Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Σιλωάμ - Αλεξανδρεύς

Σιλωάμ *

Χρόνια σαράντα τέσσερα
στο πλάι ζω μια κολυμβήθρας
ξέροντας πως Εσύ δε θα ‘ρθεις απ' το χέρι να με πιάσεις.

Είχα πολλές φορές σπρώξει ανθρώπους στο νερό τ' ανταριασμένο
κι ύστερα έβλεπα μονάχοι τους να φεύγουν.
Τους έχανα και η καρδιά πονούσε απ' το φευγιό τους
Κάποιοι ούτε ένα βλέμμα δε γυρίζαν να μου ρίξουν!
Στεκόμουν μια στιγμή κοιτώντας τους να φεύγουν
μα πάλι ήτανε τόσοι αυτοί που τη βοήθειά μου περιμέναν
που ξέχναγα το χωρισμό για άλλον τραβώντας.

Μπόλικο πάντα είχα για να γνωριστούμε χρόνο
ο άγγελος αργούσε βασανιστικά να ξαναφτάσει
-ήθελα να ξέρα τόσους αγγέλους έχεις
ήταν ανάγκη στο δικό μας καθήκοντα κι άλλα να βάλεις;-
μαζί καθόμασταν ώρες πολλές μιλώντας
μέχρι που μας εδένανε σφιχτά σα δίχτυ οι ιστορίες.
Μα εγώ τα μάτια και τα πόδια πάντα έτοιμα κρατούσα
τούτο το δίχτυ σπάζοντας μες στο νερό να σας πετάξω.
................................................................................

Είχε αργήσει πιο πολύ ο άγγελος και πλέον
το δίχτυ είχε προλάβει να μου δέσει την ψυχή μου
σαν σε έσπρωχνα μες στο νερό για μια στιγμή μονάχα
σκέφτηκα μες στην αγκαλιά να σε κρατήσω.
Με νίκησα• κι άφησα το κορμί μες στο νερό να πέσει.
Ένιωσα να με σφάζει ένα μαχαίρι,
ξέροντας πως θα φύγεις όπως φύγαν όλοι.

Βγήκες απ' το νερό κι απλώνοντας το χέρι
Έλα μαζί μου, Σιλωάμ, μου είπες.
Σαν όνειρο τρελλό σκέφτηκα να σ’ ακολουθήσω
μα πάλι -ανεπιγνώστως- μου λεγες να μείνω
αν είμαι “απεσταλμένος” την αποστολή μου πώς ν' αφήσω;

Αλεξανδρεύς

*απεσταλμένος

12 σχόλια:

Αριμαθαίος είπε...

Αγαπητέ Αλεξανδρέα, αυτό που μου αρέσει στα έργα σας είναι η έξυπνη σκέψη, οι υπέροχοι διάλογοι, που ανακαλύπτω πολλές φορές κάτι από εμένα, καθώς και το Πνεύμα το οποίο μεταφέρουν. Για μιαν ακόμη φορά σας λέω το φτωχό ευχαριστώ εκ μέσης καρδίας.

Ανώνυμος είπε...

Πάντα προσπαθώ να ανιχνεύσω εκείνο που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Χαίρομαι που μπόρεσα να εισπράξω αυτό που μας έδωσες έτσι όμως εγώ το σκέπτομαι.
Σ’ευχαριστώ‼

Ανώνυμος είπε...

ποιο πρόβλημα σε απασχολεί...
Διότι πήγες να πάρεις βοήθεια
όχι να δώσεις...

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε των 10.53 : τρία πουλάκια !!!

Ανώνυμος είπε...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την διαρκή ποιητική σου παρουσία….. πολλά οφείλω ποιητή μου στο φως της ψυχής σου που πάντα γλυκά με καθοδήγει… ακόμα και τις στιγμές που πορεύομαι μέσα στην ομίχλη των διαφόρων αγωνιών μου.

Ανώνυμος είπε...

Οι πιο όμορφοι δρόμοι,
από τους δρόμους της ζωής ,
οι δρόμοι της καρδιάς μας...
οι δρόμοι που μας οδηγούν στην αγάπη...
είναι αυτοί που μας οδηγούν από το φθαρτό...στο αθάνατο!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ανθρώπινο, υπέροχο στη σύλληψη και στο δόσιμο! πολλοί θα το έλεγαν για τον εαυτό τους αλλάζοντας μόνο τον πρώτο στίχο! Σ΄ευχαριστούμε!

Ανώνυμος είπε...

ωραίο

Ανώνυμος είπε...

Αφού απόλαυσα το ποίημα, μετά από τόσα χρόνια έμαθα, ότι Σιλωάμ σημάνει απεσταλμένος. Διπλή η ωφέλεια. Και εις άλλα με υγεία.

Ανώνυμος είπε...

πολύ πολύ καλό!

Ανώνυμος είπε...

Η αλήθεια ειναι οτι μου πήρε λίγο μέχρι να σε 'πιάσω' πίσω από τις λέξεις...(το παθαίνω συχνά οταν σε διαβάζω).Για μια ακόμα φορά συγχαριτήρια...
'baker'

Ανώνυμος είπε...

Πολύ μου άρεσε!