Πιστεύω
Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.
Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!
Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ.
ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.
Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.
μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!
Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.
Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -
γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!
Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!
Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!
Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς.
Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο.
πιστεύω στὴν Ἀγάπη.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!
Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.
Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!
Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ.
ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.
Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.
μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!
Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.
Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -
γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!
Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!
Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!
Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς.
Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο.
πιστεύω στὴν Ἀγάπη.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!
Μελισσάνθη
2 σχόλια:
ωραιο!!!
ποια εισαι μελισσανθη;;
πρωτη φορα σε βλεπω νομιζω...
Η Μελισσάνθη, λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Ήβης Ι.Σκανδαλάκη- πατρικό όνομα Κούγια- γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Απριλίου 1907. Οι γονείς της, Ρουμπίνη και Δημήτριος Κούγιας, κατάγονταν από την Πελοπόννησο. Πήρε δίπλωμα Γαλλικής Φιλολογίας από το Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα. Καθηγητής της, ο Οκτάβιος Μερλιέ που την ώθησε στον δρόμο της ποίησης. Συγχρόνως, φοιτούσε στην τότε Δημοσιογραφική Σχολή που στεγαζόταν στο Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (1930-1932). Έλαβε δίπλωμα γερμανικής γλώσσας από την παλιά Abendschule της Αθήνας, σπούδασε την αγγλική γλώσσα και μουσική, ασχολήθηκε με τον χορό και το θέατρο. Η Μελισσάνθη εργάστηκε ως δημοσιογράφος και ως καθηγητρια γαλλικής γλώσσας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, κατά διαστήματα. Στη συνέχεια, για μία δεκαετία (1945-1955) υπήρξε συνεργάτης του λογοτεχνικού προγράμματος στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.), από όπου παρουσίασε πρωτότυπες εργασίες της και διασκευές σε θεατρικά έργα, όπως επίσης και έργα Ελλήνων και ξένων ποιητών. Εμφανίστηκε στα Γράμματα με την ποιητική συλλογή Φωνές εντόμου (1930) και την επόμενη χρονιά εξέδωσε τις Προφητείες, συλλογή που αποτέλεσε φιλολογικό γεγονός, συζητήθηκε και έτυχε ιδιαίτερης προσοχής. ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ενδιαφέρθηκε να της χορηγηθεί υποτροφία για τη Γαλλία. Το 1932 παντρεύτηκε τον δικηγόρο και πολιτευτή Λακωνίας Ιωάννη Ν. Σκανδαλάκη, συγγραφέα φιλοσοφικών πραγματειών, ο οποίος πέθανε το 1956. Εξέδωσε 10 ποιητικές συλλογές, ενώ εξαιρετικά πλούσιο είναι το μεταφραστικό της έργο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε 11 γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε 25 ανθολογίες. Έφυγε από τη ζωή στις 9 Νοεμβρίου 1990.
Δημοσίευση σχολίου