ΞΑΝΑΒΡΗΚΑ, λακωνικά καταγραμμένη από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, μια σπαραχτική ιστορία με άκρως παραμυθητικό τέλος, γνωστή σε αρκετούς εδώ και πολλά χρόνια. Κρίνω αναγκαίο να την καταγράψω, προτού αφηγηθώ μιαν άλλη, εξίσου σπαρακτική:
Τα παπαδιαμαντικά σύνορα "μεταξύ της θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης" τα προσδιόρισε, μια για πάντα, με την πνευματική φρονιμάδα του, ο Αγιορείτης ασκητής Παΐσιος, όταν του ζητήθηκε, από τους ενδιαφερόμενους, η γνώμη για την απόφαση ενός παπά, σε κάποιο χωριό της Μακεδονίας, να μη διαβάσει τη νεκρώσιμη ακολουθία σε ένα κοριτσάκι που κρεμάστηκε από ένα δέντρο, επειδή σκοινιάστηκε η γίδα τους-εκεί που βόσκαγε την βρήκε πνιγμένη- και την είχε φοβερίσει από το πρωί ο πατέρας της πως, αν δεν πρόσεχε και πάθαινε τίποτα το ζωντανό, θα την κρεμούσε: -"Καλά έκανε ο παπάς" είπε ο πάτερ Παΐσιος, "που δεν το διάβασε (το κοριτσάκι)' και καλά έκανε και ο Θεός που το πήρε στον Παράδεισο!"
Η βεβαιότητα του Γέροντα για το πού βρίσκεται το αυτοκτόνο κοριτσάκι εδράζεται στο ανείκαστο έλεος του Πλάστη για τα ταλαίπωρα πλάσματά Του. Στην άλλη όμως ιστορία την απερίγραπτη αγάπη του Θεού τολμά να την μηδενίσει η δικανική θρασύτητα. Λοιπόν:
Σε κάποια ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή ο λόγος ήταν για τον Παράδεισο και την Κόλαση (Χριστέ μου! πώς γίνεται να φληναφούμε για τα έσχατα από τους ερτζιανούς ή γυάλινους σκουπιδοντενεκέδες;). Εξήρχε του εσχατολογούντος χορού Μητροπολίτης αγοραφοβικός και ουσιαστικά τιτουλάριος, που σημαίνει έξω από τους καημούς και τα βάσανα του ποιμνίου. Μια μάνα που ο γιος της- μπορεί και μονογενής, όπως εκείνος της Ναίν-, έκδοτος στα ναρκωτικά, είχε δώσει τέλος στη ζωή του, συντετριμμένη τηλεφώνησε ρωτώντας αν μπορεί να ελπίζει ότι το σπλάχνο της δεν χάθηκε.
"Το μόνο βέβαιο είναι", αποφάνθηκε ο αδέκαστος μητροπολίτης υπερακοντίζοντας τον Δάντη, "ότι βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης"!
Λέω: Δόξα σοι ο Θεός, που δεν έτυχε ν' ακούσει ο γιος μου την αποκρουστική απόκριση - δεν πάνε πολλές μέρες που βεβαίωνε την μητέρα του ότι θα ένιωθε πολύ άβολα στους κόλπους του Αβραάμ, αν έβλεπε τα βάσανα των κολασμένων".
Ξαναλέω :Δόξα σοι Χριστέ μου, που η μητέρα του παιδιού πρόλαβε να βεβαιώσει: "Εγώ όμως πιστεύω ότι ο Θεός είναι σπλαχνικός από σας!"
Ν. Δ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Τα παπαδιαμαντικά σύνορα "μεταξύ της θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης" τα προσδιόρισε, μια για πάντα, με την πνευματική φρονιμάδα του, ο Αγιορείτης ασκητής Παΐσιος, όταν του ζητήθηκε, από τους ενδιαφερόμενους, η γνώμη για την απόφαση ενός παπά, σε κάποιο χωριό της Μακεδονίας, να μη διαβάσει τη νεκρώσιμη ακολουθία σε ένα κοριτσάκι που κρεμάστηκε από ένα δέντρο, επειδή σκοινιάστηκε η γίδα τους-εκεί που βόσκαγε την βρήκε πνιγμένη- και την είχε φοβερίσει από το πρωί ο πατέρας της πως, αν δεν πρόσεχε και πάθαινε τίποτα το ζωντανό, θα την κρεμούσε: -"Καλά έκανε ο παπάς" είπε ο πάτερ Παΐσιος, "που δεν το διάβασε (το κοριτσάκι)' και καλά έκανε και ο Θεός που το πήρε στον Παράδεισο!"
Η βεβαιότητα του Γέροντα για το πού βρίσκεται το αυτοκτόνο κοριτσάκι εδράζεται στο ανείκαστο έλεος του Πλάστη για τα ταλαίπωρα πλάσματά Του. Στην άλλη όμως ιστορία την απερίγραπτη αγάπη του Θεού τολμά να την μηδενίσει η δικανική θρασύτητα. Λοιπόν:
Σε κάποια ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή ο λόγος ήταν για τον Παράδεισο και την Κόλαση (Χριστέ μου! πώς γίνεται να φληναφούμε για τα έσχατα από τους ερτζιανούς ή γυάλινους σκουπιδοντενεκέδες;). Εξήρχε του εσχατολογούντος χορού Μητροπολίτης αγοραφοβικός και ουσιαστικά τιτουλάριος, που σημαίνει έξω από τους καημούς και τα βάσανα του ποιμνίου. Μια μάνα που ο γιος της- μπορεί και μονογενής, όπως εκείνος της Ναίν-, έκδοτος στα ναρκωτικά, είχε δώσει τέλος στη ζωή του, συντετριμμένη τηλεφώνησε ρωτώντας αν μπορεί να ελπίζει ότι το σπλάχνο της δεν χάθηκε.
"Το μόνο βέβαιο είναι", αποφάνθηκε ο αδέκαστος μητροπολίτης υπερακοντίζοντας τον Δάντη, "ότι βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης"!
Λέω: Δόξα σοι ο Θεός, που δεν έτυχε ν' ακούσει ο γιος μου την αποκρουστική απόκριση - δεν πάνε πολλές μέρες που βεβαίωνε την μητέρα του ότι θα ένιωθε πολύ άβολα στους κόλπους του Αβραάμ, αν έβλεπε τα βάσανα των κολασμένων".
Ξαναλέω :Δόξα σοι Χριστέ μου, που η μητέρα του παιδιού πρόλαβε να βεβαιώσει: "Εγώ όμως πιστεύω ότι ο Θεός είναι σπλαχνικός από σας!"
Ν. Δ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Υάκινθος
7 σχόλια:
Εξαιρετικό κείμενο!
Πώς μας αρέσει να βάζουμε το Θεό στα μέτρα μας!!!!!!!!!!!
γδμ
Στο κείμενο διαπιστώνει ο αναγνώστης την «σοφία» του θεοφώτιστου μοναχού που έχει αγάπη και την ανοησία του μορφωμένου κληρικού που δεν έχει σπλάχνα οικτιρμών. Αυτή η επιλογή σου Υάκινθε είναι από τις πιο δυνατές που μας έχεις παρουσιάσει. Με ενθουσίασε και με δίδαξε.
Πω πω!!! είναι φοβερό κείμενο. Μου θύμισε αυτό το: «ότι έχει ο καθένας αυτό προσφέρει». Αλλά μας δείχνει και το πόσο ο κληρικός πρέπει να προσέχει όταν εκφέρει λόγο Χριστού. Δεν απέχει από τον να παραπέμψει τον πιστό από τον Παράδεισο στην Κόλαση.
Κααααλαααααα.......
Εξαιρετική η αφήγηση. Ο π. Παΐσιος ήταν θεοφώτιστος. Η απάντησή του παρηγορητική με αγάπη και υπακοή στην τάξη της εκκλησίας αλλά και στην ευσπλαχνία του Θεού.
Το κάτι άλλο αυτή η ανάρτηση.
Είμαστε όλοι μα όλοι για κλάμματα. Είμαστε τραγικοί και τιποτένιοι. Θεέ μου συγχώρεσέ μας, τους ανάξιους. Έλεος γενού.
Τίποτε άλλο.
Η μεγαλύτερη αρετή είναι η διάκριση.
Χωρίς αυτήν, τι να την κάνω την αγιότητα και τους τίτλους και τους μεγάλους σταυρούς και τις εδαφιαίες μετάνοιες.
Ευχαριστούμε Υάκινθε.
Δημοσίευση σχολίου