Κωνταντίνος Κούρκουλας
Στην πρόσφατη ανάρτηση για τον εκ Πατρών θεολόγο Κωνσταντίνο
Κούρκουλα, μπορούν να προστεθούν και τα εξής. Ο αείμνηστος υπήρξε πνευματικό
ανάστημα του «Αλύγιστου», του Αρχιμανδρίτη Γερβάσιου Παρασκευόπουλου-δες,
Αθ.Κοτ, «Συναξάρι του 20ου αιώνα», εκδόσεις «Τήνος» 1972-για
τον οποίο θα παραβίαζε κανείς ανοιχτές θύρες, αν έλεγε πόσο αποφασιστικά
συντέλεσε στη χριστιανική αφύπνιση και πνευματική καλλιέργεια του
εκκλησιαστικού πληρώματος της Πελοποννησιακής πρωτεύουσας και ευρύτερα, ενώ θα
είχε ιδιαίτερη σημασία να προσθέσει με νόημα και νεύμα προς πολλές κατευθύνσεις
ότι αυτός ο σε τρέχουσα γλώσσα Γέροντας με όνομα και ιστορία διετέλεσε
Πρωτοσύγκελος του αγέρωχου απέναντι στο Γερμανό κατακτητή Αρχιεπίσκοπου Αθηνών
και πάσης Ελλάδος Χρύσανθου Φιλιππίδη του από Τραπεζούντος.
Η αίσθησή μου είναι ότι, ο Κ. Κ.
διακρίθηκε ιδιαίτερα ως εξαίρετος υπέρ την εικοσαετία Διευθυντής του ιστορικού
και μαχητικού περιοδικού «Ανάπλασις», χρέος και ευθύνη που
ανέλαβε το έτος 1953. Και ήταν, το πρόσωπο που είχε ανάγκη εκείνη την ώρα αυτή
η απροσκύνητη έπαλξη, που τελικά ξεπέρασε τον αιώνα σε τίμιους αγώνες κάθαρσης
της Εκκλησίας και προσφοράς αποσταγμάτων χριστιανικής διδαχής. Αλλά και ο
αφυπνιστικής παρουσίας θεολόγος που χρειάζονταν την ίδια ώρα τα ταλαίπωρα
εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας. Ο δυναμικός και ανυποχώρητος μαχητής, ο
φλογερής παρρησίας τιμητής και πολέμιος ατυχών εκκλησιαστικών καταστάσεων και
στελεχών της Εκκλησίας ανεπίτρεπτου ήθους ζωής ! Παράλληλα ο διαπρύσιος
προασπιστής των όχι λίγων άλλων, που με ευδιάκριτα ακέραιο χριστιανικό ήθος
ζωής και συνακόλουθη πνευματικότητα, εργάζονταν ταπεινά και αφανώς
εκκλησιαστικά, κοινωνικά, και ευρύτερα, ανταποκρινόμενοι στην ιερή κλήση και
αποστολή τους.
Αποκορύφωμα αυτής του της μαχητικότητας
και φλογερής παρρησίας του ήταν ότι, από κοινού με τον υπέρ μαχητικό
Αρχιμανδρίτη τότε, όσο και κατόπιν, Μητροπολίτη Φλωρίνης μακαριστό Αυγουστίνο
Καντιώτη, απάρτισαν την ηγετική δυάδα της Επιτροπής που συντέλεσε καταλυτικά
στην τάχιστη απαλλαγή της Ελλαδικής Εκκλησίας από τη ντροπή της Αρχιεπισκοπικής
εκλογής της 13ης Ιανουαρίου 1962 !!
Προσωπικά συνδέθηκα μαζί του το 1958,
πέντε χρόνια μετά την ανάληψη της Διεύθυνσης της «Αναπλάσεως, που έλαβε
και δημοσίευσε αμέσως την πρώτη μου δοκιμή χριστιανικού στοχασμού με τον τίτλο,
«Εις
Δαμασκόν». Από τότε, και μέχρι το τέλος της μακράς δημιουργικής
διακονίας του σ’ αυτό το χρέος, μου έκανε την τιμή να με εντάξει στους στενούς
συνεργάτες και αρθρογράφους του περιοδικού, και ιδιαίτερα της στήλης κριτικής
παρουσίασης βιβλίου.
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου