«... Ὁ κάθε εὐσεβής καί φιλόθεος Μοναχός καί ἡ κάθε Μοναχή, εἶναι κόσμος ἐν κόσμῳ, εἶναι ἡ χαρά τῆς κοινωνίας, τό καύχημα τοῦ Μοναστηριοῦ του καί ὁ στέφανος τοῦ Ἐπισκόπου.
Ἕνα τέτοιο πρόσωπο ἦτο ἡ μακαριστή Μοναχή Ἰσιδώρα, θά ἔλεγα μία προσωπικότης, μέσα ἀπό τήν ἁπλότητα καί τό ἀνεπιτήδευτον τοῦ χαρακτῆρος της, τήν ταπείνωση καί τήν ἐν γένει καλλιέργεια τῶν Ἱερῶν Μοναχικῶν ἀρετῶν, τάς ὁποίας ὑπεσχέθη κατά τήν ὥρα τῆς κουρᾶς της, ὅτι θά τηρήσῃ, θά καλλιεργήσῃ καί θά αὐξήσῃ, ὅπερ καί ἔπραξε.
Εἶχε ἄκακον λογισμόν καί ἄδολον καρδίαν, πλημμυρισμένη ἀπό ἀγάπην, τήν ὁποίαν εὐκαίρως ἀκαίρως ἐξέφραζε πρός τίς συμμονάστριές της καί πρός κάθε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος τήν ἐπλησίαζε.
Τό ἱλαρό της πρόσωπο, τό γλυκύ της χαμόγελο, ἰδίως ὅμως ἡ σιωπή της ἐδίδασκαν τούς ἄλλους κατά τόν καλύτερο τρόπο.
Αὐτή λοιπόν τήν Μοναχή, αὐτό τό εὔοσμο πνευματικό ἄνθος, ἐκάλεσε κοντά Του πλέον, εἰς τά οὐράνια σκηνώματα, ὁ Οὐράνιος Βασιλεύς, ὁ γλυκύτατος Νυμφίος τῆς ψυχῆς της, Τόν ὁποῖον τόσον ἠγάπησε καί ἐλάτρευσε στή ζωή της.
Αὐτήν τήν ὥρα καταγράφεται ἡ τελευταία πρᾶξις τῆς ἐπί γῆς ζωῆς της καί τήν προπέμπουμε στήν αἰωνιότητα μετ’ ἐπαίνων πνευματικῶν, μετ’ εὐχαριστιῶν γιά τήν προσφορά της στήν Ἱερά Μονή καί μετά θερμῶν προσευχῶν γιά τήν μετά Ἁγίων καί Δικαίων ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς της.
Τέλος, ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τίς θερμές εὐχαριστίες πρός τήν Ἡγουμένην καί τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, γιά τήν κατά τά τέλη τῆς ζωῆς τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας, ἐκφρασθεῖσαν ποικιλοτρόπως ἀγάπην τους. Αὐτή ἡ ἀγάπη ἐδίδαξε πολλούς καί ὠφέλησε κυρίως ἀνθρώπους εὑρισκόμενους εἰς τό Νοσοκομεῖον, εἴτε Ἰατρικό, εἴτε Νοσηλευτικό προσωπικό, εἴτε ἀσθενεῖς καί συνοδούς ἤ ἐπισκέπτας αὐτῶν.
Ἀδελφοί μου, ἀπό σήμερα τό ὄνομα τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας θά μνημονεύεται εἰς τά δίπτυχα τῶν κεκοιμημένων μέ τήν εὐχήν καί τήν ἀδιάλειπτον πρός Κύριον παράκλησιν ὑπέρ ἀναγραφῆς τοῦ ὀνόματός της καί εἰς τάς δέλτους τοῦ Παραδείσου».
Ἕνα τέτοιο πρόσωπο ἦτο ἡ μακαριστή Μοναχή Ἰσιδώρα, θά ἔλεγα μία προσωπικότης, μέσα ἀπό τήν ἁπλότητα καί τό ἀνεπιτήδευτον τοῦ χαρακτῆρος της, τήν ταπείνωση καί τήν ἐν γένει καλλιέργεια τῶν Ἱερῶν Μοναχικῶν ἀρετῶν, τάς ὁποίας ὑπεσχέθη κατά τήν ὥρα τῆς κουρᾶς της, ὅτι θά τηρήσῃ, θά καλλιεργήσῃ καί θά αὐξήσῃ, ὅπερ καί ἔπραξε.
Εἶχε ἄκακον λογισμόν καί ἄδολον καρδίαν, πλημμυρισμένη ἀπό ἀγάπην, τήν ὁποίαν εὐκαίρως ἀκαίρως ἐξέφραζε πρός τίς συμμονάστριές της καί πρός κάθε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος τήν ἐπλησίαζε.
Τό ἱλαρό της πρόσωπο, τό γλυκύ της χαμόγελο, ἰδίως ὅμως ἡ σιωπή της ἐδίδασκαν τούς ἄλλους κατά τόν καλύτερο τρόπο.
Αὐτή λοιπόν τήν Μοναχή, αὐτό τό εὔοσμο πνευματικό ἄνθος, ἐκάλεσε κοντά Του πλέον, εἰς τά οὐράνια σκηνώματα, ὁ Οὐράνιος Βασιλεύς, ὁ γλυκύτατος Νυμφίος τῆς ψυχῆς της, Τόν ὁποῖον τόσον ἠγάπησε καί ἐλάτρευσε στή ζωή της.
Αὐτήν τήν ὥρα καταγράφεται ἡ τελευταία πρᾶξις τῆς ἐπί γῆς ζωῆς της καί τήν προπέμπουμε στήν αἰωνιότητα μετ’ ἐπαίνων πνευματικῶν, μετ’ εὐχαριστιῶν γιά τήν προσφορά της στήν Ἱερά Μονή καί μετά θερμῶν προσευχῶν γιά τήν μετά Ἁγίων καί Δικαίων ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς της.
Τέλος, ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τίς θερμές εὐχαριστίες πρός τήν Ἡγουμένην καί τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, γιά τήν κατά τά τέλη τῆς ζωῆς τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας, ἐκφρασθεῖσαν ποικιλοτρόπως ἀγάπην τους. Αὐτή ἡ ἀγάπη ἐδίδαξε πολλούς καί ὠφέλησε κυρίως ἀνθρώπους εὑρισκόμενους εἰς τό Νοσοκομεῖον, εἴτε Ἰατρικό, εἴτε Νοσηλευτικό προσωπικό, εἴτε ἀσθενεῖς καί συνοδούς ἤ ἐπισκέπτας αὐτῶν.
Ἀδελφοί μου, ἀπό σήμερα τό ὄνομα τῆς Μοναχῆς Ἰσιδώρας θά μνημονεύεται εἰς τά δίπτυχα τῶν κεκοιμημένων μέ τήν εὐχήν καί τήν ἀδιάλειπτον πρός Κύριον παράκλησιν ὑπέρ ἀναγραφῆς τοῦ ὀνόματός της καί εἰς τάς δέλτους τοῦ Παραδείσου».
Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου