτηρία και τη Βασιλεία των ουρανών.
Είναι δικό τους θέμα, των αιρετικών και του Θεού. Εμείς οφείλουμε να καταθέτουμε την αλήθεια. Να κάνουμε Ιεραποστολή, να τους προσεγγίζουμε όσες φορές χρειάζεται μήπως και μετανοήσουν και επιστρέψουν. Όπως έκαναν οι πατέρες μας και οι Άγιοι.
Ας θυμηθούμε τα κείμενα του Ιερού Χρυσοστόμου για τους αρειανούς. Τις προσπάθειες να αλλάξουν. Ουδέποτε υποχώρησε!
Ο οικουμενισμός, κάνει το ακριβώς αντίθετο. Δημιουργεί σύγχυση και πλάνη, σχετικοποιώντας το δόγμα και την πίστη, αποδίδοντας Χάρη στα δαιμόνια. Και παρασύρει στην κόλαση και τις δύο πλευρές. Υπάρχει μεγαλύτερο μίσος από αυτό;;
Γι’ αυτό οι Άγιοι τον χαρακτηρίζουν παναίρεση, πίσω από τον οποία κρύβεται ο διάβολος.
Οι οικουμενικές κινήσεις τέτοιου τύπου που καταπατούν Ευαγγέλιο και Ιερούς κανόνες, είναι οι πιο επιζήμιες για την ψυχή. Η έδρα του μίσους, του ψεύδους, της υποκρισίας, και του πατέρα αυτών.
Τεράστια η διαφορά με τους Αγίους μας και το έργο τους.
Το ένα πάει τον άνθρωπο στο Χριστό, το άλλο στην κόλαση. Άλλος κόσμος.
Θέλει προσοχή τι γράφουμε και τι πρεσβεύουμε.
Δεν είναι δική μας η Πίστη.
Ο ΑΧ.

Ανώνυμος είπε...

Ο Άγιος Σπυρίδων έσβησε τα των οικουμενιστών μια και καλή. Όταν έκαψε το παπικό αλτάριο που θέλησαν να βάλουν εντός του ιερού ναού του στην Κέρκυρα.
Αυτό απαντά και στις συμπροσευχές και στο ποιός επιτρέπεται να μένει στη Λειτουργία.
Όλα τα άλλα είναι παραμύθια.

Ανώνυμος είπε...

Εχει δίκιο ο Αγιος Νεκτάριος για τήν αγάπη, καί τήν διδαχή του τήν εφαρμόζουν οι Ελληνες Ορθόδοξοι, οι οποίοι αγαπούν τους πάντες καί φυσικά καί τους Ετεροδόξους.
Οι Ετερόδοξοι όμως δέν αγαπούν τους Ορθοδόξους καί αυτό είναι φανερό από την Ιστορία, καί τήν παλαιότερη (με Λατινοκρατία, κλπ.) καί τήν νεώτερη (Ιταλική καί Γερμανική Κατοχή).
Καί πρίν από λίγες ημέρες ήρθε νέα έκπληξη.
Ιταλοί, Γερμανοί, Αγγλοι (Ευρωπαίοι σύμμαχοι καί Χριστιανοί) συμφώνησαν να πουλήσουν μαχητικά αεροπλάνα Eurofighter στήν Τουρκία .....

Ανώνυμος είπε...

Αγάπη, όταν πάει μαζί με το Πνεύμα της αληθείας. Έτσι λέει η Αγία Γραφή. Αλλιώς γίνεται μίσος.
Φανταστείτε ένα γιατρό να ξέρει ότι είσαι ασθενής και ποια είναι η θεραπεία και να σου λέει δεν έχεις τίποτα, για όποιο ίδιο όφελος ή για να τα πίνετε παρέα ή για να τρέφει τα αυτιά του ή για το χρυσάφι ή για να μη στενοχωρηθείς, ή …
Είναι αυτό αγάπη;
Κάποτε είδα τον προηγούμενο αιρεσιάρχη της Ρώμης να μπαίνει στο Ιερό μιας Εκκλησίας του Χριστού μας, σε ένα ναό. Δεν τον βγάλαμε έξω. Ευγενικά πάντα. Με σοβαρότητα και ευθύνη.
Και μάλιστα τον αφήσαμε και στη Θεία λειτουργία.
Ωραία αγάπη του δείξαμε, τον αφήσαμε στην πλάνη του.. και πέθανε ο άνθρωπος.
Πήρε την ευκαιρία που έπρεπε τότε άραγε; Ποιός έχει ευθύνη αν χάθηκε η ψυχή του;

Ανώνυμος είπε...

Διαβάστε προσεκτικά το άρθρο. Συνεργασία ορθοδόξων και προτεσταντών διότι οι καθολικοί δεν συμμετέχουν, στο ΠΣΕ.
Έχουμε μπερδέψει τα πράγματα και φθάσαμε να εννοούμε ως οικουμενισμο την ένωση χωρίς προυποθεσεις με τους Δυτικούς.
Έτσι μιλάμε και για την εγκύκλιο των πατριαρχών που γραφτηκε πολλά χρόνια πριν

Ανώνυμος είπε...

Διαβάστε προσεκτικά το άρθρο. Συνεργασία ορθοδόξων και προτεσταντών διότι οι καθολικοί δεν συμμετέχουν, στο ΠΣΕ.
Έχουμε μπερδέψει τα πράγματα και φθάσαμε να εννοούμε ως οικουμενισμο την ένωση χωρίς προυποθεσεις με τους Δυτικούς.
Έτσι μιλάμε και για την εγκύκλιο των πατριαρχών που γραφτηκε πολλά χρόνια πριν

Ανώνυμος είπε...

Μη μπερδεύετε την γεωπολιτική με την πίστη.
Αλλιώς θα σας θυμίσω την υπέροχα αδελφική στάση των ομοδοξων Ρώσων, Βουλγάρων, Σέρβων διαχρονικά...

Ανώνυμος είπε...

Οικουμενισμός δεν είναι ένωση.
Είναι η ιδέα ότι όλα είναι σχετικά, όλοι έχουμε από λίγο δίκιο και δε χρειάζεται ένωση. Όλοι έχουν Χάρη. Μόνο να συμφωνήσουμε.
Είναι κατά της ένωσης που εύχεται η Εκκλησία! Της των πάντων ενώσεως. Όλων. Και των αλλοθρήσκων και των ετεροδόξων, αφού βαπτισθούν. Οι μεν γνωρίζοντας την αληθινή πίστη, οι δε απορρίπτοντας τις αιρετικές δοξασίες τους και αρνούμενοι τα δαιμόνια των πλανών.
Καμία σχέση με ένωση.

Ανώνυμος είπε...

1) Το βασικό επιχείρημα του άρθρου είναι σωστό και… ανιαρά απλό:
Δεν υπάρχει συνοδική καταδίκη του «οικουμενισμού» ως αίρεσης. Τέλος. Όποιος θέλει να μιλήσει εκκλησιαστικά, οφείλει να μιλήσει συνοδικά. Χωρίς οικουμενική ή έστω πανορθόδοξη απόφαση που να ορίζει δόγμα και να κατονομάζει πλάνη, το να κηρύσσεις «παναίρεση» από το πληκτρολόγιο είναι ευσεβιστικός ακτιβισμός, όχι Ορθόδοξη εκκλησιολογία.

2) Η αναβάθμιση της προσωπικής γνώμης σε «φωνή των Αγίων»:
Στα σχόλια εμφανίζεται το γνώριμο μοτίβο: «ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς εἶπε παναίρεση· ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι συμφωνοῦν». Δύο προβλήματα:

Πρώτον, οὔτε ἡ ἁγιοκατάταξη μετατρέπει κάθε ιδιωτική γνώμη σε δογματικό κανόνα, ούτε επιβάλλει αναδρομικά καθολική δεσμευτικότητα στην Εκκλησία. Οι Πατέρες διαφωνούν μεταξύ τους σε πλήθος ιστορικών–ποιμαντικών θεμάτων χωρίς αυτό να συνιστά «δογματικό σχίσμα».

Δεύτερον, ο εκκλησιολογικός μηχανισμός με τον οποίο μία κρίση γίνεται δεσμευτική είναι η Σύνοδος, όχι η συρραφή αποσπασματικών ρητών, χωρίς συμφραζόμενα, από αγιολογικά ημερολόγια.

3) Σύγχυση βασικών όρων: διάλογος ≠ συγχώνευση, συνεργασία ≠ «κοινή πίστη».
Το κείμενο και οι παραπομπές δείχνουν ότι η Ορθόδοξη συμμετοχή σε διαλόγους/Π.Σ.Ε. έγινε με ρητή δέσμευση πως δεν σημαίνει αποδοχή προτεσταντικών δογμάτων. Η ταύτιση της διπλωματίας, της μαρτυρίας και της θεολογικής συνομιλίας με «κοινή πίστη» είναι λογικό σφάλμα (category error). Ο διάλογος είναι μαρτυρία—όχι μυστική ένωση «άνευ προϋποθέσεων».

4) Το «σύνθημα-αλεξίπτωτο» της «παναίρεσης»:
Η ετικέτα «παναίρεση» λειτουργεί ως σφαίρα με μαγνήτη: τραβάει μέσα της τα πάντα—Παπισμό, Προτεσταντισμό, οικουμενικό διάλογο, κοινωνική ευγένεια, μέχρι και φωτογραφίες από κοινές εκδηλώσεις—κι ύστερα βαφτίζει τα πάντα «ίδια». Θεολογικά είναι άδειο περιεχομένου αν δεν οριστεί τι ακριβώς είναι το κακοδογμάτιστο σημείο: Ποιο άρθρο της Πίστεως αλλοιώνεται; Ποιον Κανόνα παραβιάζει; Πού ακριβώς κηρύχθηκε «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αίρεση; Χωρίς αυτά, πρόκειται για ρητορική πολεμική, όχι δογματική διαπίστωση.

5) Επίκληση «διορατικότητας» αντί θεολογίας:
Σχόλια του τύπου «ἦταν ἕνας μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἔβλεπε τὰ πάντα» υποκαθιστούν τον εκκλησιαστικό έλεγχο με μία μυστικιστική αυθεντία. Η Ορθόδοξη Παράδοση δεν κυβερνάται από ιδιωτικές αποκαλύψεις ούτε από την ατομική «αίσθηση» αγιότητας. Κυβερνάται συνοδικώς. Τα υπόλοιπα καταντούν ευσεβιστική πολιτική.

6) Αναχρονισμοί και αλατοπίπερο γεωπολιτικής:
Το να ρίχνεις στο μίξερ τον «οἰκουμενισμό», την Λατινοκρατία, τη Γερμανική Κατοχή και τις σημερινές πωλήσεις οπλικών συστημάτων δεν είναι θεολογία· είναι συναισθηματικό αφήγημα. Η πίστη δεν αποδεικνύεται από το διεθνές εμπόριο ούτε από τις αμαρτίες όσων ανήκουν σε άλλη ομολογία. Αυτό είναι ηθικισμός με γεωπολιτική γαρνιτούρα.

7) Η ‘αγάπη’ ως κατηγορούμενο στο εδώλιο:
Άλλοι σχολιαστές καταγγέλλουν την «αγάπη» ως πρόσχημα. Αλλά ο ίδιος ο Ἅγιος Νεκτάριος (τον οποίο επίσης επικαλούνται) γράφει ρητά ότι το δόγμα δεν καταπολεμά την αγάπη και ότι ο μισαλλόδοξος ζήλος είναι ψευδής. Η ἀλήθεια και η ἀγάπη στην Ορθοδοξία συνυπάρχουν· όποιος τις χωρίζει, κάνει δογματική ολιγοψυχία μεταμφιεσμένη σε φρουρούμενη ευλάβεια.

8) Το Π.Σ.Ε. ως σκιάχτρο:
Η ιστορική μνήμη που παραθέτει ο π. Βασίλειος (πρωτοβουλίες, όροι συμμετοχής, πανορθόδοξη σύσκεψη 1986 κ.ο.κ.) αγνοείται επιδεικτικά. Αν το Π.Σ.Ε. ήταν «παναίρεση», τότε όλες οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες που συμμετείχαν—μετά λόγου γνώσεως και ρητών επιφυλάξεων—είναι συνένοχες; Η ρητορική των σχολίων οδηγεί, άθελά της, στη συκοφάντηση της ίδιας της Ορθόδοξης ιεραρχίας παγκοσμίως. Αυτό λέγεται εκκλησιολογικό αυτογκόλ.

9) Η αντιοικουμενιστική «ποιμαντική» και το πραγματικό της αποτέλεσμα:
Η μόνιμη καχυποψία, τα «ἀνάθεμα» χύδην, ο αβασάνιστος χαρακτηρισμός κληρικών ως «προδότες» και «φιλενωτικοί», οδηγεί όχι σε «ὁμολογία», αλλά σε σχισματικό ήθος: αποτειχίσεις χωρίς τις προϋποθέσεις των κανόνων, παρασυναγωγές, τελικά ἀκυρωμένη μαρτυρία Χριστού

jean alatzo είπε...

Ο συντάκτης του 9 Νοεμβρίου 2025 στις 8:01 μ.μ. Ακριβολογεί και κυριολεκτεί ,αλλά με το διαδίκτυο και την έντυπη κυκλοφορία ,καθένας είτε είναι ,είτε δεν είναι θεολόγος, αποφαίνεται , ερμηνεύει, κανονολογεί, αναπαράγει, δογματολογεί κλπ και βγάζει τα σώψυχα του ,δημιουργεί ομάδες , αυτο-αποτοιχίσεις , αλλά extra Ecclesiam nulla salus.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ 8 - 01, η Αίρεση της Εικονομαχίας διήρκεσε 120 χρόνια.
Οι Ορθόδοξοι έπρεπε να περιμένουν 120 χρόνια για να γίνει Οικουμενική Σύνοδος καί νά πούν ότι πρόκειται για αίρεση ή μπορούσαν νά τό πούν καί νωρίτερα ;

Ανώνυμος είπε...

1. Mερικά πράγματα όσο και να προσπαθούμε δεν καλύπτονται αδελφέ μου.
Συνεργασία πάντα υπήρχε, όχι μόνο με αλλοδόξους ή ετεροδόξους, αλλά και με κρατικές υποστάσεις ή φορείς, κινήματα, ιδεολογίες, αθέους.
Και που δεν υποστήριξε η Εκκλησία; Όλους τους αδικημένους.
Δεν περιμένουμε τον οικουμενισμό.
Οι Άγιοι ήταν και είναι σαφείς. Και συγκλίνουν όλοι στα ίδια συμπεράσματα. Καθορίζουν το θεολογικό πλαίσιο, μεταφέρουν την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος και συμμορφώνουν τις δέσμες ευθύνης μια μελλοντικής Οικουμενικής Συνόδου. Όπως έγινε με όλες τις προηγούμενες.
Δεν έγιναν μαγικά. Ούτε αποφάσισαν σε λίγες μέρες τη δογματική της Εκκλησίας. Έγινε βαθιά ρίζα στο πλήρωμα του λαού, χρόνια πριν.
Πολύ απλά γιατί το ίδιο Άγιο Πνεύμα οργώνει και οδηγεί.
Δυστυχώς η άλλη βαθιά πληγή μας, η διχόνοια, καθιστά αδύνατη προς το παρόν μια σύγκλιση τέτοιας Συνόδου.
Δεν είναι αίρεση τα συμβούλια ή οι κοινές ενέργειες για ειρηνευτικές κινήσεις ή πράξεις κοινοφελείς. Προφανώς.
Η άμβλυνση των δογμάτων και της πίστης, η σχετικοποίηση των διαφορών, η θόλωση της εικόνας περί Θεού, αυτά δημιουργούν το πρόβλημα.
Και η καταπάτηση των Ιερών κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων, όταν και όποτε γίνονται (βλ. Συμπροσευχές, στάση μπροστά στην Αγία Τράπεζα, συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία, κλπ.).
Πράγματα που είναι σαφώς καθορισμένα! Και οι συνέπειές τους. Συνοδικά.
Καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι, συνεργαζόμαστε, αλλά από πλευράς πίστεως, διαχωρίζεται η θέση του Ορθοδόξου από τον αιρετικό ή τον αλλόθρησκο.
Και αυτά είναι συνοδικά. Και έχουν καταπατηθεί καταφανέστατα. Πολλές φορές.
Η Αγάπη είναι θεμέλιο της πίστεως, συνυφασμένη με την Αλήθεια. Αλλιώς μόνο αγάπη δεν είναι. Τέχνασμα του απατεώνος, που μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός.
Και το μείζον είναι, τα πιο προχωρημένα, αυτά που εκφράζονται προφορικά και γραπτά.
Κορυφαίος Πατριάρχης, πρωτοστάτης των κινήσεων αυτών, δήλωσε για το φιλιόκβε ότι σιγά.., δεν αποτελεί και διαφορά. Να ενωθούμε και βλέπουμε.
Η θεωρία των κλάδων; Οι δύο πνεύμονες;
Τα κείμενα των συμφωνιών που λένε οτι όλοι έχουμε ένα μέρος της αλήθειας και μαζί αποτελούμε την Εκκλησία;
Η απόδοση Χάριτος στα ψευδομυστήρια των ετεροδόξων;
Είναι σαφείς οι Ιεροί κανόνες με συνοδικές αποφάσεις! Δε χρειάζεται νέα Σύνοδος για αυτά.
Το ότι όλοι πιστεύουμε στον ίδιο Θεό; Από που και ως πού. Το χρήμα ή τα δαιμόνια, τι σχέση έχουν με τον αληθινό Θεό;
Οι Άγιοί μας που αποτελούν αυθεντικό αποτύπωμα του Χριστού στην εποχή μας, και οδοδείκτες, είναι απλανείς οδηγοί.
Ας επιλέξουμε ποιούς θα ακολουθήσουμε, εν τέλει.
Όμως χωρίς προφάσεις εν αμαρτίαις.
Όσο και να δικαιολογούμε τις κινήσεις αυτές που ονομάζονται οικουμενικές, πρέπει να είναι σαφές ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τον οικουμενισμό, ως συνοθύλευμα αιρέσεων.
Νομίζω ότι το πιο καλό παράδειγμα τέτοιου ανθρώπου είναι ο μακαριστός και για πολλούς αγιασμένος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Εξέπεμπε φώς, και όποιος και να ήταν δίπλα του μόνο να πάρει είχε. Δεν μπορούσε να τον επηρεάσει ο αντικείμενος.
Από την άσκηση, την προσευχή, τον οσιακό βίο, την αληθινή Ιεραποστολή, όλες οι ενέργειές του ήταν Φώς του Χριστού. Γι’ αυτό και τον πολέμησαν. Δυστυχώς και οι αδελφοί μας.
Στο ΠΣΕ κάναν ότι μπορούσαν να τον υποσκελίσουν. Αλλά κάποιες προσωπικότητες δεν υποσκιάζονται. Οπότε έκαναν την πάπια. Σου λέει θα γεράσει. Που έδωσε τόσα στις κινήσεις αυτές. Από εκεί να καταλάβεις.
Και επέμενε για Οικουμενική Σύνοδο. Πίστευε βαθιά.
Γι’ αυτό, έχουν μεγάλη σημασία και τα πρόσωπα. Βλέπετε την κατάντια που επικρατεί. Ποιοί μας εκπροσωπούν και τι είδους ιεραποστολή κάνουν. Μόνο υποχωρήσεις και καταπάτηση των κανόνων. Αναρωτιέσαι αν πιστεύουν μερικές φορές.
Όπου και να το πιάσεις λερώνεσαι αδελφέ μου.
Οι πιο παλιοί που τα έζησαν από κοντά αναφέρουν και άλλα, που δεν επιτρέπεται να γράψουμε, και συνέβαιναν δυστυχώς σε εκείνα τα συνέδρια…
Ας μην τα θυμόμαστε.
Αλλά από αυτά βγήκαν τα κοινά κείμενα με τις αιρετικές δοξασίες. Όχι από τον οσιακό βίο και την προσευχή.

Ανώνυμος είπε...

2. Και όταν λες δεν υπάρχει Σύνοδος που να καταδικάζει συλλήβδην τον οικουμενισμό, σε αυτό αναφέρεσαι. Στο οτι παραμένουμε σε κοινωνία. Και κάνουμε οικονομία.
Γιατί στη Σύνοδο που θα συγκληθεί κάποια στιγμή, και θα υπάρξουν αποφάσεις για τις αιρέσεις, όπως τα διδάσκουν οι μεγάλοι αυτοί Άγιοι που ανέφεραν όλοι οι σχολιαστές, τότε αλλάζει η ιστορία. Υπάρχουν οι συνέπειες, οι καταδίκες κλπ. Δε χωράει οικονομία.
Ως πιστοί ας νηστέψουμε, ας μετανοήσουμε εσωτερικά, που μόνο Χριστιανοί δεν είμαστε, και με προσευχή να ζητήσουμε από το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει τον ορθό δρόμο, και ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες.
Η ευθύνη μας είναι ο δρόμος της μετανοίας και της ταπείνωσης. Έρχεται η Χάρις του Θεού και τα σκεπάζει όλα.
Ο Άγιος Ιουστίνος, εκτός του ότι ονομάζει παναίρεση τον οικουμενισμό, με τέτοια σαφήνεια, λέει και κάτι άλλο.
Ότι τα προβλήματα λύνονται όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεάνθρωπο. Ενχριστωθεί! Έτσι μιλάει το Άγιο Πνεύμα.
Αυτό να έχουμε στόχο και τα άλλα θα καταργηθούν από μόνα τους.
Και θα αναδειχθούν τα κατάλληλα πρόσωπα. Μακάρι να ενωθούμε. Εν Χριστώ. Με το βάπτισμα. Όλοι οι άνθρωποι. Αυτή είναι η θεολογία.
Δεν είναι σωστό το ψέμα και η κοροϊδία.
Αγάπη αληθινή, εκ Θεού.