Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

«Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» - Αθανάσιος Κοτταδάκης

«Η  ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ  ΤΗΣ  ΜΕΓΑΛΗΣ  ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ  ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ»*

ΑΘ.  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Αγαπητέ κ. Κωστόπουλε
     
     Σας ευχαριστώ που διακινδυνεύσατε ανάρτηση γραπτού ενός … οικουμενιστή ! Ευχαριστώ και όσους ανάρτησαν τα 81 σχόλια-ανώνυμα έστω-. Επιτρέψτε μου μετά από κάποιες επισημάνσεις για τα αρνητικά, να θέσω στη διάθεσή σας κείμενο με την ανωτέρω επιγραφή, πιο προωθημένα … οικουμενιστικό !

1.  Φοιτητής της Θεολογίας-!953/57-κατηχώ, καθηγητής, διδάσκω σε σχολεία, συνάμα, με ευλογία τριών αλληλοδιάδοχα Μητροπολιτών-Μυτιλήνης Ιάκωβος Κλεόμβροτος, Ύδρας, Σπετσών… Ιερόθεος Τσαντίλης, Πειραιώς Καλλίνικος Καρούσος-ανεβαίνω στον άμβωνα. Γράφω σαράντα παρά μία βιογραφικές δοκιμές «μορφών αγωνιστικής αγιότητας της Εκκλησίας των χρόνων μας», ανάμεσά τους, Άγιος Νικόλαος Πλανάς, Φιλόθεος Ζερβάκος, Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης, Αθανάσιος  Χαμακιώτης … Εκδίδω σε νεοελληνικό λόγο Μ. Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Ιωάννη το Χρυσόστομο … Έχω στο γραφείο και στην καρδιά τον Πορφύριο, νέο άγιο… Και, ω του θαύματος, … οικουμενιστής ! Καθόλου πρωτότυπο, πρόλαβαν άλλοι. Με στάμπαραν «θεομάχο και αγιομάχο», προσέξτε, «ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», αφ’ ης με προσφωνούσαν «τη ιδία χειρί»-ιδιόγραφα, με μελάνι-«πολυτίμητο αδελφό», ή «ελλογιμώτατο και πεφιλημένο αδελφό» ! Λίγη σύνεση, δεν ξέρω αν λίγη ντροπή, πάντως λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει !  
2. Απορώ πώς, χριστιανοί ορθόδοξοι δεν ανέχονται άλλο λόγο ! Γράφεις «εν αφελότητι καρδίας νηπίου του Θεού», κι ανοίγουν … index librorum prohibitorum-πίνακα απαγορευμένων βιβλίων. Μικρό-σκοπούν, εντοπίζουν … κακοδοξία, σφραγίζουν, ρίχνουν στην πυρά. Ως «πούρα» ορθόδοξοι αυτοί, είναι αλάθητοι, σαν άλλοι πάπες ! Τι απόνοια, Θεέ μου !
3. Τα «παρεπόμενα», ήταν ξεκάθαρα. Αλλά ! Προσπέρασαν το 1ο, αυτοί, βλέπετε, είναι πάνω από τις Παν-ορθόδοξες Συνόδους, ευδιάκριτο σαν ποιον ! Το αυτό και τα, 2ο – 4ο, και ιδιαίτερα τα 5ο, και 6ο, που λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι βλέπετε οι τέλειοι χριστιανοί αυτοί, διό και στο 7ο, δεν τους είπε τίποτα που η Χριστιανοσύνη είναι πια τελευταίο χαρτί στην ιστορία, όχι πρώτο όπως παλιά. Η Ορθοδοξία γι αυτούς δεν είναι η Εκκλησία, είναι η ανατολική της περιχαράκωση !
Όλοι οι έξω από αυτήν έχουν διαγραφεί από το Χριστό ! Στο 8ο, βρήκαν έξοδο διαφυγής στο να ειρωνευτούν το ρώσο εμιγκρέ, αλλά, δεν τόλμησαν να πουν λέξη για τις κρυστάλλινα ορθόδοξες προϋποθέσεις του. Στο 9ο, ούτε που πρόσεξαν την αδελφική τρυφερότητα κορυφαίων αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, και αυτού του Μ. Αθανασίου στον Ωριγένη, πολύ περισσότερο την κατάθεση των Πανεπιστημιακών Καθηγητών. Προτιμούν, φαίνεται, το του εκκλησιαστικού ιστορικού: «Επειδή δε οι φιλολοίδωροι τους πολλούς συνήρπασαν, ως βλασφήμω μη προσέχειν τω Ωριγένη, μικρά διελθείν περί τούτων ουκ άκαιρον ηγούμαι. Οι ευτελείς και αφ’ εαυτών μη δυνάμενοι φαίνεσθαι, εκ του ψέγειν τους εαυτών κρείττονας δείκνυσθαι βούλονται. Τέλος στο 10ο, δεν αναρωτήθηκαν, ποια σχέση έχει ο αντί-δυτικός αφοριστικός διονυσιασμός τους με το Χριστό που, έπλυνε τα πόδια και του προδότη του, συγχώρεσε τον αρνητή μαθητή του… και, όντας πάνω στο Σταυρό παρακάλεσε τον Πατέρα να συγχωρέσει και τους σταυρωτές του… ! Τα έβαλαν τώρα με το Ντοστογιέφσκυ, αλλά δεν είπαν τίποτα για την «ταμπακιέρα» ! Ότι, δηλαδή: Ο Χριστός απαντάει με ένα φιλί σε όποιον κάθε εποχή θέλει να τον κάψει ! Ο Χριστός σηκώνει Σταυρό, και αυτόν των αθλιοτήτων όλων των δικών του, όχι σταυρικά υποκατάστατα ή βυζαντινές γραφικότητες ! Και, η Αλήθεια Του, η πίστη, δεν είναι μια γυμναστική του νου, κοινώς ιδεολογία, είναι άθλημα σάρκωσης στη ζωή του χριστιανού της αγάπης του Θεού από την αγάπη του όποιου ανθρώπου ! «Εν ταύταις ταις δυσίν εντολαίς, άπας ο νόμος και οι προφήται κρέμανται» !  
4.  Όντως, «γέρασα και μυαλό δεν έβαλα» ! Συγχωρέστε με που δεν συμφιλιώνομαι με την προκατάληψη, τη φοβία, τη θολούρα … Ξέρω να διαβάζω Πατέρες της Εκκλησίας, όχι μόνο τους παλιούς και μεγάλους… Και πάλι, «Ειρήνη ημίν» και υμίν, ορθόδοξοι αδελφοί. Αναστάσιμος ο χαιρετισμός του Χριστού. Η Ορθοδοξία είναι «η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία». Πλην, μην ξεχνάτε ούτε λεπτό, σε «πορεία εις τα έθνη»-Παύλος-Σταυρικά Οικουμενική ! Και. «Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία, μηδέ δειλιάτω» ! Η Ορθοδοξία, δεν υποτάχτηκε στη Δύση, ούτε όταν ήταν με το μαχαίρι στο λαιμό, ούτε στα τετρακόσια χρόνια της φρικτής δουλείας, και θα υποταχτεί τώρα;
********
     Προσκυνητής στην περίφημη Βασιλική του Αγίου Μάρκου-Βενετία-θαύμαζα την αποτύπωση της ευσέβειας στην εκπληκτική ψηφιδωτή αγιογραφία βυζαντινού καλλιτέχνη που καλύπτει όλο το ναό. Όταν, κάποιοι προχώρησαν διακριτικά στο μπρος αριστερά εσωτερικό παρεκκλήσι, όπου έφτασε ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας κρατώντας ευλαβικά το Άγιο Ποτήρι με τον αιώνια Ερχόμενο σε καρδιές που «ανοίγουν τη θύρα στο χτύπημά του». Έκανα ορθόδοξα το σημείο του Σταυρού, και η σκέψη πέταξε στους τρεις Σταυρούς που έχω στο σπίτι μου, τον Ορθόδοξο, με τη βυζαντινή αποτύπωση της Σταύρωσης, το Ρωμαιοκαθολικό, με το Χριστό ολόσωμο σε στάση «τετέλεσται», και έναν όμοιό του σε υπαίθριο προσκυνητάρι, που τον λογαριάζω για Προτεσταντικό, γιατί μου τον έφεραν από χώρα αντίστοιχου δόγματος. Αυτοί οι Σταυροί μου θυμίζουν καθημερινά το τριχοτομημένο «Σώμα του Χριστού των αιώνων», το νέο μαρτύριο της Αγάπης του, αυτό που προκάλεσαν με «κοινή ενοχή»-κατά Π. Ευδοκίμοφ-ατυχείς χειρισμοί δικών του ηγετικών προσώπων, και συνεχίζεται κοντά χίλια χρόνια, «χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή»…
     Ο κρεμάμενος στους τρεις Σταυρούς είναι το ίδιο Πρόσωπο, το Δεύτερο της Αγίας Τριάδος, «Χριστός ο αληθινός Θεός ημών», που ως άνθρωπος επιτέλεσε στο Γολγοθά «το πιο μεγάλο γεγονός», το μέγα θαύμα, αποκάλυψε την άβυσσο της Αγάπης του Θεού. Οι όποιες πολιτισμικές ζωγραφικές εκδοχές της Σταύρωσης, είναι σταλαματιές προσδιορισμού του αβυσσαλέου μυστηρίου του Προσώπου του σε χαώδη απόσταση από την ουσία του ! Εικονίζουν τη μικροψυχία των δικών του, την αδυναμία τους να ανοιχτούν στην Αγάπη, τον πυρήνα της Αλήθειας του. Και τούτο, παρά το λεγόμενο  «αποφατισμό της γνώσης», που θέλει την Αλήθεια πέρα από λογικές, λεκτικές ή άλλες οριοθετήσεις, και παρά το ρητό «μη γένοιτο» του Παύλου στο αμείλικτο ερώτημα, «μεμέρισται ο Χριστός;».(1)
     Δεν ξέρω αν υπάρχει προσευχή που ν’ αρχίζει: «Ορθόδοξε Χριστέ, Ρωμαιοκαθολικέ, Προτεστάντη» ! Ξέρω ότι έχω προσευχηθεί και στους τρεις Σταυρούς. Δεν ξέρω, αν έτσι αναιρώ για λίγο την τριχοτομημένη πραγματικότητα ή αν τη διεμβολίζω … Ξέρω ότι ζω σε όνειρο, σε γοητευτικό «νόστο», ότι δραπετεύω στην ατμόσφαιρα της αδιαίρετης, «Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Τότε που οι ηγέτες της δε λογάριαζαν τη διαφορά ως αμάρτημα, ούτε την εξωθούσαν σε αναίρεση της παρακλητικής προσδοκίας του Χριστού, «ίνα πάντες εν ώσιν» ! Και όχι μόνο, αλλά παραχωρούσαν την τιμή της Λειτουργικής Ευχαριστίας στο διαφωνούντα αδελφό, και τον προέπεμπαν με ασπασμό αγάπης, «πάσης της Εκκλησίας ειρήνην εχόντων, των τηρούντων και μη τηρούντων» ! Διαφορά στο θέμα του χρόνου εορτασμού του Πάσχα Πάπα της Ρώμης Ανίκητου και Επίσκοπου Σμύρνης Πολύκαρπου, Μαρτύρων της Εκκλησίας αμφοτέρων !
     Όνειρο χαμένο αιώνες τώρα αυτό … Όνειρο που τελειώνει γρήγορα το δικό μου ! Ο Σταυρός του δωματίου επιβάλλει νόστο από το «νόστο» ... Ζούμε στην εποχή της αντιστροφής της μεγάλης αντιστροφής του Χριστού ! Στην εποχή που, η απαίτηση των δυο Ζεβεδαίων και η αγανάκτηση «των δέκα … περί Ιωάννου και Ιακώβου», είναι το «βασικό ένστικτο» πορείας στην Εκκλησίας ! Ενώ το αυστηρό: «Ουκ οίδατε τι αιτείσθε» του Χριστού στους δυο, και ακόλουθα σε όλους, το πήρε ο άνεμος, πήγε χαμένο ! Η Εκκλησιαστική Ηγεσία Δύσης θετικά-και Ανατολής αρνητικά;-υπέκυψε στον πειρασμό, προτίμησε την παλιά συνταγή: «Οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών, και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών»(2). Λες και δεν ξεκαθάρισε ο Χριστός ότι: «Ουχ ούτως έσται εν υμίν» ! Ή δεν προσδιόρισε: «Ος αν θέλει μέγας γενέσθαι εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλει εν υμίν είναι πρώτος, έσται πάντων δούλος». Το πιο σπουδαίο, λες και δε σφράγισε με την αιμάτινη αυτό-προσφορά του, «λύτρον αντί πολλών», ότι στη δική του ιστορία-κοινωνία-Εκκλησία πρώτος είναι το θύμα !
     Δέκα αιώνες τώρα το «βασικό ένστικτο», αναιρεί το πυρηνικό κέντρο ζωής της Εκκλησίας, την Αλήθεια της μεταστοιχειούμενη σε Αγάπη. Οι ηγέτες της αρνούνται το πρωτείο της διακονίας, το «μανικό έρωτα» του Γολγοθά και του Σταυρού ! Προτιμούν τα σταυρικά υποκατάστατα. Κάποτε και τον εμπαιγμό τους: «Δούλος των δούλων του Θεού», και … εκφραστής του πιο μονοδιάστατου εξουσιαστικού υποδείγματος. Να παρακαλεί άραγε πάλι ο Χριστός: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι, τι ποιούσιν»; Ή μήπως αυτή η «αντιστροφή της μεγάλης αντιστροφής του» αγγίζει τα όρια της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος; Κι αν επαναλαμβάναμε «εβδομηκοντάκις επτά» της ημέρας την καρδιακή προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησε μας τους αμαρτωλούς», θα συγχωρούσε η Αγάπη του την «κοινή ενοχή» μας, χωρίς κάποιον άλλο βηματισμό από μέρους μας;
********
     Αφορμή για τις σκέψεις αυτές έδωσε, η συνάντηση Πάπα Ιωάννη Παύλου Β. και Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου-Ιούνιος 1995-και, κάποιες θεωρήσεις της στον Τύπο από έγκυρες υπογραφές, με κοινό γνώρισμα και στόχο να τελειώσει το όνειρο ! Να κλείσει η μετρημένων ωρών αίσθηση «νόστου» σε εποχή αδιαίρετης Εκκλησίας ! «Μάχαιρες δίστομες» σε ψυχές «αφελότητας καρδίας νηπίων του Θεού», που δεν πρόλαβαν να χαρούν το χειροκρότημά τους…  
     Αιώνες τώρα τα βήματα προσέγγισης ήταν από αρνητικά μέχρι μηδενικά, γιατί η Δύση εκμεταλλευόταν τον εξ Ανατολών μέγα κίνδυνο της Κωνσταντινούπολης και το συνακόλουθο αίτημα βοήθειας για να πετύχει την αποδοχή του πρωτείου εξουσίας του Πάπα. Όμως τα τελευταία εξήντα χρόνια έχουν γίνει μικρά βήματα, αλλά γενναία. Σαν κάτι να αλλάζει ! Σήμα κατατεθέν τα υψωμένα σε ανοιχτή αγκαλιά χέρια του λυγερόκορμου κατάλευκου Γέροντα της Ορθοδοξίας, μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, και η ανταπόκριση του τότε Πάπα Παύλου του Στ-Δεκαετία 1960 ! Δυναμική του, η κοινή προσευχή στα Ιεροσόλυμα: «Πάτερ ημών» ! Με το «ημών» να ηχεί ως, «των δούλων σου των αναξίων», των παιδιών της «κοινής ενοχής» για την αναίρεση της παρακλητικής προσδοκίας του Χριστού σου, «ίνα πάντες εν ώσιν». Ακολούθησε το 1965 η άρση των επονείδιστων λιβέλων του 1054 Ρώμης-Κωνσταντινούπολης. Το «τείχος του αίσχους» της έχθρας ράγισε, πλην ο «ογκόλιθος» του χωρισμού, έμεινε ….
     Δεν ξέρω πόσο κατανοούν οι Ρωμαιοκαθολικοί αδελφοί του Χριστού αυτή τη δυναμική. Σε πολλούς Ορθόδοξους ‘όμως ο Σταυρός της πέφτει βαρύς, τους βρίσκει ανέτοιμους να τον δεχτούν. Κρίνει όμως αν έχει απομείνει μέσα μας κάτι από ουσία Εκκλησίας, από Αγάπη. Κρίνει αν η Ορθοδοξία είναι η άγρυπνη συνείδηση της Αλήθειας της Εκκλησίας, ή απλώς η ανατολική της περιχαράκωση !
     Ανοίγοντας τη μεγάλη αγκαλιά του ο μακαριστός Αθηναγόρας, θέλησε να υπομνήσει προς κάθε κατεύθυνση στο όνομα της Ορθοδοξίας ότι, Εκκλησία θα πει Αγάπη χωρίς όρους και όρια, Αγάπη που τα αλλάζει όλα ! Ότι, είναι η ώρα, που Ορθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί, και οι άλλοι χριστιανοί οφείλουν να ανηφορίσουν στο Γολγοθά του λόγου του Παύλου: «Σε ένα πράγμα συγκεντρώνω την προσοχή μου: Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου, και κάνω ό, τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού δια Ιησού Χριστού»-Φιλιπ.3,13-14. Να δείξουν ότι από δω κι εμπρός επιθυμούν τουλάχιστον ατμόσφαιρα Αδελφοσύνης !
     Εξήντα χρόνια από τότε δοκιμάζεται, τι αντίκρισμα έχει αυτός ο πολύτιμος θησαυρός στη μια ή στην άλλη όχθη. Και το καίριο πρόβλημα είναι, αν υπάρχουν σε όλες τις όχθες μορφές με ταπείνωση, διορατικότητα, αγία διάκριση, πλησμονή αγάπης, ρωμαλεότητα στην απόφαση να υπερβούν «το βασικό ένστικτο», να παραμερίσουν τον ογκόλιθο της έχθρας, να ανατρέψουν την αντιστροφή της μεγάλης αντιστροφής του Χριστού, αρχίζοντας από την περίπτωσή τους !
********
     Αλλά ας έρθουμε στη συνάντηση των δυο Πρώτων Ρωμαιοκαθολικής Δύσης και Ορθόδοξης Ανατολής, και ας δούμε κάποια στιγμιότυπα και κάποια λειτουργικά «εφέ που έβγαλε η Τηλεόραση στον αέρα». Όπως, τον Πάπα να υποδέχεται τον Οικουμενικό Πατριάρχη, και τους δύο να ασπάζονται αλλήλους «φιλήματι αγίω». Εικόνες που αποτυπώνονται θετικά μέσα μας, καθώς η Τηλεόραση δεν μπορεί να δείξει τα ατυχή υποστρώματά τους. Κλείνει έτσι έξω τον πικρό σκεπτικισμό, και αφήνει να λειτουργήσει το όνειρο ! Τους έδειξε να συμβαδίζουν ο ένας πλάι στον άλλο, ως «ισότιμοι και ισόκυροι» αδελφοί του Χριστού, κατά το σχετικό Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που απονέμει στον Κωνσταντινουπόλεως ίσα πρεσβεία τιμής με το Ρώμης, «δια το είναι αυτόν Επίσκοπον Νέας Ρώμης». Τους έδειξε και στο γνωστό Παπικό εξώστη να διαμηνύουν στους πιστούς την ευλογία της Αγάπης του Θεού. Έδειξε όμως και το «Αμήν» των πιστών, δοσμένο σε ένα από καρδίας θερμό χειροκρότημα, εύγλωττο της προσδοκίας τους ! Και, όσοι παρακολούθησαν αυτά σε παγκόσμια μετάδοση, έκαναν μεγάλη χαρά, ένιωσαν να χαράζει η αυγή της αδελφοσύνης !
     Αλλά η Τηλεόραση «έβγαλε στον αέρα» και το πιο σημαντικό, την «ημιτελή Λειτουργία». Επεκτείνοντας την κοινή προσευχή στα Ιεροσόλυμα, Πάπας και Οικουμενικός Πατριάρχης προέστησαν ως τα μισά της Λειτουργίας και κάτι ! Ανοίχτηκαν σε μια Λειτουργική «ατέλεστη τελειότητα», ενδεικτική του ως πού μπορεί να ευλογήσει η Αγάπη του Θεού να φτάσουν κάποτε. Μεγάλο βήμα για την ώρα ! Από τις οργιαστικές αθλιότητες αθλίων του 1204 εις βάρος της Ορθοδοξίας, στην «ημιτελή Λειτουργία» !  «Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον» !   
     Το ημιτελές αυτό συλλείτουργο τελέστηκε παρά τον «ογκόλιθο», και σε μέρα συμβολική, 29 Ιουνίου, Πέτρου και Παύλου με Λειτουργό τον αιώνια Ερχόμενο ! Αφήνω στον καθένα να κρίνει τι δείχνει ο χαρακτηρισμός του από κάποιους επώνυμους κληρικούς,  «χολυγουντιανή θρησκευτική παράσταση», ή ο υποβιβασμός: «Ε, και τι έγινε; Πάπας και Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσαν μαζί τη Λειτουργία των Κατηχουμένων» ! Θαρρώ ότι, αν δούμε εδώ με ευρύτητα τις ορθόδοξες θεολογικές και εκκλησιολογικές προϋποθέσεις, το συγκεκριμένο συλλείτουργο θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με από κοινού τέλεση της Θείας Ευχαριστίας από τους δυο Πρώτους ! Και, τούτο θα αποτελούσε μια προωθημένη Λειτουργική στρατηγική Αγάπης από πλευράς Ορθοδοξίας. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα προκαλούσε τεκτονικό σεισμό αμφοτέρωθεν ! Και γι αυτό ακριβώς συνετά και διακριτικά αποφεύχθηκε. ===
     Γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Η ορθόδοξη Λειτουργική Ερμηνευτική θέλει στη Λειτουργία να ιερουργούμε-ζωντανεύουμε μυστικά και ζούμε άμεσα-την όλη ζωή του Χριστού. Στο πρώτο μέρος της, τη «Λειτουργία του Λόγου ή του Ευαγγελίου» ιερουργούμε τη ζωή του Χριστού από τη Γέννηση ως το κήρυγμα της Βασιλείας. Άρα, στο συγκεκριμένο συλλείτουργο, με τις ευχές των δύο Πρώτων και το λαό να, «επευφημεί λέγων το Αμήν»-Ιουστίνος-ο Χριστός ήρθε ανάμεσά μας, όπως τότε στους Εβραίους, και μας δίδαξε το ίδιο εκείνο Ευαγγέλιο. Αφού, λοιπόν, αυτό είναι το ορθόδοξο βιωματικό γεγονός, μπορεί ο καθένας να κρίνει πόσο σημαντικό είναι το συλλείτουργο των Δυο Πρώτων ως «τα μισά της Λειτουργίας», λαμβανομένου υπόψη ότι, το σημείο αιχμής του Ευαγγελίου της Βασιλείας είναι η Αγάπη χωρίς όρους και όρια ! Η Αγάπη με κεφαλαίο Α ως Σταυρός, και όχι ως υποκατάστατο σταυρικό-«Κύριε … ελέησόν με τον αμαρτωλόν»-ή συνακόλουθη γραφικότητα και τελειώσαμε ! Πράγμα το οποίο δεν παύει να ισχύει και τώρα που: «Είμαστε όλοι ενωμένοι γύρω από την ίδια Βίβλο, όσο είναι κλειστή. Μόλις όμως την ανοίγουμε, ακολουθούμε ο καθείς τις παραδόσεις μας, και καταλήγουμε σε διαφορετικές αναγνώσεις»-Π. Ευδοκίμοφ.
     Υπάρχει όμως κι εκείνο το, «και κάτι», ως τα μισά της Λειτουργίας και κάτι-που δεν είναι πιο λίγο σημαντικό, ούτε μπορούμε να το προσπεράσουμε, γιατί ανήκει στο δεύτερο μέρος της Λειτουργίας, τη «Λειτουργία της Ευχαριστίας», τουτέστιν το βίωμα της πορείας με το Χριστό στο Πάθος και την Ανάστασή Του. Πορεία που οι δυο Πρώτοι και ο λαός, ξεκινούν ως «οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες», και, φτάνουν να απαγγέλλουν στα Ελληνικά από κοινού το Σύμβολο της Πίστεως απαραχάρακτο. Όπως γράφτηκε και ψηφίστηκε στις Οικουμενικές Συνόδους Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, όπως το ομολογεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, δηλαδή, χωρίς το περιλάλητο Filioque-«και εκ του Υιού» ! Και, ανταλλάσσουν αδελφικό ασπασμό αγάπης. Τολμώ να διατυπώσω την άποψη ότι: Εκείνη τη στιγμή, ήτοι, στη συγκεκριμένη Λειτουργία, καλύφτηκε το θέμα της ενότητας της πίστεως, που είναι η θεμελιώδης θεολογική προϋπόθεση λειτουργικής κοινωνίας ! Αφού, όλα τα άλλα συστατικά του «Ογκόλιθου της έχθρας»-Πρωτείο, Αλάθητο, Κοσμική Εξουσία-είναι για την Ορθοδοξία de facto  ανύπαρκτα, ως άγνωστα στην Ενωμένη Εκκλησία των εννιά πρώτων αιώνων, των επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων ! Ο Οικουμενικός Πατριάρχης όμως ενεργώντας με τη δέουσα σύνεση και αγία διάκριση αποσύρθηκε στη διακεκριμένη θέση του, δεν έμεινε να τελέσουν μαζί το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας !
     Και το ερώτημα είναι: Η ομολογία της πίστης της αδιαίρετης, «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» εις επήκοον όλων, δεν είναι αρκετή να οδηγήσει στην Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος; Γιατί φυσικά δεν έχουν πέραση τα ευρηματικά: «Ο Πάπας δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, αφού απάγγειλε το «Πιστεύω» στα Ελληνικά, όπου το «Filioque» δεν υπάρχει ! Με τέτοια επινοήματα δε γυρίζει πίσω αυτό που άκουσε όλος ο κόσμος, την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως απαραχάρακτου ! Άλλωστε, ο Πάπας όταν συνέχισε μόνος του, δεν το επανέλαβε στα Λατινικά με το Filioque, θεώρησε δεδομένη την απαγγελία του στα Ελληνικά, θεωρητικά και συνεκδοχικά την ομολογία της πίστης της αδιαίρετης Εκκλησίας, και προχώρησε μόνος στην τέλεση του Μεγάλου Μυστήριου.
     Έτσι όμως φάνηκε ότι, για τους Δυο Πρώτους δεν άρκεσε η ενότητα της πίστης να οδηγήσει στην Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Και δεν άρκεσε, γιατί διέκριναν ότι δεν είχε στρωθεί το χαλί της χωρίς όρους και όρια Αγάπης για να περάσει. Φάνηκε έτσι ότι, «η επιθυμία-απαίτηση των δυο Ζεβεδαίων και η αγανάκτηση των δέκα περί Ιωάννου και Ιακώβου» είναι πιο δυνατή ! Τελικά ότι, στην ανθρώπινη, «πολύ ανθρώπινη» περιοχή και της Εκκλησίας, η ανατροπή της αντιστροφής της μεγάλης αντιστροφής του Χριστού είναι, δεν ξέρω αν πιο δυνατή, πάντως πιο ελκυστική, από την Αγάπη που «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, ουδέποτε εκπίπτει» ! Και, που φτάνει να θέλει να γίνει και «ανάθεμα αυτός εγώ από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, οίτινες εισίν Ισραηλίται»-Ρωμ.9,3. Ήγουν, χωρίς την οποία, «ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων», ως θα έλεγε ο Δημοσθένης !   
*******
     Με άλλα λόγια, αυτός είναι «ο γόρδιος δεσμός», όλα τα άλλα, όπως θα έλεγε ένας μαρξιστής, είναι το «εποικοδόμημα», κοινώς το παραγέμισμα. Αυτόν οφείλουμε να λύσουμε ή να κόψουμε σήμερα, αντιλαμβανόμενοι πια ότι αυτός ως «βασικό ένστικτο» μας γυρίζει πίσω, και δε βγάζει πουθενά. Ο 21ος αιώνας έχει εισβάλει ορμητικά με κοσμογονικές αλλαγές. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με την Εκκλησία γυμνή από τη λαμπρή, πλην, αιμάτινη πορφύρα της πίστης που μεταστοιχειώνεται σε Αγάπη. Τελεία και παύλα. Επείγει να ανοιχτούμε σε  ατμόσφαιρα αδελφοσύνης σαν εκείνη της αδιαίρετης Εκκλησίας, σαν εκείνη των Πάπα Ανίκητου και Επίσκοπου Σμύρνης Πολύκαρπου, Μαρτύρων της Εκκλησίας αμφοτέρων !
     Όσο κι αν σε μέρος του Ελλαδικού εκκλησιαστικού χώρου κυριαρχεί ο μανιχαϊσμός του, «η Ανατολή το φως, η Δύση το σκότος», όσο αν διαχέονται κι απλώνονται νέφη θολά και φοβικά θεωρώντας τα τοιαύτα σχεδόν αιρετικά, αυτό το συλλείτουργο «ως τα μισά της Λειτουργίας και κάτι», που τελέστηκε υπάρχοντος του «ογκόλιθου»-Πρωτείο, Αλάθητο, Κοσμική Εξουσία, ανύπαρκτα ουσιαστικά και τυπικά για την Ορθοδοξία ως άγνωστα στην ενωμένη Εκκλησία-είναι μια προωθημένη ορθόδοξη λειτουργική στρατηγική Αγάπης. Άλλωστε οι μέχρι τώρα συναντήσεις Οικουμενικού Πατριάρχη ή άλλων Ορθόδοξων Εκκλησιαστικών ηγετών με τον Πάπα, γίνονται ως συναντήσεις αδελφών Επισκόπων της Εκκλησίας με τον primum inter pares, τίποτε παραπάνω, όσα αξιώματα ή τίτλους κι αν έχει αποδώσει στον εαυτό του !
     Και ήταν, βέβαια, άκομψο, όχι όμως πρωτότυπο-«έρις της περιβολής»-που ο Πάπας διάλεξε αυτή τη μέρα για να επιδώσει το «παλλίον»-ωμοφόριο-σε τρεις Επισκόπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, συστήνοντας έμμεσα πλην ευδιάκριτα εαυτόν ως υπέρ-επίσκοπο και πηγή της επισκοπικής εξουσίας. Είναι de facto φυσικό και δεκτό αυτό όπου το έχει επιβάλλει. Εμείς ο Ορθόδοξοι, τι είχαμε, τι χάσαμε ! Κι ας μην πούμε ότι το «παλλίον» στην Ελλαδική Εκκλησία … απονέμει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού χωρίς τη γνωστή «Διαβεβαίωση» ενώπιον του, κανένας Επίσκοπος δεν μπορεί να ασκήσει καθήκοντα στη Μητρόπολη που του κληρώθηκε Συνοδικά ! Ας επιμείνουμε όμως ότι, οφείλουμε να καταλάβουμε πως τα αξιώματα στην Εκκλησία δεν είναι θεσμοί εξουσιαστικοί, αλλά δίαυλοι και δυνατότητες σταυρικής διακονίας-«ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων»-και μόνο από τούτο δικαιώνονται.
     Τώρα, επειδή τα πράγματα δεν ξαναγυρίζουν στην εποχή της αδιαίρετης Εκκλησίας, μάλιστα, στην υπέρ-απλουστευτική εκδοχή που παίρνει υποσυνείδητα στην ψυχή πολλών, τα σημερινά δεδομένα και αυτά των ερχόμενων χρόνων ωθούν σε ένα ρεαλισμό, αν δεν τον επιβάλλουν ως κατεπείγοντα. Οι αιώνες που κύλησαν άφησαν, βέβαια, πίσω τους πικρές γεύσεις, αλλά ο χρόνος κοντεύει να τις σβήσει. Το άσχημο είναι ότι παγίωσαν και καταστάσεις που δεν αλλάζουν. Επομένως δεν ωφελούν οι περιχαρακώσεις, και πιο πολύ τα ατυχή πυροτεχνήματα τύπου, «αιρετικοί παπικοί», «λατίνοι», «θεολογικόν έκτρωμα του Βατικανού» και άλλα. Η Ορθοδοξία ή είναι απλώς η Ανατολική περιχαράκωση της Εκκλησίας, ή είναι-και είναι-όντως η ζωντανή συνείδησή της, οπότε οφείλει να ακολουθεί άφοβα και αδιάκοπα μια στρατηγική σταυρικής αγάπης !
     Έτσι, εδώ μπορεί να αποτελέσει οδηγό εκείνο το «επάναγκες»(4) που βρίσκουμε στη Σύνοδο των Αποστόλων. Μπορούμε να θεωρήσουμε τον «ογκόλιθο» ως το «επάναγκες» για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ! Ως το άθραυστο κέλυφός της, που όπως στη χελώνα, αν της το αφαιρέσεις, τη σκοτώνεις. Και να ήθελε ο Πάπας, δεν μπορεί να το βγάλει από τη μέση. Αιώνες τώρα έγινε βίωμα στη Δύση, και ίσως δεν αντέχουν οι εκεί πιστοί να φανταστούν τον Αρχηγό της Εκκλησίας τους, να λέει: «Αυτά που σας έλεγα ως τώρα, ξεχάστε τα» ! Συνεπώς ως «επάναγκες» χάρισμά του, και χάρισμά τους, και ο «ογκόλιθος», και το «παλλίον» και κάθε τι που κρίνουν ότι χωράει σ’ αυτό, αν πιστεύουν ότι αυτά κατεβάζουν θεία Χάρη και Αγάπη στο χώρο τους, πράγμα που είναι το καίριο !
     Από κει και πέρα, στην όλη Εκκλησία ο Πάπας, Επίσκοπος αδελφός αγαπητός, primus inter pares κατά την αρχαία εκκλησιαστική τάξη. Ανώτατη εξουσία στην  Εκκλησία μόνο η Οικουμενική Σύνοδος, και ο .λαός του Θεού η άγρυπνη συνείδηση της Αλήθειας της. Συνισταμένη της Πίστης, το απαραχάρακτο Σύμβολο Νικαίας- Κωνσταντινουπόλεως και οι επτά άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι. Τα μετά ταύτα, εντάσσονται στο «επάναγκες», την αγαπητική ετερότητα κάθε Εκκλησίας, ένα ιδίωμα «κατ’ οικονομίαν» σεβαστό εκεί που φτάσαμε, πλην μη επιβαλλόμενο στους άλλους, εναρμονιζόμενο όμως δυναμικά με την Αλήθεια της Ενωμένης αρχαίας Εκκλησίας. Όλα αυτά πατούν στο καλά στρωμένο χαλί της Αγάπης, που «πάντα στέγει», και τις τραγικές αδυναμίες μας, αυτές που κατάντησαν στα μάτια του κόσμου την Εκκλησία «πουκάμισο αδειανό», από τα, «βαρύτερα το νόμου, την κρίσιν και το έλεος», γεμάτο με «τον άνηθο, το κύμινο, και το δυόσμο» !
     Ας μην ξεχνάμε ότι, οι Οικουμενικές Σύνοδοι αντιμετώπισαν και έλυσαν σοβαρά ζητήματα ευκαιριακά. Έκλεισαν τρύπες ή θεράπευσαν πληγές που άνοιξαν χριστιανοί, οι οποίοι έβαζαν τον ανθρώπινο λόγο πάνω από το θείο, αλλά, δεν εγκλώβισαν την άβυσσο της Αλήθειας του Θεού σε κάποιες λέξεις. Ήγουν, αν δεν παρεμβάλλονταν οι αιρετικοί, δε θα υπήρχε η ανάγκη τους. Στο θέμα αυτό μοιάζουμε με τα παιδιά, που φαντάζονται πως μεταφέρουν με τη χούφτα τους τον ωκεανό σε μια γουβίτσα-Αυγουστίνος. Οι Μάρτυρες ομολογούσαν την πίστη τους με δυο μόνο λέξεις: «Είμαι Χριστιανός». Και ήταν υπέρ-αρκετό. Και η Εκκλησία δεν είπε ποτέ ότι κατέχει όλη την Αλήθεια για το Θεό, αλλά όση Αλήθεια της αποκάλυψε και της παραχώρησε ο Θεός ως επαρκές όλο της για τη σωτηρία !! Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: «Ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε, ότι Ιησούς εστίν ο Χριστός, ο Υιός του Θεού» και ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν αυτώ… Έστι και άλλα πολλά, άτινα εάν γράφηται καθ’ εν, ουδ’ αυτόν τον κόσμον χωρήσειν τα γραφόμενα βιβλία»(5)
     Αν δεν είχαν παρεμβληθεί οι τρύπες ή οι πληγές των αιρετικών στην υπόθεση του Θεού, θα ακουγόταν ο παφλασμός του ωκεανού της Αγάπης του, σαν «ήχος ως υδάτων, υδάτων πολλών»(6). Ακριβώς αυτό καλείται να περάσει η Εκκλησία, και πιο ειδικά η Ορθοδοξία ως αίτημα στο Χριστό και συνάμα ως σταυρική πορεία της στον 21ο αιώνα. Αφήνοντας στο πλάι όσους επιλέγουν, τους φανφαρονισμούς, τη δονκιχωτική σκιαμαχία, τις αφελείς αντί-αιρετικές κορώνες, και σταμπάρουν όλους τους άλλους «οικουμενιστές», «νεοεποχίτες», και άλλα τινά … λίαν εύηχα και … λίαν ευγενή ! Επί τέλους ! Με μια πίστη, όχι στεγνή θεωρία, απλή γυμναστική του νου ή ιδεολογία, αλλά μεταστοιχειωμένη ουσιαστικά σε ζωής Αγάπης του Θεού και από την αγάπη του όποιου ανθρώπου, «δι’ ον Χριστός απέθανεν», και, κατά τη δίδυμη εντολή Του, στην οποία, «άπας ο νόμος και οι προφήται κρέμανται», μόνο με μια τέτοια στάση ζωής μπορεί να γίνει η καίρια διαφορά !
******
     «Ορθόδοξοι, Καθολικοί, και Προτεστάντες, αν πορευθούν το δρόμο της αγιότητας ίσαμε το τέρμα του που είναι ο Χριστός, μπορούν να ξαναβρούν τους εαυτούς των  ως ζώσες εικόνες, συγκεντρωμένες στο Ναό του Θεού, που η Ωραία Πύλη του ανοίγεται στην άβυσσο του Πατρός, κλείνει το βιβλίο του ο … εμιγκρέ ορθόδοξος ρώσος θεολόγος Π. Ευδοκίμοφ-«Ορθοδοξία», σ. 466. Επείγει να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Επείγει να κάνουμε ατυχές παρελθόν το «βασικό ένστικτο», να ανατρέψουμε την αντιστροφή της μεγάλης αντιστροφής του Χριστού. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», για τη Δύση πρώτα-«ο τρώσας και ιάσεται», αλλά και για την Ανατολή ! Η Αγάπη μπορεί να ξεκινήσει και την ενδέκατη, ακόμη και τη δωδέκατη ώρα, και να ευλογηθεί από το Χριστό !   
--------------------------------------------
  1. 1Κορ.1,13
  2. Μαρκ.10,42 κε
  3. Αισχύλου Προμηθεύς στ. 1025 κε
  4. Πραξ.15,28
  5. Ιωαν.20,31 και 21,25
  6. Αποκ.1,15   
  7. 1Κορ.8,10   


*«ΣΥΝΑΞΗ» τ. 57, Ιαν.-Μαρτ. 1996

71 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μακροσκελές το κείμενο απάντηση. Μας προσφέρει την λύση της επανένωσης με την Λειτουργική πράξη. Πολλοί θα την πουν ανέφικτη. Νομίζω ότι αυτή εκφράζει την εκκλησιαστική διαχρονική χριστιανική παράδοση. Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να γράψουν όλα όσα λέει η θεολογική τους εμπειρία και η καρδιά τους.
π. Ιωάννης

Ανώνυμος είπε...

Την ίδια απάντηση δίνει και ο άγιος Νεκτάριος «Ο μη κατ΄ επίγνωσιν ζηλωτής είναι άνθρωπος ολέθριος». Γέμισε η Εκκλησία η Ορθόδοξη από ζηλωτές του γλυκού νερού που προξενούν κακό.

Ανώνυμος είπε...

Ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ έγραφε «η αναφορά εις την Παράδοσιν δεν αποτελεί ιστορική έρευναν. Η Παράδοσις δεν περιορίζεται εις εκκλησιαστικήν αρχαιολογίαν…Η παράδοσις είναι η μαρτυρία του Πνεύματος, η αδιάκοπος αποκάλυψις, το κήρυγμα και ο ευαγγελισμός του Πνεύματος».
Πολλοί αδελφοί σήμερα ζουν στο χθες χωρίς να τολμήσουν να συνεχίσουν το σήμερα.
Οι τολμηροί είναι λίγοι και απολαμβάνουν τα αδελφικά χριστιανικά μαχαιρώματα των «οικουμενιστών» ή των «γερασμένων». Αυτός που δεν μπορεί να διατυπώσει αντίλογο μένει στα «κοσμητικά» επίθετα.
Βασίλης Αδαμαντίδης

Ανώνυμος είπε...

Προσευχή θερμή οι τρείς σταυροί κ. Κοτταδάκηνα γίνουν «ἵνα ὦσιν ἕν»,

Ανώνυμος είπε...

"«1) Ζητούμε ευλαβώς από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας μας να ξεκαθαρίση το ζήτημα των διαλόγων με τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες, καθώς και με τους λεγομένους αγγλικανούς. Η σιωπή η οι αοριστολογίες προκαλούν ερωτήματα και σκανδαλισμό και σε μας και στον λαό μας".
Απόσπασμα απ το πρόσφατο ψήφισμα των ιερέων της μητροπόλεως Κονίτσης.
Ακούτε κε Κοτταδάκη; Για αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες μιλάει.

Ανώνυμος είπε...

Αναφορικά με το θέμα των διαλόγων στο οποίο αναφέρθηκε ο κ.Κοτταδάκης σε προηγούμενο κείμενό του θα πρέπει να πούμε ότι αυτός δεν πρέπει να διεξάγεται χωρίς όρους και προυποθέσεις.
Ένας απ αυτούς είναι και η κατάργηση της ασκούσης αθέμιτο προσηλυτισμό ουνίας για την οποία όμως ο κ.Κοτταδάκης και οι ομόφρονές του τηρούν αιδήμονα σιγή.
Επίσης καλό θα είναι να στοχασθούν πάνω στα όσα ουσιωδέστατα επισήμανε ο μακαριστός καθηγητής Κωνσταντίνος Μουρατίδης αναφορικά με τους διαλόγους και τα οποία έχουν ως εξής:
" «Ὁ παρὼν θεολογικὸς διάλογος δὲν φαίνεται νὰ ὁδηγεῖ στὴν ποθητὴ ἑνότητα, ἀλλὰ στὴν "ἕνωση" τῶν "ἐκκλησιῶν". Οἱ προβλέψεις ὅσων ἔλεγαν ὅτι ἡ Ρώμη δὲν ἔχει διάθεση γιὰ διάλογο “ἐν τῇ ἀληθείᾳ”, ἀλλὰ μᾶς παραπλανᾶ καὶ στοχεύει σὲ ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα, ἐπαληθεύονται. Ἀντίθετα, ὅσοι ἀπὸ ἐνθουσιασμό, κακὸ ὑπολογισμὸ ἢ ἄλλα κίνητρα μᾶς ἔσυραν στὸ διάλογο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἡ ἐκκλησία βγαίνει τραυματισμένη, καὶ μᾶς διαβεβαίωναν γιὰ τὶς καλὲς προθέσεις τῶν παπικῶν, ἀστόχησαν».
Ὁ Μουρατίδης ἐπίσης ἔγραφε, ὅτι ὅσοι συμμετέχουν στὸ διάλογο πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι διὰ τῆς συμμετοχῆς των «καλοῦνται νὰ συγκαλύψουν... τὴν πλεκτάνην τοῦ Βατικανοῦ πρὸς ἐξαπάτησιν...τοῦ Λαοῦ διὰ τὸν δῆθεν θεολογικὸν διάλογον… Κατὰ τὸ Παπικὸν σχέδιον… οἱ Ὀρθόδοξοι βλέποντες αὐτὸν τὸν συνεχῆ συγχρωτισμὸν Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, τὴν συμπροσευχήν… θὰ περιέλθουν σὺν τῷ χρόνῳ καὶ βαθμιαίως εἰς πλήρη σύγχυσιν» (Μουρατίδη Κ., Ἡ ἀλήθεια διὰ τὸν «Θεολογικὸν» διάλογον, “Κοινωνία”, 1980, τ. 2ο, σελ. 145-146).
Τι έχει να πει επ αυτών ο κ.Κοτταδάκης;

Ανώνυμος είπε...

Μιλούν οι κληρικοί της Μητροπόλεως Κόνιτσας περί αιρετικών παπικών και ζητούν την διευκρίνιση της Συνόδου. Αυτή έχει δοθεί. Απλά αναμασούν τα ίδια για έμφαση.

Ανώνυμος είπε...

Προς 5:41: δε μιλούν μόνο οι κληρικοί της συγκεκριμένης μητρόπολης περί αιρετικών παπικών αλλά πολλοί κληρικοί, όλων των βαθμίδων, όπως είναι γνωστό σε όλους όσους περιηγούνται προσεκτικά στο διαδίκτυο και τις εκκλησιατικές αφεμερίδες και περιοδικά.
Δυστυχώς υπάρχει και μία θλιβερή μειοψηφία κληρικών που αποκαλούν τους αιρετικούς παπικούς "αδελφή Εκκλησία" μπήγοντας στιλέττο στην καρδιά της Ορθοδοξίας.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ζημία έχιυν επιφέρει μέχρι τώρα οι διάλογοι. Πρέπει να σταματήσουν πάραυτα.

Ανώνυμος είπε...

Καλο απογευμα σε ολους.
Ειναι ωραιον κ τελειον να αγαπα κανεις Τον Θεον απεριοριστως και τον πλησιον μεσα απο τα επιτρεπομενα ορια οπως φρονει ο αγιορειτης Νικοδημος.

Τα εργα της αγαπης ομως χωρις την αληθεια της πιστεως δεν εχουν ζωη και χωρις την Χαρη ειναι αδυνατον να σωσουν.ΑΥτη δε ενεργει δια της ταπεινωσεως συνδεδεμενης με τη μετανοια.
Συνεπωςεργα πιστεως και αγαπης χωρις Αληθεια και θεια Χαρη ειναι αδυνατον να ευωδοθουν.Ενα παραδειγμα οι Μονοφυσιτες ειναι καταδικασμενοι απο την Δ` Οικ Συνοδο,Υπαρχει ομως διακοινωνια εν τοις Μυστηριοις με αυτους.Κανενα ψεμα ομως δεν μπορει να σταθει μεσα στην αληθεια.Ιωαν 7-44.
Δεν ειναι μονον η αγαπη που κανει υπαρκτη την ενοτητα στην Μια ,Αγια,Καθολικη και Αποστολικη εκκλησια.Αλοιμονο εαν η αγαπη ηταν ο κρικος ενοτητας και οχι η αγια πιστις μας εν αγιω πνευματι!αλλα εδω θιγεται με μια σειρα ενεργειων και υπογεγραμμενων κειμενων ,θιγεται η δυνατοτητα θεωσεως και σωτηριας και συγχωρηστε με σας παρακαλω πολυ!
Ειναι αδυνατον να βλεπομε τον Θεο εις το προσωπο του πα;πα .Θα θεωρηθουμε διαδοχοι των δυσσεβων και υλοφρονες θεομαχοι πα;πιστες οι οποιοι καλλιεργουν τη φιλια=(ως)ενωση.Το συνοδικο ομως μας εκπεμπει στη συνειδηση ως ο πομπος στο δεκτη...[[Βαρλααμ και Ακινδυνω και τοις ο π α δ ο ι ς και δ ι α δ ο χ ο ι ς αυτων,αναθεμα!]]
Το συνοδικο της Ορθοδοξιας επισης κηρυσσει ...ως οι Προφηται ειδον,οι Αποστολοι εδιδαξαν,η εκκλησια παρελαβεν,οι διδασκαλοι εδογματισαν,η Ο ι κ ο υ μ ε ν η συμπεφρονηκεν,η χ α ρ ι ς ελαμψεν,η αληθει α α π ο δ ε δ ε ι κ τ α ι(70 ετη αναζητουμε την αληθεια με τις φιλιες,τους ''διαλογους'' και τις συμπροσευχες και τα συλλειτουργα),το ψευδος απεληλαται,η σοφια επαρρησιασατο,Ο Χριστος εβραβευσεν,.....
Ουτω φρονουμεν.......
Ουτω λαλουμεν..............
Ουτω κηρυσσομεν.........Χριστον Τον Αληθινον Θεον ημων και τους -Αυτου Αγιους εν ,.......>
Λ ο γ ο ι ς τιμωντες,........
Εν σ υ γ γ ρ α φ α ι ς.........
Εν ν ο η μ α σ ι.....
Εμεις ομως δυστυχως καυχομαστε απο την αρχη του αιωνος τουτου του απαταιωνος οτι
Δ ι α ν ο ι ξ α μ ε ν ε α ς ο δ ο υ ς.......
Και γιναμε συνακολουθοι εκεινων και αφησαμε την Παραδοση και την διδασκαλια των αγιων αποστολων και την υποτυπωση των Αγιων Πατερων
1)

Ανώνυμος είπε...

2)διανοιξαμε νεας οδους λοιπον και ασχοληθηκαμε με το περιβαλλον,τα ανθρωπιστικα και κοινωνικα προβληματα,την ειρηνη των κρατων...ασχοληθηκαμε να βρεθουν λυσεις στην φτωχεια και στα ασχημα καιρικα φαινομενα.
Οσοι λοιπον θρησκευετε και εχετε διαβασει πατερικα κειμενα ολοι.Διαβασε κανεις ποτε κειμενα με τετοιο περιεχομενο;;''ζητειτε πρωτον την Βασιλειαν Του Θεου...κλπ''
Ποιο το πηλικον και το κερδος αυτων των διαλογων,για να βρουν την αληθεια;Και ως Ποντιοι Πιλατοι ρωτουν ''τι εστιν αληθεια'' ενω την καταδικαζουν?????Ειναι δυνατον αυτος ο πα;πας να δεχθει παρατηρησεις απο κανεναν;Η οταν διαλεγεται δεν μας περνα για ουνιτας;οι διαλογοι γινονται με ουνιτικες προδιαγραφες.Ποιους διωρισε ο Πα;πας για να γινεται διαλογος με τους ορθοδοξους;την Γραμματειατου Βατικανου επι της ενοτητας των χριστιανων.,το Διευθυντηριο του ουνιτισμου,οι οποιοι γνωριζουν την ελληνικηγλωτταν.
Θα ανοιξουμε επιτελους οι λεγοντες οτι βλεπουμε;
Ο,τι ηταν να το πουμε το ειπαμε.
Πα;πα δεν θα προσκυνησουμε!π

Ανώνυμος είπε...

Αχ όλοι εσείς οι "άνθρωποι της αγάπης"
που τόσο πολύ τους αγαπάτε όλους τους καθολικούς και τους Προτεστάντες,

αναρωτιέμαι που εξαφανίζεται η "αγάπη" σας όταν κανονίζετε να στέλνονται τα εξώδικα και οι μπουλντόζες και οι αστυνομικοί στο κονάκι της Εσφιγμένου.
Όταν δίνετε εντολές να αποκλείονται από ξηρά και θάλασσα, αν τους κατάσχουν κάθε περιουσιακό στοιχείο και να πεθαίνουν χωρίς φάρμακα.

Όταν αφορίζετε τον αγνό εργάτη του ευαγγελίου θεολόγο κ.Νικόλαο Σωτηρόπουλο και επιμένετε ακόμη και μετά θάνατον να δίνετε εντολές για τι επιτρέπετε στην ταφή του.

Επίσης πολύ παράξενο να "αγαπάτε" όλους τους αιρετικούς αλλά να επιτίθεστε με απέραντο μίσος στους "παγανιστές" και στους "ναζιστές"!

Αντιθέσεις που αποκαλύπτουν το ήθος της "αγάπης"(...) σας.

Ανώνυμος είπε...

Γράφει ο 6.22 ‘’δε μιλούν μόνο οι κληρικοί της συγκεκριμένης μητρόπολης περί αιρετικών παπικών αλλά πολλοί κληρικοί, όλων των βαθμίδων’’ και απαντώ ότι εγώ επιθυμώ να πειθαρχώ στην Εκκλησία και όχι στους ανθρώπους. Η Εκκλησία αποφαίνεται Συνοδικά. Πότε η Σύνοδος της Ελληνικής Εκκλησίας καταδίκασε τους παπικούς ως αιρετικούς;
Όλοι γνωρίζουν για Σχίσμα και όχι για αίρεση.

Ανώνυμος είπε...

ΤΗΝ ΟΥΝΙΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΑΤΕ;

Ανώνυμος είπε...

Οι καταληψίες μοναχοί της Μονής Εσφιγμένου είναι Σχισματικοί και παράνομοι. Να τι γράφει το Ελληνικό Σύνταγμα. Να φύγουν από το Άγιο Όρος και να πάνε σε οποιοδήποτε άλλο σημείο για να ανοίξουν το μαγαζάκι τους.
ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ:
Καθεστώς του Αγίου Όρους
Άρθρο 105
1. Η χερσόνησος του Αθω, από τη Μεγάλη Βίγλα και πέρα, η οποία αποτελεί την περιοχή του Αγίου Όρους, είναι, σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του, αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, του οποίου η κυριαρχία πάνω σ' αυτό παραμένει άθικτη. Από πνευματική άποψη το Άγιο Όρος διατελεί υπό την άμεση δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όλοι όσοι μονάζουν σ' αυτό αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια μόλις προσληφθούν ως δόκιμοι ή μοναχοί, χωρίς άλλη διατύπωση.
2. Το Άγιο Όρος διοικείται, σύμφωνα με το καθεστώς του, από τις είκοσι ιερές μονές του, μεταξύ των οποίων είναι κατανεμημένη ολόκληρη η χερσόνησος του Άθω, το έδαφος της οποίας είναι αναπαλλοτρίωτο. Η διοίκησή του ασκείται από αντιπροσώπους των ιερών μονών, οι οποίοι αποτελούν την ιερή κοινότητα. Δεν επιτρέπεται καμία απολύτως μεταβολή στο διοικητικό σύστημα ή στον αριθμό των μονών του Αγίου Όρους, ούτε στην ιεραρχική τάξη και τη θέση τους προς τα υποτελή τους εξαρτήματα. Απαγορεύεται να εγκαταβιώνουν στο Άγιο Όρος ετερόδοξοι ή σχισματικοί.

Ανώνυμος είπε...

Ας δεχθώ ότι η παπικοί είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Εμείς ως Χριστιανοί τι χρέος έχουμε; Θα τους αφήσουμε να πάνε κατά διαόλου αφού εμείς σωθήκαμε. Αυτά μας δίδαξαν; Ο Χριστούς άφησε τα 99 προβατάκια τα καλά και υπάκουα και πήγε να βρει το 1 παραστρατημένο. Δεν είπε έχω 99 καλά είναι ας το φάνε οι λύκοι και τα τσακάλια. Αν η Εκκλησία δεν κάνει διάλογο πως θα επιστρέψουν στην αλήθεια του Ευαγγελίου τα πλανεμένα αυτά πρόβατα. Ο Κύριος δεν έκανε μόνο προσευχή. Πήγε στα κακοτράχαλα τα βουνά για να το βρει. Εμείς όμως λέτε οι αντίθετοι στον διάλογο, να μην έχουμε καμία σχέση ούτε κουβέντα, για να μην μιανθούμε ώστε να φάμε το Πάσχα. Όποιος έχει την αλήθεια την διαλαλεί. Συνεχώς την επαναλαμβάνει. Μόνο ο διάολος θέλει να κρυφτεί η αλήθεια και να παραμείνει το ψεύδος. Λοιπόν αγώνας μέχρι εσχάτων για την επιστροφή των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ στο ποίμνιο του Χριστού. Χωρίς ιεραποστολή η Εκκλησία είναι νεκρή.

Ανώνυμος είπε...

Συνεχίστε να μάχεστε κ. Κοτταδάκη.
Είσθε ένα φως.
Με δυνάμωσαν οι σκέψεις σας.

Ανώνυμος είπε...

Μην χάνεις τον χρόνο σου κ. Κοτταδάκη. Ο νομικίστικος φαρισαϊσμός είναι ένα και το αυτό με τους οπαδούς των ακραίων αντιοικουμενιστών. Είναι αυτοί που προτιμούν να αποκοπούν από την Εκκλησία για το εγώ τους. Γέμισε η πατρίδα από μοναστήρια παλαιοημερολογιτών ή μοναστήρια μου υπακούουν οι χριστιανοί στον γέροντα και όχι στην Εκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Κοτταδάκης έχει αμεσότητα στον λόγο του. γνωρίζει να κάνει διάλογο. είναι άνθρωπος συναισθηματικός με αγάπη χριστού στην καρδιά του.
Ο Κύριος Ιησούς είπε «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω». Σήμερα οι Αρχιερείς, οι ιερείς, και οι κήρυκες του Ευαγγελίου γνωρίζουν μόνο να μιλάνε. Δεν έχουν μάθει να ακούν και να απαντούν. Ξεκινούν τον μονόλογο και πιστεύουν ότι έπεισαν τον κόσμο.
Ο κ. Κοτταδάκης μάλλον θα υπήρξε μαχόμενος θεολόγος σε σχολείο. Έτσι έμαθε να ακούει εκτός από το να μιλάει. Μιλάει και γράφει με ζεστασιά. Στα όσα έγραψε περί του θέματος για εμένα υπήρξε πιστικός. Τα έγραψε με πόνο ψυχής και αγάπη. Αν οι έχοντες την αρμοδιότητα είχαν την γνώση την θεολογική του κ. Κοτταδάκη και έβλεπαν όπως ο Κύριος που προσπαθούσε να σώσει το απολωλώς θα έλεγαν όπως και ο Άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων:
Έλα, Κύριε, Ιησού, ζήτησε το ένα, το χαμένο.
Έλα σε μένα, που με παραμονεύουν οι λύκοι.
Έλα σε μένα τον διωγμένο απ' τον Παράδεισο.
Έλα να με βρεις, που σε αναζητώ, και ζήτησε με, δέξου με και πάρε με κοντά Σου.
Βάλε με πάνω στον ώμο Σου.
Ένα φορτίο ευσπλαγχνίας δεν είναι για σένα βάρος.
Έλα, λοιπόν, Κύριε, έλα να αναζητήσεις συ το πρόβατό Σου.
Συ ο ίδιος.
Φέρε με κοντά στο Σταυρό, που είναι σωτηρία για τους πλανεμένους, ανάπαυση για τους κουρασμένους, ζωή για τους νεκρούς.
Έλα, και θα έρθει η σωτηρία στη γη και η χαρά στον ουρανό.

Ανώνυμος είπε...

12:08 πότε καταδίκασε η Εκκλησία τους χιλιαστές και τους προτεστάντες; Παύουν όμως οι παραπάνω να είναι αιρετικοί; Το φιλιόκβε δεν είναι αίρεση; Θα σοβαρευθούν επιτέλους κάποιοι;

Ανώνυμος είπε...

12:34 μπορείς να μας πεις πόσοι αιρετικοί μεταστράφηκαν στην Ορθοδοξία μέσα απ τους διαλόγους;

Ανώνυμος είπε...

Ο μακαριστός π.Γεώργιος Καψάνης για τους ζημιογόνους διαλόγους: «Ὁ ΡΚαθολικισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ἰσότιμος Ἐκκλησία μὲ τὴν καθ’ ἡμᾶς Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία... Μετὰ τὴν ψευδο-σύνοδο Φερράρας... εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ Ὀρθόδοξοι ἀμνηστεύουν τὶς σοβαρὲς αἱρέσεις» τοῦ παπισμοῦ. «Καὶ ὁ μὲν παπισμὸς ἐπέτυχε ...ὅ,τι μὲ τὸν Διάλογο “ἀγάπης καὶ ἀλήθειας” ἐστόχευε, ἡ δὲ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία …ἐξῆλθε ἀπὸ τὸν διάλογο τετρωμένη» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, 1995, σ. 7-8).

«Ἡ ἀνεκτικὴ στάσις τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τοῦ παπισμοῦ δὲν δικαιολογεῖται γιὰ σοβαροὺς λόγους: α) Διότι τὸ Βατικανὸ ὄχι μόνο δὲν ἀρνεῖται ἢ τουλάχιστον ἀποσιωπᾶ τὰ αἱρετικά του δόγματα, ἀλλὰ τὰ ἀνανεώνει καὶ διακηρύττει…, β) Διότι τὸ Βατικανὸ ἐργάζεται κατὰ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν μὲ τὴν οὐνία καὶ τὶς πολιτικοοικονομικές του ἐπεμβάσεις…, δ) Διότι πολλοὶ δυτικοὶ χριστιανοὶ ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν ἔκπτωση τοῦ ΡΚαθολικισμοῦ ἀναζητοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ τελικῶς δὲν τὴν εὑρίσκουν, διότι οἱ διαλεγόμενοι... λέγουν: “Μείνατε ὅπου εἶστε. Εἴμαστε τὸ ἴδιο. Ἡ ἕνωσις ἐπίκειται”. Ἔτσι κλείνεται ἡ θύρα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν σὲ πολλὲς ψυχὲς ποὺ ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ σωτηρία τους» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, 1995, σ. 8).

Ανώνυμος είπε...

Και μόνο ότι άρχισαν τα όργανα τα συντονισμένα των αντιτιθέμενων στον διάλογο άξιζε ο κόπος σας κ. Κοτταδάκη. Στο τέλος θα βγει κάτι καλό.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπολογία, άκριτος και άκρατος ενθουσιασμός, νοσηρός συναισθηματισμός, τραγική αφέλεια! Δυστυχώς έτσι σκέπτονται και ενεργούν κάποιοι απ τους Ορθοδόξους και οι παπικοί τρίβουν τα χέρια τους από χαρά!

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω σε πολλούς υπέρ-ορθοδόξους να διατυπώνουν την θέση τους ότι οι παπικοί είναι αιρετικοί. Ένας που την μια φορά είναι από εδώ και την άλλη από εκεί γράφει [Οπως ασφαλώς γνωρίζετε η Α΄ και η Β΄ Οικουμενικές Σύνοδοι διατύπωσαν το Σύμβολο της Πίστεως που απαγγέλλουμε σήμερα. Η Γ΄ εν Εφέσω Οικουμενική Σύνοδος αναθεματίζει, όπως ελπίζω να γνωρίζετε, όποιον προσθέσει ή αφαιρέσει κάτι από το Σύμβολο της Πίστεως, που θέσπισαν οι δύο πρώτες Οικουμενικές Σύνοδοι.]. Το θέμα του Filioque όπως το γράφει ο κ. Κοτταδάκης είναι υπό κατάργηση. Τουλάχιστον τρεις Πάπες το εκφωνούν χωρίς αυτό.
Επειδή χρόνια ακούω [Βεβαίως πολλές άλλες Σύνοδοι στη συνέχεια -20 τον αριθμό- χαρακτηρίζουν τους Παπικούς αιρετικούς και βεβαίως έτσι τους χαρακτηρίζει σύμπασα η Πατερική Γραμματεία που ασχολήθηκε με τον Παπισμό.] αλλά δεν βλέπω κείμενα. Θα παρακαλούσα να μου υποδείξουν να διαβάσω όχι 20 αλλά 10 από αυτές τις Συνόδους που καταδικάζουν τους παπικούς ως αιρετικούς.
Τέλος γιατί η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας δεν έχει καταδικάσει τον πάπα ως αιρετικό να τελειώνει η υπόθεση. Να υπενθυμίσω την υποδοχή του Χριστόδουλου στην Αθήνα και την προσφώνηση ως επισκόπου Ρώμης. Ο Χριστόδουλος μίλαγε ως μονάδα ή ως Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας; Και κάτι ακόμη ο υπέρ-ορθόδοξος γιατί δεν ασκεί την κριτική του στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο που υποδέχθηκε τον αιρετικό Βενέδικτο με τον Βαρθολομαίο στην Πόλη; Επειδή θέλει να τα έχει καλά μαζί του. Την ίδια ηλικία έχουν ο Κοτταδάκης και ο Τρακατέλης και εσείς κατά το γραπτό σας κατά 15 χρόνια είσθε κοντά τους.

Ανώνυμος είπε...


ΣΥΝΟΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
Σύνοδος 879, εν Κωνσταντινουπόλει (χαρακτηρίζεται ως Η΄ Οικουμενική Σύνοδος) : αιρετική πλάνη η προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως.

· Σύνοδος 1170, εν Κωνσταντινουπόλει : «βουλήν κατεβάλοντο, ίνα τελείως αποκόψωσι τελείω χωρισμώ τον Πάπα και πάντας τους συν αυτώ … ούτε αυτούς τελείω αναθεματισμώ παρέδωσαν, καθώς και τας λοιπάς αιρέσεις … φήσαντες το Αποστολικόν “αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπτε ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκρητος”»15

· Σύνοδος 1450, εν Κωνσταντινουπόλει (τελευταία Σύνοδος στον Ι. Ν. Αγ. Σοφίας) : καταδίκη της ενωτικής Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας και των αιρετικών διδασκαλιών των Λατίνων.16

· Σύνοδος 1722, εν Κωνσταντινουπόλει : «να αποδιώχνετε το ψεύδος … να απέχετε μακριά από τις καινοτομίες και τους νεωτερισμούς των Λατίνων, οι οποίοι δεν άφησαν κανένα δόγμα και μυστήριο και παράδοση της Εκκλησίας που να μην το φθείρουν και το νοθεύσουν»17

· Σύνοδος 1838 εν Κωνσταντινουπόλει : «να προφυλάξωμεν τα γνήσια τέκνα της Ανατολικής Εκκλησίας από τας βλασφημίας του Παπισμού … τα βάραθρα των αιρέσεων και τους ψυχοφθόρους κρημνούς της παπικής πλάνης των … ίνα γνωρίσητε όσον το διάφορον ημών των Ορθοδόξων από των Κατόλικων, ίνα μη απατάσθε από του λοιπού από τα σοφίσματα και καινοφωνίας των ψυχοφθόρων τούτων αιρετικών … της ματαιόφρονος και σατανικής τούτων αιρέσεως» 18

· Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, 1848 : «από αυτές τις αιρέσεις που διαδόθηκαν σε μεγάλο μέρος της οικουμένης, για τους λόγους που γνωρίζει ο Κύριος, ήταν κάποτε ο Αρειανισμός. Σήμερα είναι και ο Παπισμός … (το filioque) είναι αίρεση και αυτή που την πιστεύουν αιρετικοί … γι’ αυτό και η μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων Πατέρων, ανατολικών και δυτικών, κήρυξε και παλαιά επί των Πατέρων μας, και αποφαίνεται πάλι σήμερα συνοδικώς … ότι είναι αίρεση και οι οπαδοί του αιρετικοί … Επίσης οι συνάξεις που συγκροτούνται από αυτούς είναι αιρετικές και κάθε κοινωνία πνευματική των Ορθοδόξων τέκνων … με αυτούς είναι αντικανονική, όπως ορίζει ο ζ΄ κανόνας της Γ΄ Οικ. Συνόδου» 19

· Σύνοδος 1895, εν Κωνσταντινουπόλει : «υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές που αφορούν στα θεοπαράδοτα δόγματα της πίστεώς μας και στο θεοσύστατο κανονικό πολίτευμα της διοικήσεως των Εκκλησιών … Η Παπική Εκκλησία …όχι μόνο αρνείται να επανέλθει στους Κανόνες και τους όρους των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά στο τέλος του 19ου αι. ευρύνοντας το υφιστάμενο χάσμα, επισήμως ανακήρυξε και αλάθητο … Η σημερινή Ρωμαϊκή είναι Εκκλησία των καινοτομιών, της νοθεύσεως των συγγραμμάτων των Πατέρων, της παρερμηνείας της Γραφής και των όρων των Οικουμενικών Συνόδων. Γι’ αυτό ευλόγως και δικαίως αποκηρύχθηκε και αποκηρύσσεται εφ’ όσον μένει στην πλάνη της»

Ανώνυμος είπε...

Επιτρέπεται ο πατριάρχης να δωρίζει άγια ποτήρια σε ουνίτες;

Ανώνυμος είπε...

"Να σταματήσουν τα ψέματα. Είμαστε ίδιοι με διαφορές τυπικού που μπορούν να γεφυρωθούν" γράφει ο 10:48.
Δυστυχώς με αυτόν τον τρόπο και οι ουνίτες ασκούν προσηλυτισμό. Φοράνε τα ίδια άμφια με τους ορθοδόξους, φέρουν την ίδια περιβολή και έχουν το ίδιο τυπικό με τους ορθοδόξους. Μνημονεύουν όμως τον πάπα.

Ανώνυμος είπε...

http://www.impantokratoros.gr/BD7FE22A.el.aspx
Ο μακαριστός μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος για τις συνοδικές καταδίκες του παπισμού.

Ανώνυμος είπε...

Αν λυθεί το θέμα με τους παπικούς θα κλείσει και το θέμα των ουνιτών. Μην είστε επιπόλαιοι. Από την Ρώμη παίρνουν οδηγίες. Άρα θα συμμορφωθούν και αυτοί.

Ανώνυμος είπε...

Άριστα τα διατυπώνει ο κ. Κοτταδάκης. Το ότι υπάρχουν λίγες φωνές με αίολες σκέψεις είναι καλό δείγμα. Στους κανόνες υπάρχουν και εξαιρέσεις. Διαφωνώ με τον κ. Κοτταδάκη που έστω και περιπαικτικά αυτοονομάζεται «οικουμενιστής». Αν το λέγει υπό την έννοια του οικουμενικός συμφωνώ διότι οι απόψεις του είναι καθολικά ορθόδοξες.

Ανώνυμος είπε...

Συνοδικές καταδίκες υπάρχουν και πολλές( όχι ότι αν δεν υπήρχαν θα έπαυαν οι παπικοί να είναι αιρετικοί). Καλή διάθεση δεν υπάρχει απ τους οικουμενιστές που προκειμένου να πετύχουν τους άνομους στόχους τους δεν ορρωδούν προ ουδενός. Ούτε συνοδικές καταδίκες λογαριάζουν, ούτε αγίους και πατέρες, ούτε τη δογματική διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δυστυχώς αντί να λογοδοτήσουν γι αυτό και να εφαρμοστούν σε βάρος τους τα όσα διακελεύουν οι κανόνες αυτοί με περίσσεια θράσους βγαίνουν και από πάνω, ζητούν τα ρέστα απ όσους φρονούν ορθά, μεταβάλλουν τους αντιτιθέμενους από κατηγόρους σε κατηγορούμενους και αφορίζουν κι όλας όπως συνέβη στην περίπτωση του μακαριστού Σωτηρόπουλου! Ποιοι; οι μεγάλοι ένοχοι!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΟ ΟΥΝΙΤΙΚΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ 10:48!

Αριμαθαίος είπε...

Αγαπητέ μου Αναστάσιε σε χαιρετώ και σε συγχαίρω για τις επιλογές σου. Ξυπνάς τα αίματα με τα φλέγοντα θέματα που δημοσιεύεις. Είσαι τολμηρός.
Επιθυμώ να καταθέσω λίγους λόγους από τον σεβαστό άγιο γέροντα, ο οποίος υπήρξε πνευματικό κεφάλαιο για την εποχή μας, τον π. Ευσέβιο Βίττη (κατά κόσμο Στέργιο, ο αγαπητός μας).

Έγραφε ο π. Ευσέβιος: «Απολυτοποιείται ο συντηρητισμός εν ονόματι της Εκκλησίας και της ιεράς παραδόσεώς της. Αποστεώνεται η πνευματική ζωή και καταπνίγεται τελικά η ελευθερία του ανθρώπου μέσα στην ίδια την Εκκλησία του Χριστού! Και συμβαίνει προσπάθειες, που μπορεί να γίνονται από και με φόβο Θεού και πίστη στα ιερά και παραδεδομένα, αλλά εν ελευθερία εν Χριστώ, να καταδικάζονται ή να παρεμβάλλονται εμπόδια, γιατί θεωρούνται ύποπτος φιλελευθερισμός ή και ελευθεριασμός , συνοδευόμενος από χίλια-δύο υπονοούμενα για την προσωπική ηθική υπόσταση αυτού που είχε την τόλμη να πει: Εν ονόματι του Χριστού και της Εκκλησίας του, ζητούμε ελεύθερη, ζωντανή, σφριγηλή Εκκλησία, ελευθέρων, ζωντανών Χριστιανών!”».

Ευχαριστώ τον αγαπητό διαπρεπή συγγραφέα, ιεροκήρυκα και θεολόγο κ. Αθανάσιο Κοτταδάκη για το λαμπρό αυτό κείμενό του.
Αριμαθαίος

Ανώνυμος είπε...

Ο κ.Κοτταδάκης απ τη μία κατακρίνει εκείνους που τάχα τοποθέτησαν τους εαυτούς τους πάνω απ τις πανορθόδοξες συνόδους που αποφάσισαν το διάλογο με τους αιρετικούς και απ την άλλη "κάνει γαργάρα" τις συνόδους εκείνες που καταδίκασαν τον παναιρετικό παπισμό μη αποδεχόμενος την αιρετική υπόσταση του παπισμού!

Ανώνυμος είπε...

Επικαλέστηκε ο κ.Κοτταδάκης τις πανορθόδοξες συνόδους που αποφάσισαν το διάλογο με τους αιρετικούς και στηλίτευσε όσους διαφωνούν με αυτόν ως μη πειθαρχούντες στις εν λόγω συνόδους.
Καλό όμως θα είναι να θέσουμε ενώπιόν του και ενώπιον των ομοφρόνων του κάποιες ερωτήσεις:
α. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» κα­τήργησε τους 16 Ιερούς Κανόνες (Αγ. Πατέρων, Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων) που απαγορεύουν τις συμπροσευχές;
β. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» απεφάνθη ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα;
γ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» ενέκρινε τη σύνταξη κανονισμού για την «ομολογιακή» ή «διομολογιακή» κοινή προσευχή στις συναντήσεις του ΠΣΕ;
δ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να δώσει και να λάβει λειτουργικό ασπασμό με τον Πάπα κατά τη Θ. Ευχαριστία;
ε. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε να υμνηθεί ο εμμένων εν τη αιρέσει Πάπας ως «σεπτός Ποιμένας και Πρόεδρος» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού;
στ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε να υμνηθεί από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η αίρεση ως «Εκκλησία σεπτή, Καθέδρα του Πέτρου»;
ζ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» εξουσιοδότησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προσφέρει Άγιο Ποτήριο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών; Τώρα ξεχάσαμε τις ομόφωνες Πανορθόδοξες Αποφάσεις που ρητά κατεδικάζουν την Ουνία;

Ανώνυμος είπε...

"Ἡ πιό μεγάλη δέ αἵρεση στίς μέρες μας, πού ἔχει μέσα της ὅλες τίς αἱρέσεις, εἶναι ὁ «Οἰκουμενισμός». Ὁ Οἰκουμενισμός θέλει νά ἀνακατώσει ὅλα τά θρησκεύματα, γιά τήν ἑνότητα τάχα τοῦ κόσμου. Ἀλλά ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι τέλεια, εἶναι ἀκέραιη, δέν τῆς λείπει τίποτε καί δέν ἔχει λοιπόν ἀνάγκη νά ἑνωθεῖ μέ κάποια ἄλλη ἤ ἄλλες πίστεις, γιά νά συμπληρωθεῖ ἀπ᾽ αὐτές. – Ἄλλη μεγάλη αἵρεση εἶναι ὁ «Παπισμός». Τό περίεργο δέ γιά τόν Παπισμό εἶναι ὅτι ὑπάρχουν μερικοί ἀθεολόγητοι ἱερωμένοι, πού δέν γνωρίζουν ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση, ἐνῶ τά κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποκαλοῦν καθαρά τούς παπικούς «αἱρετικούς». Καί συναντῶνται λοιπόν οἱ ἀθεολόγητοι αὐτοί, ὅπως τούς εἶπα, κληρικοί μέ τόν αἱρετικό Πάπα, καί τόν ἀγκαλιάζουν καί τόν φιλᾶνε καί τόν καλοῦν ἀδελφό, τόν λένε καί «ἁγιώτατο» (!...) καί συμπροσεύχονται μαζί του!... Σάν δέν ντρεπόμαστε!.. Ἀλλά ἐσεῖς, ἀδελφοί μου χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, θέλω νά γνωρίζετε τήν ἀλήθεια καί σάν ποιηματάκι νά λέτε: «Ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση καί ὁ Οἰκουμενισμός παναίρεση»!
Από πρόσφατη εγκύκλιο του μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία. Τέτοια γλώσσα πρέπει να μιλάνε οι επίσκοποι και όχι την "αγαπησιάρικη" γλώσσα των οικουμενιστών!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΛΗΨΕΩΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΑΠ ΤΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ. ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΙΕΖΑΝ ΦΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΠΕΤΥΧΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς για την Ορθοδοξία το οικουμενικό πατριαρχείο υπό τους Αθηναγόρα και Μελίτωνα πέτυχε να πείσει και τις άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες να αρχίσει ο διάλογος που φυσικά μόνο ζημίες επέφερε στην Ορθοδοξία.

Ανώνυμος είπε...

Μεταλλαξη να βλεπουμε τους λυκους ως προβατα και τους εχθρους ,το εχω πει και αλλου ως φιλους.Εαν μπορουμε δε να βλεπουμε και τον γερο-διολο σαν φιλο ακομα καλυτερα.ετσι θα φθασουμε στο ποθουμενο.
Αυτο που φρονουν οι δυτικοι...
''Δεν με νοιαζει ποιος εισαι ,τι φρονημα εχεις....εαν ψαλλεις Βυζαντινα η προτεσταντικα,εαν παρεις μια αρπα και ενα ντεφι και διαλαλεις τα φρονηματα σου,εαν εισαι επαναστατης με η χωρις αιτια,εαν γνωριζεις ανατολικη η δυτικη θεολογια και εαν πηγαινεις σε συναξη η παρασυναγωγη η και σε εκκλησια.Εκεινο ομως που με νοιαζει ειναι να θεωρεις ''τον πα;πα ως αγιο πατερα σου''!Ευγε στους νεοτεριστες...π

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ Π.Σ.Ε ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ .ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ''ΤΙΤΙΒΙΖΟΥΜΕ ''ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΚΑΚΙΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΛΛΟ ΔΟΓΜΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ.ΑΥΤΩΝ Η ΚΟΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΚΡΕΑΤΑ .

Ανώνυμος είπε...

Εκείνο που είναι άνω ποταμών είναι η αναπαραγωγή της ρήσης του Ευδοκόμωφ, Η ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΗ, που μιλάει για "κοινή ενοχή"! Αν είναι δυνατόν!

Ανώνυμος είπε...

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΣΩΤΗΡ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
"Ὁ Διάλογος τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀθηναγόρα ἦταν εὐτελισμὸς κάθε ἔννοιας διαλόγου. Ὁ ἴδιος ὁ ἐκλιπὼν Πατριάρχης τὸν εἶχε ὁρίσει ὡς ἑξῆς: «Πρῶτα νὰ ἑνωθοῦμε καὶ ἔπειτα νὰ συζητήσουμε τὶς δογματικές μας διαφορές». Καὶ συνέστησε: «Τὰ δόγματα ἂς τὰ κλείσῃ κάθε Ἐκκλησία εἰς τὰ θησαυροφυλάκιά της καὶ μὲ τὸ κάλυμμα αὐτὸ νὰ ἐκδώσωμεν τὸ κοινὸν νόμισμα τῆς ἀγάπης».
Ὁ Διάλογος τῆς ἀγάπης ἦταν παρωδία καὶ ἀπέτυχε παταγωδῶς. Μὲ τὸν θάνατο δὲ τοῦ ἐμπνευστῆ του Ἀθηναγόρα ἐτάφη μαζί του στὰ ἔγκατα τῆς γῆς".

Ανώνυμος είπε...

Χαρά στο κουράγια σας κ. Κοτταδάκη. Ο φανατισμός ορισμένων «χριστιανών» υπερβαίνει τα εσκαμμένα και αυτής της ευπρέπειας. Γράψτε όσα μπορείτε και όποτε μπορείτε. Είναι λίγοι που προξενούν την φασαρία. Ο χριστιανικός κόσμος προσεύχεται για την ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού.

Ανώνυμος είπε...


Τους έπιασε ο καημός για τους ουνίτες και το βάζουν ως θέμα.
Λοιπόν λέω και εγώ ας τα βρει η ορθόδοξη εκκλησία με τους παλαιοημερολογίτες και τους αποτειχισμένους και μετά ας κοιτάξει τους ξένους η τους αιρετικούς κατά του ακραίους. Γέμισε η Ελλάδα από φάρες παλαιοημερολογιτών με αρχιεπισκόπους και επισκόπους, ηγουμένους και παπάδες, καλόγερους και καλόγριες. Κάθε λίγο ξεπετιέται και ένα μοναστήρι ή ένας ναός. Ανοίξτε τα σάϊτ και θα δεις στους ΓΟΧ κάθε καρυδιάς καρύδι.

Ανώνυμος είπε...

Γνωρίζω δεσποτάδες και παπάδες που έχουν αυτή την άποψη αλλά για τον φόβο ελαχίστων φωνακλάδων σιωπούν.

Ανώνυμος είπε...

Να πάρει θέση η Σύνοδος. Όσο η Σύνοδος τους ονομάζει σχισματικούς για όλο το ποίμνιο είναι σχισματικοί. Τα υπόλοιπα είναι απλά πυροτεχνήματα.

Ανώνυμος είπε...

Γράφει για σένα ‘Αναστάσιε΄ κάποιος από τους ανώνυμους μπλοκατζίδες στο ιστολόγιό του «το ιστολόγιο Αναστάσιος διαθέτει μόνον Οικουμενιστικά γραπτά. Αλλά για πρώτη φορά δημοσιεύει ένα τόσο προωθημένα....Οικουμενιστικό.». Άντε πήρες τα βραβεία σου αναβαθμίστηκες.
Μάλλον θα μέθυσε ο τύπος για να γράφει: «το ιστολόγιο Αναστάσιος διαθέτει μόνον Οικουμενιστικά γραπτά» και δεν έχει δει κείμενα του Πειραιώς Σεραφείμ, του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου.
Γέμισε το διαδίκτυο από ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ.

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και αδικεί τον ιστολόγο του παρόντος ιστολογίου κάποιος "γλεύκους μεμεστωμένος" ιστολόγος και το ξέρει.
Δεν μπορεί να επικαλεσθεί άγνοια αφού στο παρόν ιστολόγιο δημοσιεύονται και αντιοικουμενιστικά δηλαδή ορθόδοξα και όχι μόνο οικουμενιστικά-προδοτικά της Ορθοδοξίας κείμενα. Τα σχετικά πειστήρια υπάρχουν και είναι προσιτά στον καθένα.
Επίσης ο ιστολόγος πρόβαλλε την κοίμηση του μακαριστού Σωτηρόπουλου με κίνδυνο να πέσει στη δυσμένεια του οικουμενικού πατριαρχείου και πολλών φίλων του και μάλιστα μετέβη στην κηδεία του τη στιγμή κατά την οποία κάποιοι άλλοι ομογάλακτοι του μακαριστού δεν παρέστησαν (δε γνωρίζουμε βεβαίως τους λόγους αλλά οφείλουμε να το επισημάνουμε). Δεν μπορούμε να του φάμε το δίκιο του! Είναι αξιέπαινος γι αυτό!
Κάτι τέτοιο όμως δεν τον απαλάσσει απ το γεγονός ότι υποστήριξε σε τοποθετήσεις του σκανδαλωδώς τον πατριάρχη που ελέγχθηκε με βάση ορθόδοξα κριτήρια για τα κατά καιρούς παραστρατήματά του.
Επίσης κάποτε ο ιστολόγος θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον οικουμενισμό και τον αντιοικουμενισμό. Μεσοβέζικες λύσεις εδώ δε χωρούν. Δε γίνεται "και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ". Δεν μπορεί όλοι οι νεότεροι άγιοι και μεγάλες πνευματικές φυσιογνωμίες να κατδικάζουν τον οικουμενισμό με δριμύτητα και μεις να παραχωρούμε τις στήλες του ιστολογίου μας προκειμένου να δημοσιεύονται οικουμενιστικά κείμενα και να προβάλλουμε οικουμενιστές για των οποίων τις κακοδοξίες "και οι λίθοι κεκράξονται".
Δεν αμφισβητούμε την ορθοδοξία του ιστολόγου. Καλό όμως θα είναι να είναι περισσότερο προσεκτικός στο ουσιώδες αυτό θέμα γιατί πολλοί σκανδαλίζονται και αγανακτούν με αυτήν του την τακτική αλλά και απορούν δικαιολογημένα γιατί το κάνει αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Ειπα να μη μιλησω αλλα δεν γινεται...
Οταν αγαπητοι μου στην Ουκρανια αρπαζουν με τη βια ναους Ορθοδοξων οι ουνιτες και 50.000.000 ορθοδοξοι δεν εχουν εκκλησιες να παν να εκκλησιαστουν,η ουνια παιδι του πα;πισμου...εμεις εμμενουμε για το ''παντες εν ωσιν''...σε ποιο θεο ηθελα να ηξερα;
Η ορθοδοξια μας βρισκεται υπο διωγμον...θυμηθηκα δε κατι απο τον αγιο Μαρκο τον Ευγενικο για να διασφαλησω αυτα που ειπα πιο πανω...ειχε πει για τους φιλους και αδελφους μας Λατινους οτι αυτοι,''σχισματικους γαρ ημας καλουσιν,ουδε ημιν εγκαλειν εχοντες περι την ημετεραν δοξαν,αλλ' οτι της υπο-τα-γης αυτων απεσχισθημεν,ην οφειλομεν,ως εκεινοι νομιζουσιν''...λοιπον,
Σχισματικους ημας καλουσιν.........
Ημεις ομως κατα τον αγιο Γρηγοριον Νυσσης....''της αι-ρε-σεως απο.σχι.ζο.με.νοι,ΤΗ ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΕΝΡΡΑΠΤΟΜΕΘΑ''......
Ας τα δουμε ολα αυτα και ας προστατευσουμε την Ορθοδοξια απο τη θεομισητη φιλια με το βατικανο,που εχει απλωσει με την ουνια τους πλοκαμους του και διωχνει τους Ορθοδοξους απο τους ναους,ενω εμεις θελουμε με αυτους να ενωθουμε,διοτι αυτη η αλωπηξ -ουνια ειναι ενα με τον παπισμο..και ειναι λιγοι αυτοι που εχουν ψυχη και πιστη και πονουν την εκκλησια Του Χριστου.Η Κυριακη της Ορθοδοξιας ειναι νικη επι των αιρεσεων,των εχθρων Του Θεου και επι του διαβολου...
70 ετη αναζητουμε την αληθεια...και εαν υπηρχε ιχνος διαθεσεως θα φαινοταν αλλ εδω αυτοι κοιτουν σαν την αλεπου να αρπαξουν την ορνιθα με τις διαθρησκευτικες συναντησεις ,δεν φαινεται οτι διακηρυξαμε την αποκλειστικοτητα και μοναδικοτητα της Ορθοδοξιας ωστε να επιστρεψουν οι εκτος αυτης ''ινα σωθωσιν''.Η πα;πικη ουνια τιθεται προς εξαλειψιν της Ορθοδοξιας για να μην αφησουν και μαζι με τον οικουμενισμο τιποτε Ορθοδοξο επι της γης.
Δεν υπαρχουν διαλογοι αγαπης,τα εργα της φαινονται καθαρα εκ του αποτελεσματος...''ενωσις αιρεσεων ειναι επι παραθεωρησει δογματικων διαφορων''....π

Ανώνυμος είπε...

Απλές σκέψεις που αν τις είχαν υλοποιήσει οι εκκλησιαστικοί ηγέτες μας θα είχε λυθεί ένα πρόβλημα. Όσο το συζητούν τόσο περίπλοκο το κάνουν.

Ανώνυμος είπε...

ΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΛΙΓΑΚΙΘ Ο ΙΣΤΟΛΟΓΟΣ. ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ -ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΥ -ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΣΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗς ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙ.ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ. Η ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ :ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ. ΟΥ ΔΥΝΑΤΑΙ ΔΥΣΙ ΚΥΡΙΟΙΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ. ΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ -ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ -Η ΑΣ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΚΙ ΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΕΠΙΤΡΕΠΤΟ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Αναστάσιος είπε...

Προς: 19 Σεπτεμβρίου 2014 - 2:40 μ.μ.

Ποτέ δεν έλαβα υπόψη μου συμβουλές ανωνύμων.
Γράψε επώνυμα και θα πάρεις απάντηση.

Ανώνυμος είπε...

«Το «τείχος του αίσχους» της έχθρας ράγισε, πλην ο «ογκόλιθος» του χωρισμού, έμεινε ….»
Λάθος αυτός ο ογκόλιθος έμμεινε σε μερικές έστω δεκάδες ανθρώπων που δεν μπορούν να καταλάβουν το μήνυμα της αγάπης και της συνδιαλλαγής. Το Ευαγγέλιο του χριστού μας μεταφέρει τους λόγους του Κυρίου για την Ενότητα της Αγίας Τριάδος και για την Ενότητα που θα πρέπει να έχουν τα παιδιά της Εκκλησίας. Όμως όλος ο λαός του Θεού το Ποίμνιο της Εκκλησίας αναζητά την Ενότητα και αυτή θα γίνει. Ή μάλλον έχει γίνει. Αν το κατανοήσουν και μερικοί ρασοφόροι τόσο το καλύτερο.

Ανώνυμος είπε...

Καλά θα κάνεις κ. Κωστόπουλε να ακούς τους κτύπους της καρδιάς σου και την συνείδηση σου και όχι τον «πάσα ένα». Εκτός των άλλων στα τα επώνυμα άρθρα την ευθύνη την φέρει αυτός που υπογράφει και όχι ο ταχυδρόμος-ιστολόγος.

Ανώνυμος είπε...

"Ταχυδρόμος-ιστολόγος"! Δηλαδή αυτός είναι ο ρόλος ενός ιστολόγου; Να κάνει τον ταχυδρόμο;

Ανώνυμος είπε...

Οι μισθοσυντήρητοι κληρικοί της Εκκλησίας της Ελλάδας και λαϊκοί θεολόγοι υπάλληλοι του υπουργείου παιδείας μιλάνε εκ του ασφαλούς. Βρίσκουν χρόνο να κτυπούν τους χριστιανούς που επιθυμούν και προσπαθούν για την πολυπόθητη ενότητα. Ακούω και διαβάζω λόγια παχιά και μεγάλα των βολεμένων.
Ζω σε μια πόλη του εξωτερικού και δεν υπάρχει ορθόδοξος Ναός. Παρακαλώ να μάθω από σας που είσθε αντίθετοι σε όποια βήματα επαναπροσέγγισης τι να κάνω; Να παρακολουθώ την λειτουργία από το ιντερνέτ ή την δορυφορική τηλεόραση; Και όταν πεθάνει η μητέρα μου να την κηδεύσω αδιάβαστη αφού οι παπικοί είναι αιρετικοί; Το παιδί μου που πήρε κοπέλα από εδώ και είναι παπική και τέλεσε το μυστήριο στην καθολική εκκλησία να το θεωρώ ως παράνομο ζευγάρι; Σας παρακαλώ δώστε μου από τα φώτα σας; Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να κάνω 320 χιλιόμετρα που είναι ιερέας ρουμάνος.

Ανώνυμος είπε...

Τους κανόνες τους έφτιαξαν άγιοι Πατέρες. Την ενότητα της Εκκλησίας την θεμελίωσε ο Χριστός με το σταυρικό Αίμα Του.

Ανώνυμος είπε...

Σας παρακαλώ μπορεί να μου πει κάποιος αναγνώστης τι είναι «οικουμενιστής»;

Ανώνυμος είπε...

Τό συμπέρασμα εἶναι ὅτι πρέπει νά γίνωνται οἱ θεολογικοί διάλογοι μεταξύ «Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν», καθώς ἐπίσης εἶναι ἀνάγκη νά γίνωνται οἱ συναντήσεις, τοὐλάχιστον σέ ἐπίπεδο κορυφῆς, γιατί δέν μποροῦμε νά ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο ἀπομονωτισμοῦ. Ὅμως, οἱ διάλογοι καί οἱ συναντήσεις πρέπει νά γίνωνται σέ καθαρά θεολογικά καί ἐκκλησιαστικά πλαίσια, νά μήν ὑπονομεύωνται οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας, καί τό κυριότερο εἶναι ὅτι οἱ ἀντιπρόσωποι πού συνέρχονται σέ αὐτές τίς συναντήσεις πρέπει νά ἔχουν σαφῆ κατεύθυνση ἀπό τίς Τοπικές Ἐκκλησίες καί τά ἀποτελέσματα αὐτῶν τῶν διαλόγων, δηλαδή τά κείμενα πού ὑπογράφονται ἀπό τούς ἀντιπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἔρχωνται στίς Ἱεραρχίες τῶν Ἐκκλησιῶν γιά τήν τελική ἔγκρισή τους. Πρίν ἐγκριθοῦν τά κείμενα αὐτά ἀπό τίς Ἱεραρχίες τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν δέν μποροῦν νά χαρακτηρίζωνται ὡς ἔγκυρα καί δεδομένα κείμενα, γιατί διαφορετικά θά βρίσκωνται ἔξω ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων.
Από άρθρο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου στην «Εκκλησιαστική Παρέμβαση»

Ανώνυμος είπε...

" Σήμα κατατεθέν τα υψωμένα σε ανοιχτή αγκαλιά χέρια του λυγερόκορμου κατάλευκου Γέροντα της Ορθοδοξίας, μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, και η ανταπόκριση του τότε Πάπα Παύλου του Στ-Δεκαετία 1960 ! Δυναμική του, η κοινή προσευχή στα Ιεροσόλυμα: «Πάτερ ημών» ! Με το «ημών» να ηχεί ως, «των δούλων σου των αναξίων», των παιδιών της «κοινής ενοχής» για την αναίρεση της παρακλητικής προσδοκίας του Χριστού σου, «ίνα πάντες εν ώσιν». Ακολούθησε το 1965 η άρση των επονείδιστων λιβέλων του 1054 Ρώμης-Κωνσταντινούπολης. Το «τείχος του αίσχους» της έχθρας ράγισε, πλην ο «ογκόλιθος» του χωρισμού, έμεινε …."
Τι είναι αυτά που λέειο κ.Κοτταδάκης; Μήπως ξέχασε ότι ο μακαριστός Αθηναγόρας υποτιμούσε τη σημασία των δογμάτων; Δεν είναι αυτός που δήλωσε ότι "ο αιών του δόγματος παρήλθεν"; Ξέχασε μήπως τον τρόπο με τον οποίο ήρθησαν τα αναθέματα; Χωρίς τη συναίνεση και έγκριση των υπόλοιπων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στις οποίες μόλις την προτεραία ... τηλεγραφικώς ανακοινώθηκε η άρση τους; Επιτρέπεται ορθόδοξος θεολόγος να εγκωμιάζει τον Αθηναγόρα για τον οποίο ο μακαριστός Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος επί συνόδω επεσήμανε ότι "ο πατριάρχης Αθηναγόρας δι ων λεγει και πράττει επιδιώκει την υποδούλωσιν της Ορθοδοξίας εις τον παπισμόν";Ξεχάσαμε ότι τρεις αξέχαστοι μητροπολίτες, οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Παραμυθίας Παύλος καθώς και οι περισσότερες μονές του Αγίου Όρους διέκοψαν το μνημόσυνό του Αθηναγόρα; Ξεχάσαμε τις περί φιλιόλβε δηλώσεις του, τα περί "εγκλεισμού των δογμάτων εις το θησαυροφυλακιον" και άλλα "άρρητα ρήματά" του που θα μας πάρει μέρες να τα απαριθμούμε;

Ανώνυμος είπε...

9:11, τους κανόνες δεν τους έφτιαξαν οι άγιοι Πατέρες αλλά τους υπαγόρευσε το Άγιο Πνεύμα όπως είναι παγκοίνως γνωστό. Δεν είναι ανθρώπινα επινοήματα οι Θείοι και Ιεροί κανόνες ούτε "εντάλματα ανθρώπων" γι αυτό άλλωστε λέγονται και θείοι, δηλαδή θεόπνευστοι.
Όσο για την ενότητα της Εκκλησίας στην οποία αναφέρθηκες αυτή θεμελιώθηκε στο αίμα του Χριστού αλλά οι παπικοί λόγω της εωσφορικής αλαζονείας τους αποσχίσθηκαν απ τον κορμό της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και δέρρηξαν τον άρραφο χιτώνα του Χριστού.
Δυστυχώς κάποιοι οικουμενιστές μέμφονται και τους ανένοχους Ορθοδόξους γι αυτό το σχίσιμο κακοποιώντας βάναυσα την αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Ο Κοτταδάκης περιγράφει την άποψη του πιστού ορθόδοξου λαού. Αν μας άκουγαν οι ηγέτες που είναι ερμητικά κλεισμένοι στα γραφεία τους τότε τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά.

Ανώνυμος είπε...

Όλα αυτά 8.31 ανήκουν στο παρελθόν. Οι αποφάσεις του μεγάλου Πατριάρχη Αθηναγόρα έγιναν σεβαστές. Οι τρεις Μητροπολίτες επανέλαβαν την μνημόνευση του Πατριάρχη. Το δε Άγιο Όρος εκτός των σχισματικών προς την αίρεση κινουμένων Εσφιγμενιτών μνημονεύουν τον κανονικό επίσκοπο τους Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μην σπέρνεις ζιζάνια θα τα βρεις στην ψυχή σου

Ανώνυμος είπε...

Αν συμφωνήσω μαζί σου 11.12 η ένωση έχει γίνει. Τους ‘κανόνες δεν τους έφτιαξαν οι άγιοι Πατέρες αλλά τους υπαγόρευσε το Άγιο Πνεύμα΄ οπότε η Σύνοδος Φεράρας Φλωρεντίας είναι Θεόπνευστος. Σε ευχαριστώ για την πληροφορία. Εσύ είσαι περισσότερο περπατημένος προς τους παπικούς από όλους μας.

Ανώνυμος είπε...

Ο Τρίκκης Διονύσιος είπε τότε αυτά. Αργότερα είπε άλλα. Έτσι είναι η ζωή μια από εδώ μια από εκεί. Ιεράρχες που δεν μιλάει ο ένας στον άλλο μετά κάνουν ΑΓΑΠΗ. (βλέπε τον από Ταλαντίου και νυν Καλαβρύτων Αμβρόσιο με τον από Δωδώνης μετέπειτα Ζακύνθου και νυν Δωδώνης Χρυσόστομο και άλλους)

Ανώνυμος είπε...

Δεν αφήνεις τις σοφιστείες αυτοεπαναλαμβανόμενε που θα μας πεις ότι ο Τρίκκης Διονύσιος "αργότερα είπε άλλα"; Πότε τα είπε αυτά τα άλλα; Αφού εκοιμήθη; Θα σοβαρευθούν επιτέλους κάποιοι; Η επί συνόδω δήλωση του μακαριστού Διονυσίου έγινε το Μάρτιο του 1967. Πότε τις ανήρεσε;
Όσο για τις ανοησίες σου περί Φερράρας-Φλωρεντίας απλά δεν αξίζεις απαντήσεως. Η φαιδρότητα των "επιχειρημάτων" σου είναι ορατή και σε τυφλό!

Ανώνυμος είπε...

Κάποιος σχολιαστής έγραψε ότι οι τρεις μητροπολίτες που διέκοψαν το μνημόσυνο του Αθηναγόρα "επανέλαβαν τη μνημόνευση του πατριάρχη". Θα πρέπει να πούμε ότι για την περίπτωση του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου, για τους άλλους δύο δε γνωρίζω, ισχύει το εξής: ο π.Αυγουστίνος δε μνημόνευσε το μακαριστό Αθηναγόρα μέχρι την κοίμηση του τελευταίου, το 1972 , αλλά άρχισε να μνημονεύει το νέο πατριάρχη μακαριστό Δημήτριο.
Παραθέτω σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού Αυγουστίνου Η ΘΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ σελ.134 όπου περιλαμβάνεται επιστολή του μακαριστού προς τον πατριάρχη Δημήτριο που έχει ως εξής:
""Παρ όλην δε την έξωθεν πίεσιν, ίνα επαναλάβωμεν το μνημόσυνον, ημείς ΕΠΕΜΕΙΝΑΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗΝ, καθ όσον ο προκάτοχος υμών, παρά τας εκκλήσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και τας εντόνους διαμαρτυρίας των ευσεβών χριστιανών, δεν προέβη εις διάψευσιν ή διευκρίνησιν των προς τους δημοσιογράφους δοθεισών συνεντεύξεων, αι οποίαι δυστυχώς μέχρι του θανάτου αυτού μη διαψευσθείσαι ή διευκρινισθείσαι θα παραμείνουν δυστυχώς εις το παθητικόν της ιστορίας του προκατόχου υμών, ανδρός μεν κατά τα άλλα ευφυούς και εναρέτου, δυστυχώς όμως εξ υπερβολικής αισιοδοξίας εις επικινδύνους πρωτοβουλίας και ενεργείας παρασυρθέντος από τα πνέοντα εν ταις ημέραις ημών ισχυρά ρεύματα του οικουμενισμού και του συγκρητισμού".
Συνεπώς ο π.Αυγουστίνος έπαυσε τη μνημόνευση του Αθηναγόρα απ το 1970 μέχρι την κοίμηση του τελευταίου το 1972.

Ανώνυμος είπε...

Απο ο,τι μας εχουν πει.
Μαζι με τους τρεις Μητροπολιτες διεκοψε το μνημοσυνο και το Αγ.Ορος,το οποιον αντεδρασε δυναμικα τοτε.Μετα την ενθρονηση του Δημητριου,απεσταλη εξαρχια εις το Αγ.Ορος για να επιβαλη το μνημοσυνο του Δημητριου και παλι οι μοναχοι αντεδρασαν δυναμικα .Οι αλλεπαλληλες επισκεψεις πατριαρχικων εξαρχιων ,εκαμψαν το φρονημα των πολλων ενω παρεμειναν σταθεροι τρεις εις τας επαλξεις της Ορθοδοξιας.ο ηγ.της μονης αγ.Παυλου-Ανδρεας,ο της Ξενοφωντος αρχ.Ευδοκιμος και ο της Εσφιγμενου-Αθανασιος.Τοτε αρχισαν αι τιμωριαι αγιορειτων της Ι.Κοινοτητος και διεταξε την απελαση καποιων Κελλιωτων.Οποιος δε δεν μνημονευε τον πατριαρχη,θα εξεπιπτε απο ηγουμενος..θεωρηθηκε εκπτωτος και ο της αγ.Παυλου Αρχ.Ανδρεας.Αυτες οι αποφασεις φυσικα δεν στηριζονταν στους Ι.Κανονας αλλα ουτε και στον καταστατικο χαρτη του αγ.Ορους.Το εργο των Αθηναγορα και Δημητριου συνεχιζεται εως τα τωρα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν διάβασα καμία μα καμιά σοβαρή άποψη που να αντικρούει τις σωστές σκέψεις και χριστιανικές ελπίδες για την ενότητα η οποία έπρεπε να έχει γίνει χθες. Καλό θα ήταν αυτό το κείμενο να το ξαναδιάβαζαν με προσοχή οι Αρχιερείς για να καταλάβουν τις ευθύνες στους απέναντι στο πλήρωμα της Εκκλησίας που προσδοκά την ένωση στο κοινό Ποτήρι.

Ανώνυμος είπε...

Στους 80 Μητροπολίτες έκοψαν τρεις το μνημόσυνο. Δεν λέει και τίποτα. Ο κόσμος ούτε που τα κατάλαβε. Όπως και τώρα ο κόσμος διαφορετικά βλέπει τα πράγματα. Χειροκροτεί την προσπάθεια για ένωση. Μια μικρή ομάδα φανατισμένων μυστακοφόρων ανδρών και κοτσοφόρων γυναικών αναμασούν αυτά που σαν ποιηματάκι του έμαθα οι γέροντές στους.